سورۀ ص

۱- ﴿وَٱلۡقُرۡءَان﴾: قسم به قرآن. جواب قسم: واقعیت امر چنانچه شما می‌پندارید نیست.

۱- ﴿ذِي ٱلذِّكۡرِ﴾: امور مورد نیاز در دین را بیان می‌کند.

۲- ﴿عِزَّةٖ﴾: از پذیرش حق تکبر و سرپیچی می‌کنند.

۲- ﴿شِقَاق﴾: در مخالفت و دشمنی با خدا و رسول او هستند.

۳- ﴿كَمۡ أَهۡلَكۡنَا﴾: بسیاری را نابود کردیم.

۳- ﴿قَرۡنٖ﴾: امتها.

۴- ﴿فَنَادَواْ﴾: هنگام مشاهده عذاب فریاد کردند.

۴- ﴿لَاتَ حِينَ مَنَاصٖ﴾: آن وقت، مجال خلاصی و فرار نیست.

۵- ﴿عُجَابٞ﴾: شگفت انگیز.

۶- ﴿ٱلۡمَلَأُ مِنۡهُمۡ﴾: سران کفار قریش.

۶- ﴿ٱمۡشُواْ﴾: به دین خود رفتار نمایید.

۷- ﴿ٱلۡمِلَّةِ ٱلۡأٓخِرَةِ﴾: آیین قریش.

۷- ﴿ٱخۡتِلَٰقٌ﴾: دروغ و افترای خود اوست.

۱۰- ﴿ٱلۡأَسۡبَٰبِ﴾: وسایل رفتن به آسمان.

۱۱- ﴿جُندٞ مَّا﴾: آنها گروه حقیرند «ما» زاید است.

۱۱- ﴿هُنَالِكَ﴾: روز فتح مکه یا بدر.

۱۲- ﴿ذُو ٱلۡأَوۡتَادِ﴾: صاحب لشکرها یا ساختمان‌های مستحکم.

۱۳- ﴿أَصۡحَٰبُ لۡ‍َٔيۡكَة﴾: ساکنان دیار پر درخت و درهم پیچیده، قوم شعیب.

۱۵- ﴿مَا يَنظُرُ﴾: انتظار نمی‌کشند.

۱۵- ﴿صَيۡحَةٗ وَٰحِدَةٗ﴾: نفخه رستاخیز.

۱۶- ﴿قِطَّنَا﴾: سهم ما را از عذابی‌که وعده داده‌ای.

۱۷- ﴿ذَا ٱلۡأَيۡدِ﴾: دارای نیرو در دین و عبادت.

۱۷- ﴿إِنَّهُۥٓ أَوَّابٌ﴾: به فرمان خدا رجوع می‌کرد.

۱۸- ﴿بِٱلۡعَشِيِّ وَٱلۡإِشۡرَاقِ﴾: شام و چاشت.

۲۰- ﴿شَدَدۡنَا مُلۡكَه﴾: با اسباب قوت و نیرو، پادشاهی و قدرتش را افزودیم.

۲۰- ﴿ءَاتَيۡنَٰهُ ٱلۡحِكۡمَةَ﴾: برای او نبوت، دانش و عمل درست دادیم.

۲۰- ﴿فَصۡلَ ٱلۡخِطَابِ﴾: دانش فیصله خصومت‌ها.

۲۱- ﴿تَسَوَّرُواْ ٱلۡمِحۡرَابَ﴾: از دیوار مسجد بلند شدند و به نزد او آمدند.

۲۲- ﴿بَغَىٰ بَعۡضُنَا﴾: یکی از ما ستم کرده است.

۲۲- ﴿لَا تُشۡطِطۡ﴾: بی‌انصافی نکن.

۲۲- ﴿سَوَآءِ ٱلصِّرَٰطِ﴾: راه راست که حقیقت است.

۲۳- ﴿أَكۡفِلۡنِيهَا﴾: آن را به من بده تا از او سرپرستی کنم.

۲۳- ﴿عَزَّنِي فِي ٱلۡخِطَابِ﴾: در اظهار حجت بر من فشار آورده و سخت گرفته است.

۲۴- ﴿ٱلۡخُلَطَآءِ﴾: شریکها.

۲۴- ﴿فَتَنَّٰهُ﴾: او را آزموده‌ایم.

۲۴- ﴿خَرَّۤ رَاكِعٗاۤ﴾: به خدا سجده کرد.

۲۴- ﴿أَنَابَ﴾: توبه کرد.

۲۵- ﴿لَزُلۡفَىٰ﴾: قربت و منزلت است.

۲۵- ﴿حُسۡنَ مَ‍َٔاب﴾: درآخرت سرانجام نیکو دارد، بهشت.

۲۷- ﴿بَٰطِلٗا﴾: بیهوده و عبث.

۲۷- ﴿فَوَيۡلٞ﴾: هلاکت یا وادیی است در جهنم.

۳۰- ﴿إِنَّهُۥٓ أَوَّابٌ﴾: به در گاه خدا همواره با توبه رجوع می‌کرد.

۳۱- ﴿بِٱلۡعَشِيِّ﴾: بعد از زوال تا غروب.

۳۱- ﴿ٱلصَّٰفِنَٰتُ﴾: اسب‌های‌که به سه پا و نوک سم چهارم ایستاد شوند.

۳۱- ﴿ٱلۡجِيَادُ﴾: اسبان تیز و سبقت گیرنده بر دشمن.

۳۲- ﴿أَحۡبَبۡتُ حُبَّ ٱلۡخَيۡرِ﴾: علاقه‌مندی به اسبها را ترجیح دادم.

۳۲- ﴿عَن ذِكۡرِ رَبِّي﴾: بر ادای نماز عصر.

۳۲- ﴿تَوَارَتۡ بِٱلۡحِجَابِ﴾: آفتاب غروب کرد یا در تاریکی شب اسبها از نظرش نهان شد.

۳۳- ﴿رُدُّوهَا عَلَيَّ﴾: اسبها را نزد من بیاورید.

۳۳- ﴿فَطَفِقَ مَسۡحَۢا بِٱلسُّوقِ وَٱلۡأَعۡنَاقِ﴾: سپس به منظور تقرب به خدا به بریدن سر و ساق اسبها شروع کرد، این کار در آیین او مشروع بود.

۳۴- ﴿فَتَنَّا سُلَيۡمَٰنَ﴾: سلیمان را آزمودیم و مجازات کردیم.

۳۴- ﴿جَسَدٗا﴾: انسان ناقص خلقت را که همسرش به دنیا آورده بود.

۳۴- ﴿أَنَابَ﴾: توبه کرد.

۳۶- ﴿رُخَآءً حَيۡثُ أَصَابَ﴾: نرم یا فرمانبردار هر جا که بخواهد.

۳۷- ﴿غَوَّاصٖ﴾: برای استخراج نفایس غواصی می‌کردند.

۳۸- ﴿ٱلۡأَصۡفَادِ﴾: غل ‌که دستها را به گردنها می‌بندد.

۳۹- ﴿بِغَيۡرِ حِسَابٖ﴾: در هیچ کدام از این دو امر محاسبه نمی‌شوی.

۴۰- ﴿لَزُلۡفَىٰ﴾: قربت و منزلت است.

۴۰- ﴿حُسۡنَ مَ‍َٔابٖ﴾: سرانجام نیکوست در آخرت.

۴۱- ﴿بِنُصۡبٖ وَعَذَابٍ﴾: به سختی و مشقت، رنج و عذاب.

۴۲- ﴿ٱرۡكُضۡ بِرِجۡلِكَ﴾: پای خود را بر زمین بزن.

۴۲- ﴿هَٰذَا مُغۡتَسَلُۢ﴾: این چشمه‌ است خود را شستشوکن، در آن شفای تو است.

۴۴- ﴿ضِغۡثٗا﴾: یک دسته شاخه درخت یا خوشه خرمای نارس.

۴۵- ﴿أُوْلِي ٱلۡأَيۡدِي﴾: دارای نیرو در طاعت خدا.

۴۵- ﴿وَٱلۡأَبۡصَٰرِ﴾: و بیصرت در دین و دانش.

۴۶- ﴿أَخۡلَصۡنَٰهُم بِخَالِصَةٖ﴾: آنها را به خصلت نیک ویژگی بخشیدیم.

۵۲- ﴿قَٰصِرَٰتُ ٱلطَّرۡفِ﴾: بجز از شوهران خود به کسی نگاه نمی‌کنند.

۵۲- ﴿أَتۡرَاب﴾: همه جوان و هم سن و سال هستند.

۵۴- ﴿نَّفَادٍ﴾: فنا ناپذیر.

۵۵- ﴿لَشَرَّ مَ‍َٔابٖ﴾: بازگشت بد است.

۵۶- ﴿جَهَنَّمَ يَصۡلَوۡنَهَا﴾: به دوزخ داخل می‌شوند یا سختی آن را می‌کشند.

۵۶- ﴿فَبِئۡسَ ٱلۡمِهَاد﴾: جهنم جای بد است.

۵۷- ﴿حَمِيمٞ﴾: آب جوشان است.

۵۷- ﴿غَسَّاقٞ﴾: ریمی‌که از بدن دوزخیان جاری می‌شود.

۵۸- ﴿ءَاخَرُ﴾: عذاب دیگر.

۵۸- ﴿مِن شَكۡلِهِۦٓ أَزۡوَٰجٌ﴾: مانند این عذابهای دیگر هم است.

۵۹- ﴿هَٰذَا فَوۡجٞ﴾: این جماعت انبوه پیروان گمراه شماست.

۵۹- ﴿مُّقۡتَحِمٞ مَّعَكُمۡ﴾: با شما یکجا وارد دوزخ می‌شوند.

۵۹- ﴿لَا مَرۡحَبَۢا بِهِمۡ﴾: خوش نیامدند و آسایش نبینند.

۵۹- ﴿صَالُواْ ٱلنَّارِ﴾: در دوزخ داخل خواهند شد یا سختی‌های آن را خواهند چشید.

۶۰- ﴿فَبِئۡسَ ٱلۡقَرَارُ﴾: جهنم بر همه آنها جای بسیار بد است.

۶۳- ﴿أَتَّخَذۡنَٰهُمۡ سِخۡرِيًّا﴾: آیا ما آنها را در دنیا به استهزا گرفتیم، کار ما نادرست بوده؟

۶۳- ﴿زَاغَتۡ عَنۡهُمُ ٱلۡأَبۡصَٰرُ﴾: چشم ما به آنها نمی‌افتد و جای آنها را نمی‌بینیم.

۶۹- ﴿بِٱلۡمَلَإِ ٱلۡأَعۡلَىٰٓ﴾: به فرشتگان.

۶۹- ﴿إِذۡ يَخۡتَصِمُونَ﴾: زمانی‌که در مورد آدم و خلقت او اختلاف داشتند.

۷۲- ﴿سَوَّيۡتُهُ﴾: آفرینیش او را به صورت انسان به تمام رساندم.

۷۲- ﴿سَٰجِدِين﴾: سجده تحیت و سلام.

۷۵- ﴿ٱلۡعَالِينَ﴾: مستحق بزرگی، نه هرگز چنین نیست.

۷۷- ﴿رَجِيمٞ﴾: دور از خبر.

۷۹- ﴿فَأَنظِرۡنِيٓ﴾: مهلتم بده و زنده‌ام بمان.

۸۱- ﴿يَوۡمِ ٱلۡوَقۡتِ ٱلۡمَعۡلُومِ﴾: روز نفخه اول.

۸۲﴿فَبِعِزَّتِكَ﴾: قسم به توانایی و قدرتت.

۸۲- ﴿لَأُغۡوِيَنَّهُمۡ﴾: با آراستن گناه به چشم آنها گمراه‌شان می‌کنم.

۸۶- ﴿ٱلۡمُتَكَلِّفِينَ﴾: از تظاهر کنندگان و سخن سازان نسبت به خدا.

۸۸- ﴿نَبَأَهُ﴾: صدق اخبار او را.