سورۀ زمر
۲- ﴿مُخۡلِصٗا لَّهُ ٱلدِّينَ﴾: طاعت و عبادت را خالص برای او.
۳- ﴿زُلۡفَىٰٓ﴾: نزدیک گردانیدن.
۴- ﴿سُبۡحَٰنَهُ﴾: خدا از اختیار فرزند پاک و منزه است.
۵- ﴿يُكَوِّرُ ٱلَّيۡلَ عَلَى ٱلنَّهَارِ﴾: شب را بر روز می‌پیچد مانند لباس بر انسان پس روز نهان و تاریکی ظاهر می‌گردد.
۶- ﴿أَنزَلَ لَكُم﴾: برای شما آفرید.
۶- ﴿مِّنَ ٱلۡأَنۡعَٰمِ﴾: شتر، گاو، گوسفند و بز.
۶- ﴿ظُلُمَٰتٖ ثَلَٰثٖ﴾: سه تاریکی، تاریکی بطن، رحم و مشیمه.
۶- ﴿فَأَنَّىٰ تُصۡرَفُونَ﴾: پس چگونه از عبادت او روگردان می‌شوید؟
۷- ﴿لَا تَزِرُ وَازِرَةٞ...﴾: هیچ گناه‌کاری بر دوش نمی‌کشد...
۸- ﴿مُنِيبًا إِلَيۡهِ﴾: به فریاد و زاری به خدا رجوع می‌کند.
۸- ﴿خَوَّلَهُۥ نِعۡمَةٗ﴾: از فضل و احسان به او نعمت بزرگ بدهد.
۸- ﴿أَندَادٗا﴾: همتایانی و آنها را عبادت می‌کند.
۹- ﴿هُوَ قَٰنِتٌ﴾: وی عابد و مطیع فرمان خداست.
۹- ﴿ءَانَآءَ ٱلَّيۡلِ﴾: ساعت‌های از شب.
۱۰- ﴿بِغَيۡرِ حِسَابٖ﴾: بی‌نهایت یا فراوان.
۱۶- ﴿ظُلَلٞ مِّنَ ٱلنَّارِ﴾: طبقه‌های متراکم دوزخ.
۱۷- ﴿ٱجۡتَنَبُواْ ٱلطَّٰغُوتَ﴾: از بتها و معبودهای باطل اجتناب کردند.
۱۷- ﴿أَنَابُوٓاْ إِلَى ٱللَّهِ﴾: به عبادت خدا رجو ع کردند.
۱۹- ﴿حَقَّ عَلَيۡهِ﴾: بر او واجب و ثابت شد.
۲۰- ﴿لَهُمۡ غُرَفٞ﴾: در جنت برای آنها قصرهای عالی است.
۲۱- ﴿فَسَلَكَهُۥ يَنَٰبِيعَ﴾: پس آن را در چشمه‌ها و مجراها وارد نمود.
۲۱- ﴿يَهِيج﴾: خشک می‌شود.
۲۱- ﴿يَجۡعَلُهُۥ حُطَٰمًا﴾: آن را شکسته و ریزه ریزه می‌کند.
۲۲- ﴿فَوَيۡلٞ﴾: هلاکت یا حسرت یا عذاب شدید.
۲۳- ﴿أَحۡسَنَ ٱلۡحَدِيثِ﴾: رساترین و راست‌ترین سخن را، قرآن.
۲۳- ﴿كِتَٰبٗا مُّتَشَٰبِهٗا﴾: کتابی‌که بعضی از آن مشابه برخی دیگر است در اعجاز، هدایت و خصوصیات دیگر.
۲۳- ﴿مَّثَانِيَ﴾: در آن احکام، موعظه‌ها، قصه‌ها و غیره به تکرار بیان شده است.
۲۳- ﴿تَقۡشَعِرُّ مِنۡهُ﴾: از وعیدهای قرآن می‌لرزد و مضطرب می‌شود.
۲۳- ﴿تَلِينُ جُلُودُهُمۡ﴾: پوست‌های آنها آرامش می‌یابد.
۲۶- ﴿ٱلۡخِزۡيَ﴾: ذلت و خواری را.
۲۸- ﴿عِوَجٖ﴾: اختلافی و اختلالی.
۲۹- ﴿شُرَكَآءُ مُتَشَٰكِسُونَ﴾: شریکان بدخو‌که همواره با هم در نزاع هستند.
۲۹- ﴿سَلَمٗا لِّرَجُلٍ﴾: تنها از یک نفر باشد.
۳۲- ﴿مَثۡوٗى لِّلۡكَٰفِرِينَ﴾: جایگاهی برای کافران.
۳۸- ﴿أَفَرَءَيۡتُم﴾: به من خبر دهید.
۳۸- ﴿حَسۡبِيَ ٱللَّهُ﴾: در همه امور خدا مرا بس است.
۳۹- ﴿مَكَانَتِكُمۡ﴾: توانایی خود.
۴۰- ﴿يُخۡزِيهِ﴾: ذلیلش گرداند.
۴۰- ﴿يَحِلُّ عَلَيۡهِ﴾: بر او واجب شود.
۴۲- ﴿يَتَوَفَّى ٱلۡأَنفُسَ﴾: جان را قبض می‌کند.
۴۴- ﴿لِّلَّهِ ٱلشَّفَٰعَةُ جَمِيعٗا﴾: هیچ کس در حضور خدا شفاعت نمی‌کند مگر به اجازه او.
۴۵- ﴿ٱشۡمَأَزَّتۡ﴾: از یکتا پرستی متنفر و دلیگر شود.
۴۶- ﴿فَاطِر...﴾: ای آفریدگار...
۴۷- ﴿يَحۡتَسِبُونَ﴾: گمان می‌کردند و انتظارش را داشتند.
۴۸- ﴿حَاقَ بِهِم﴾: آنها را احاطه کند یا بر آنها فرود آید.
۴۹- ﴿خَوَّلۡنَٰهُ نِعۡمَةٗ﴾: از فضل و احسان به او نعمتی بدهیم.
۴۹- ﴿هِيَ فِتۡنَةٞ﴾: آن نعمت آزمایشی است.
۵۱- ﴿بِمُعۡجِزِين﴾: از عذاب الهی نمی‌توانند فرار نمایند.
۵۲- ﴿يَقۡدِرُ﴾: روزی هرکه را بخواهد به روی حکمتی کم می‌کند.
۵۳- ﴿أَسۡرَفُواْ﴾: در ارتکاب معاصی از حد تجاوز کردند.
۵۳- ﴿لَا تَقۡنَطُواْ﴾: نومید نشوید.
۵۳- ﴿ٱلذُّنُوبَ جَمِيعًا﴾: همه گناهان را به جز از شرک.
۵۴- ﴿أَنِيبُوٓاْ إِلَىٰ رَبِّكُمۡ﴾: با توبه و طاعت به خدای خود رجوع کنید.
۵۴- ﴿أَسۡلِمُواْ لَهُ﴾: او تعالی را به اخلاص عبادت کنید.
۵۵- ﴿بَغۡتَةٗ﴾: ناگهان.
۵۶- ﴿يَٰحَسۡرَتَىٰ﴾: وای اندوه بی‌کران، وای ندامت و پشیمانی.
۵۶- ﴿فَرَّطتُ﴾: کوتاهی کردم.
۵۶- ﴿فِي جَنۢبِ ٱللَّهِ﴾: در طاعت، اجرای دستور و حق او تعالی.
۵۶- ﴿ٱلسَّٰخِرِينَ﴾: اسلام، آقران و مسلمانان را به استهزا می‌گرفتند.
۵۸- ﴿كَرَّةٗ﴾: بازگشت به دنیا.
۶۰- ﴿مَثۡوٗى لِّلۡمُتَكَبِّرِينَ﴾: جای متکبران.
۶۱- ﴿بِمَفَازَتِهِمۡ﴾: به سبب دست یافتن ایشان به مطلوب.
۶۳- ﴿لَّهُۥ مَقَالِيدُ...﴾: کلیدها یا خزانه‌های... از آن اوست.
۶۵- ﴿لَيَحۡبَطَنَّ عَمَلُكَ﴾: عملت باطل می‌گردد.
۶۷- ﴿مَا قَدَرُواْ ٱللَّهَ...﴾: خدا را نشناختند یا به عظمت او پی‌نبردند...
۶۷- ﴿قَبۡضَتُه﴾: در توان و تصرف اوست.
۶۷- ﴿مَطۡوِيَّٰتُۢ بِيَمِينِهِ﴾: به قدرت خدا در هم پیچیده می‌شوند، مانند پیچاندن نوسینده نامه را.
۶۸- ﴿ٱلصُّورِ﴾: شاخی‌که اسرافیل در آن می‌دمد، در نفخۀ اول.
۶۸- ﴿فَصَعِقَ﴾: بمیرد.
۶۹- ﴿وُضِعَ ٱلۡكِتَٰبُ﴾: نامه اعمال انسان داده شود.
۷۱- ﴿زُمَرًا﴾: گروه‌های پراکنده و پی‌درپی.
۷۱- ﴿حَقَّتۡ﴾: واجب و ثابت شد.
۷۳- ﴿طِبۡتُمۡ﴾: از لوث گناه پاک شدید.
۷۴- ﴿صَدَقَنَا وَعۡدَهُ﴾: نعمتهای‌که به ما وعده داده بود وفا کرد.
۷۴- ﴿نَتَبَوَّأُ﴾: جای می‌گیریم.
۷۵- ﴿حَآفِّينَ﴾: احاطه کرده‌اند.