سورۀ نمل

۲- ﴿هُدٗى﴾: هدایت کننده از گمراهی.

۴- ﴿فَهُمۡ يَعۡمَهُونَ﴾: آنها راه راست را نمی‌یابند یا متحیر و سرگردانند.

۷- ﴿ءَانَسۡتُ نَارٗا﴾: من آتشی را مشاهده کردم.

۷- ﴿بِشِهَابٖ قَبَسٖ﴾: اخگر شعله‌وری را از آن بیاورم.

۷- ﴿تَصۡطَلُون﴾: گرم شوید.

۸- ﴿بُورِك﴾: پاکیزه و مبارک گردید و خیرش فزونی یافت.

۸- ﴿مَن فِي ٱلنَّارِ وَمَنۡ حَوۡلَهَا﴾: موسی ÷و فرشتگان.

۱۰- ﴿تَهۡتَزُّ﴾: موج آسا حرکت می‌کند.

۱۰- ﴿كَأَنَّهَا جَآنّٞ﴾: در سرعت حرکت مانند مار کوچکی است.

۱۰- ﴿لَمۡ يُعَقِّبۡ﴾: موسی به عقب برنگشت و یا به پشت سر خود متوجه نشد.

۱۲- ﴿فِي جَيۡبِكَ﴾: در گریبانت.

۱۲- ﴿بَيۡضَآء﴾: درخشان‌تر از آفتاب.

۱۲- ﴿غَيۡرِ سُوٓءٖ﴾: بدون برص و مانند آن.

۱۳- ﴿مُبۡصِرَةٗ﴾: واضح، آشکار و هدایت کننده.

۱۴- ﴿عُلُوّٗا﴾: از سرکشی و استکبار ایمان نیاوردند.

۱۶- ﴿مَنطِقَ ٱلطَّيۡرِ﴾: درک مقصد پرندگان از آواز آنها.

۱۷- ﴿فَهُمۡ يُوزَعُونَ﴾: گروه‌های اول آنها توقف داده می‌شوند تا گروه‌های آخر برسند.

۱۸- ﴿لَا يَحۡطِمَنَّكُمۡ﴾: شما را پامال و نابود نکند.

۱۹- ﴿أَوۡزِعۡنِيٓ...﴾: به من الهام کن و وادارم بساز...

۲۱- ﴿بِسُلۡطَٰنٖ مُّبِينٖ﴾: دلیلی‌که عذر غیابت او را روشن کند.

۲۵- ﴿يُخۡرِجُ ٱلۡخَبۡءَ﴾: چیزهای پنهان را آشکار می‌کند.

۲۸- ﴿تَوَلَّ عَنۡهُمۡ﴾: از آنها اندکی دور شو.

۳۱- ﴿أَلَّا تَعۡلُواْ عَلَيَّ﴾: در برابر من خود را بزرگ نپندارید.

۳۱- ﴿مُسۡلِمِينَ﴾: به خدا ایمان بیاورید یا تسلیم و فرمانبردار شوید.

۳۲- ﴿تَشۡهَدُون﴾: شما نزدم حاضر می‌بودید یا برایم مشوره می‌دادید.

۳۳- ﴿أُوْلُواْ بَأۡسٖ﴾: ما دلیران جنگ آزموده‌ایم.

۳۷- ﴿لَّا قِبَلَ لَهُم بِهَا﴾: توان مقاومت با آن را ندارند.

۳۷- ﴿هُمۡ صَٰغِرُونَ﴾: به اسارت و بردگی خوار و ذلیل می‌شوند.

۴۰- ﴿ٱلَّذِي عِندَهُۥ عِلۡمٞ﴾: کسی‌که از علم بهره‌ور بود، آصف یا جبریل یا فرشته‌ای دیگر.

۴۰- ﴿طَرۡفُك﴾: چشم خود را یا پلک چشمان خود را برهم زنی.

۴۰- ﴿لِيَبۡلُوَنِيٓ﴾: تا مرا بی‌آزماید.

۴۱- ﴿نَكِّرُوا﴾: تغییر بدهید.

۴۴- ﴿ٱدۡخُلِي ٱلصَّرۡحَ﴾: به قصر با شکوه یا به ساحه آن یا به حوض آن وارد شو.

۴۴- ﴿حَسِبَتۡهُ لُجَّةٗ﴾: بلقیس گمان کرد آب عمیق است.

۴۴- ﴿صَرۡحٞ مُّمَرَّدٞ﴾: قصری است صاف و تابان.

۴۴- ﴿مِّن قَوَارِيرَ﴾: از شیشه‌های شفّاف.

۴۷- ﴿ٱطَّيَّرۡنَا﴾: هر زمانی‌که به سختی‌ها گرفتار شدیم به فال بد گرفتیم.

۴۷- ﴿طَٰٓئِرُكُمۡ عِندَ ٱللَّهِ﴾: شومی شما عملتان است که نزد او تعالی نوشته است.

۴۷- ﴿قَوۡمٞ تُفۡتَنُونَ﴾: قومی هستید که شیطان شما را با وسوسه به فتنه می‌افکند.

۴۸- ﴿تِسۡعَةُ رَهۡطٖ﴾: نه نفر از بزرگان در رأس هر گروه.

۴۹- ﴿تَقَاسَمُواْ بِٱللَّهِ﴾: یکدیگر را به خدا قسم دادند یا خود به خدا قسم یاد کردند.

۴۹- ﴿لَنُبَيِّتَنَّهُۥ وَأَهۡلَهُ﴾: شب هنگام او و خانواده‌اش را بی‌خبر می‌کشیم.

۴۹- ﴿مَهۡلِكَ أَهۡلِهِ﴾: هلاکت خانواده او را.

۵۱- ﴿دَمَّرۡنَٰهُمۡ﴾: نابودشان کردیم.

۵۲- ﴿خَاوِيَةَ﴾: ویران و بی‌صاحب است.

۵۴- ﴿أَنتُمۡ تُبۡصِرُون﴾: از انجام علنی لواط هیچ شرم و باکی ندارید.

۵۶- ﴿يَتَطَهَّرُونَ﴾: از لواطت دوری می‌کنند.

۵۷- ﴿قَدَّرۡنَٰهَا﴾: بر او حکم و تقدیر کردیم.

۵۷- ﴿مِنَ ٱلۡغَٰبِرِينَ﴾: که جزو باقی‌ماندگان در عذاب باشد.

۵۸- ﴿مَّطَرٗا﴾: باران سنگ و کشنده از آسمان.

۶۰- ﴿حَدَآئِقَ ذَاتَ بَهۡجَةٖ﴾: باغ‌های زیبا و با رونق.

۶۰- ﴿قَوۡمٞ يَعۡدِلُونَ﴾: قومی هستند منحرف از حق و مایل به باطل.

۶۱- ﴿ٱلۡأَرۡضَ قَرَارٗا﴾: زمین را محل استقرار و گسترده.

۶۱- ﴿رَوَٰسِيَ﴾: کوه‌های استوار تا‌ تکان نخورد.

۶۱- ﴿حَاجِزًا﴾: حایلی ‌که مانع یکجا شدن آنها می‌شود.

۶۳- ﴿رَحۡمَتِهِ﴾: باران که رحمت پروردگار و مایه حیات زمین است.

۶۶- ﴿ٱدَّٰرَكَ عِلۡمُهُمۡ فِي ٱلۡأٓخِرَةِ﴾: احوال قیامت را کامل دریافتند، این تهکم و استهزاء است بر آنها، از فرط بی‌اطلاعی ایشان در باره آخرت.

۶۶- ﴿عَمُونَ﴾: نشانه‌های آشکار آن را نمی‌بینند.

۶۸- ﴿أَسَٰطِيرُ ٱلۡأَوَّلِينَ﴾: دروغ‌های‌که در کتب آنها نوشته است.

۷۰- ﴿ضَيۡق﴾: دلتنگی.

۷۲- ﴿رَدِفَ لَكُم﴾: به شما رسیده باشد.

۷۴- ﴿مَا تُكِنُّ صُدُورُهُمۡ﴾: اسراری که در سینه‌های خود نهان می‌دارند.

۷۵- ﴿غَآئِبَةٖ﴾: چیزهای نهان از انسان.

۸۲- ﴿وَقَعَ ٱلۡقَوۡلُ﴾: قیامت و دشواری‌های موعودش نزدیک شود.

۸۲- ﴿دَآبَّةٗ﴾: جانوری را، این جانور از علایم قیامت کبری است.

۸۳- ﴿فَوۡجٗا﴾: گروهی را.

۸۳- ﴿فَهُمۡ يُوزَعُونَ﴾: دسته‌های اولی توقف داده می‌شوند تا گروه‌های آخر برسند و بعد یکجا سوق داده می‌شوند.

۸۷- ﴿فَفَزِعَ﴾: بترسند چنان ترسی‌که مرگ در پی دارد.

۸۷- ﴿دَٰخِرِين﴾: خوار و ذلیل بعد از رستاخیز.

۹۰- ﴿فَكُبَّتۡ وُجُوهُهُمۡ﴾: سرنگون افکنده می‌شوند.