سورۀ انْعَام

۱- ﴿جَعَلَ﴾: ایجاد کرد.

۱- ﴿بِرَبِّهِمۡ يَعۡدِلُون﴾: عبادت بت‌ها را با عبادت خدا برابر می‌کنند.

۲- ﴿قَضَىٰٓ أَجَلٗا﴾: برای مرگ زمانی را معین ساخت.

۲- ﴿أَجَلٞ مُّسَمًّى عِندَهُ﴾: برای رستاخیز مدتی را تعین کرد که علم آن خاصه اوست.

۲- ﴿تَمۡتَرُونَ﴾: به قیامت و رستاخیز شک می‌ورزید یا از وقوع آن انکار می‌کنید.

۳- ﴿وَهُوَ ٱللَّهُ﴾: او جل‌جلالُه معبود یا یگانه است.

۵- ﴿أَنۢبَٰٓؤُاْ﴾: اخبار، مراد عذابی است که به آنها می‌رسد.

۶- ﴿كَمۡ أَهۡلَكۡنَا﴾: بسیار هلاک کردیم.

۶- ﴿قَرۡنٖ﴾: گروهي از مردم.

۶- ﴿مَّكَّنَّٰهُمۡ﴾: به آنها قدرت و توانایی دادیم.

۶- ﴿ٱلسَّمَآءَ﴾: باران را.

۶- ﴿مِّدۡرَارٗا﴾: باران تند و پی‌درپی.

۷- ﴿كِتَٰبٗا فِي قِرۡطَاسٖ﴾: نوشته درکاغذ.

۸- ﴿لَا يُنظَرُونَ﴾: بعد از آمدن فرشته یک لحظه هم به آنها مهلت داده نشود.

۹- ﴿لَلَبَسۡنَا عَلَيۡهِم مَّا يَلۡبِسُونَ﴾: آنگاه بر آنها پوشیده‌تر می‌‌کردیم آنچه را که امروز خود پیچیده ساخته‌اند.

۱۰- ﴿فَحَاقَ﴾: احاطه کرد یا نازل شد.

۱۲- ﴿كَتَبَ﴾: از فضل و احسان واجب و حتمی‌گردانیده است.

۱۲- ﴿خَسِرُوٓاْ أَنفُسَهُمۡ﴾: خود را به اثر کفر تباه و متضرر ساخته‌اند.

۱۳- ﴿مَا سَكَنَ﴾: آنچه آرام و قرار گرفته است.

۱۴- ﴿وَلِيّٗا﴾: معبود، یار و یاور.

۱۴- ﴿فَاطِر...﴾: ایجاد کننده. . .

۱۴- ﴿هُوَ يُطۡعِم﴾: به بندگانش رزق می‌دهد.

۱۴- ﴿مَنۡ أَسۡلَمَ﴾: کسی‌که به بندگی او تعالی گردن نهاد.

۱۹- ﴿مَنۢ بَلَغَ﴾: کسانی‌که در همه دورانها قرآن برایشان برسد.

۲۳- ﴿فِتۡنَتُهُمۡ﴾: عذر آنها یا عاقبت شرک آنها.

۲۴- ﴿ضَلَّ عَنۡهُم﴾: از دستشان رفت.

۲۴- ﴿مَّا كَانُواْ يَفۡتَرُونَ﴾: آنچه به دروغ می‌ساختند، بتها و شفاعت آنها.

۲۵- ﴿أَكِنَّةً﴾: پرده‌های بسیار.

۲۵- ﴿وَقۡرٗا﴾: گوشهایشان کر و سنگین است.

۲۵- ﴿أَسَٰطِيرُ ٱلۡأَوَّلِينَ﴾: دروغهای‌‌‌که در کتابهایشان نوشته است.

۲۶- ﴿يَنۡ‍َٔوۡنَ عَنۡهُ﴾: خود نیز از قرآن دوری می‌گزینند.

۲۷- ﴿وُقِفُواْ عَلَى ٱلنَّارِ﴾: از آتش آگاه شوند یا در وسط آتش محبوس شوند.

۳۰- ﴿وُقِفُواْ عَلَىٰ رَبِّهِمۡ﴾: به حکم پروردگار، برای حساب و جزا بازداشت شوند.

۳۱- ﴿بَغۡتَة﴾: ناگهان.

۳۱- ﴿فَرَّطۡنَا فِيهَا﴾: در دنیا کوتاهی کردیم.

۳۱- ﴿أَوۡزَارَهُمۡ﴾: گناهان و خطاهای‌شان را.

۳۴- ﴿لِكَلِمَٰتِ ٱللَّهِ﴾: آیاتی‌که در آنها وعده یاری و نصرت به پیامبران آمده است.

۳۵- ﴿كَبُرَ عَلَيۡكَ﴾: بر تو سخت و دشوار است.

۳۵- ﴿نَفَقٗا فِي ٱلۡأَرۡضِ﴾: سوراخی در زمین که در اعماق آن نفوذ ‌کند.

۳۸- ﴿أُمَمٌ أَمۡثَالُكُم﴾: گروه‌های همانند شما هستند و ما آفریدگار و مدبر امور آنها هستیم.

۳۸- ﴿مَّا فَرَّطۡنَا﴾: ترک نکردیم.

۳۹- ﴿فِي ٱلظُّلُمَٰتِ﴾: در تاریکی‌های جهل، عناد و کفر.

۴۰- ﴿أَرَءَيۡتَكُمۡ﴾: مرا از حالت شگفت انگیزتان آگاه بسازید.

۴۲- ﴿بِٱلۡبَأۡسَآءِ وَٱلضَّرَّآءِ﴾: به تنگدستی، سختی و بلا.

۴۲- ﴿يَتَضَرَّعُونَ﴾: زاری نمایند و توبه کنند.

۴۳- ﴿جَآءَهُم بَأۡسُنَا﴾: عذاب ما به آنها رسید.

۴۴- ﴿كُلِّ شَيۡءٍ﴾: نعمت‌های فراوان را استدراجاً.

۴۴- ﴿أَخَذۡنَٰهُم بَغۡتَةٗ﴾: به آنها عذاب ناگهانی فرستادیم.

۴۴- ﴿هُم مُّبۡلِسُونَ﴾: از رحمت پروردگار نومید یا اندوهگین شوند.

۴۵- ﴿دَابِرُ ٱلۡقَوۡمِ﴾: آخرین نفر.

۴۶- ﴿نُصَرِّفُ ٱلۡأٓيَٰتِ﴾: آیات را به روش‌های مختلف بیان می‌کنیم.

۴۶- ﴿هُمۡ يَصۡدِفُونَ﴾: ایشان از آن رو گردانند.

۴۷- ﴿أَرَءَيۡتَكُمۡ﴾: برایم بگویید.

۴۷- ﴿بَغۡتَةً﴾: ناگهان یا در شب.

۴۷- ﴿جَهۡرَة﴾: آشکار یا در روز.

۵۰- ﴿خَزَآئِنُ ٱللَّهِ﴾: نعمت‌ها یا توانایی‌های او جل‌جلالُه.

۵۲- ﴿بِٱلۡغَدَوٰةِ وَٱلۡعَشِيِّ﴾: اول و آخر روز، یعنی همیشه.

۵۳- ﴿فَتَنَّا﴾: امتحان کردیم در حالی‌که از احوال آنها آگاه هستیم.

۵۴- ﴿كَتَبَ رَبُّكُمۡ﴾: پروردگار شما از فضل و احسان خود لازم و حتمی گرانیده است،.

۵۴- ﴿بِجَهَٰلَةٖ﴾: به سفاهت، هر نا فرمان بدکار جاهل است.

۵۷- ﴿يَقُصُّ ٱلۡحَقَّ﴾: حق را روشن و آشکار بیان می‌کند.

۵۷- ﴿خَيۡرُ ٱلۡفَٰصِلِينَ﴾: با حکمت پسندیده حق را از باطل جدا می‌کند.

۵۹- ﴿كِتَٰبٖ مُّبِينٖ﴾: لوح محفوظ یا علم او تعالی.

۶۰- ﴿جَرَحۡتُم بِٱلنَّهَارِ﴾: هر گناهی‌که در روز انجام داده‌اید.

۶۱- ﴿لَا يُفَرِّطُونَ﴾: سستی وکوتاهی نمی‌کنند.

۶۳- ﴿تَضَرُّعٗا﴾: زاری به پیشگاه خدا.

۶۳- ﴿خُفۡيَةٗ﴾: حاجت خود را پوشیده و نهان می‌خواهید.

۶۵- ﴿يَلۡبِسَكُمۡ﴾: شما را در جنگ‌های بزرگ مقابل هم قرار دهد.

۶۵- ﴿شِيَعٗا﴾: گروهای متعدد با خواسته‌های مختلف.

۶۵- ﴿بَأۡسَ بَعۡضٍ﴾: رنج و سختی دیگری را در میدان جنگ.

۶۵- ﴿نُصَرِّفُ ٱلۡأٓيَٰتِ﴾: آیات و دلایل را به روش‌های مختلف بیان می‌کنیم.

۶۶- ﴿بِوَكِيل﴾: مراقب، کار شما را به من سپرده باشند تا شما را مجازات ‌کنم.

۶۸- ﴿يَخُوضُونَ﴾: به باد استهزاء و طعنه می‌گیرند.

۷۰- ﴿غَرَّتۡهُمُ﴾: آنها را فریفت و به طمع خام افکند.

۷۰- ﴿أَن تُبۡسَلَ نَفۡسُۢ﴾: تا به دوزخ نیفتد یا گرفتار هلاکت نگردد.

۷۰- ﴿تَعۡدِلۡ كُلَّ عَدۡلٖ﴾: هر فدیه‌ای بدهد.

۷۰- ﴿أُبۡسِلُواْ﴾: در دوزخ انداخته شدند یا هلاک گردیدند.

۷۰- ﴿حَمِيمٖ﴾: آب جوشان.

۷۱- ﴿ٱسۡتَهۡوَتۡهُ ٱلشَّيَٰطِينُ﴾: شیاطین او را گمراه کرده و به ویرانه برده است.

۷۱- ﴿أُمِرۡنَا لِنُسۡلِمَ﴾: برای ما دستور است که فرمانبردار باشیم و عبادت را خالصانه انجام دهیم.

۷۳- ﴿ٱلصُّورِ﴾: شاخی‌که اسرافیل در آن می‌دمد.

۷۴- ﴿ازَرَ﴾: لقب پدر ابراهیم ÷یا اسم عموی اوست.

۷۵- ﴿مَلَكُوت...﴾: پادشاهی را، یا آیات یا عجایب...

۷۶- ﴿جَنَّ عَلَيۡهِ ٱلَّيۡلُ﴾: تاریکی شب او را پوشانید.

۷۶- ﴿أَفَلَ﴾: پنهان شد و به دامان افق غروب کرد.

۷۷- ﴿بَازِغٗا﴾: که از کرانۀ آسمان طلوع کرد و روشنی خود را منتشر ساخت.

۷۹- ﴿فَطَرَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ...﴾: آسمانها را ایجاد کرده است...

۷۹- ﴿حَنِيفٗا﴾: مایل به دین حق.

۸۰- ﴿حَآجَّهُۥ قَوۡمُهُ﴾: قومش با او در یکتا پرستی دشمنی و ستیز کردند.

۸۱- ﴿سُلۡطَٰنٗا﴾: دلیل روشن.

۸۲- ﴿لَمۡ يَلۡبِسُوٓاْ﴾: مخلوط نکردند.

۸۲- ﴿بِظُلۡم﴾: به شرک و کفر.

۸۷- ﴿وَٱجۡتَبَيۡنَٰهُمۡ﴾: آنها را به نبوت برگزیدیم.

۸۸- ﴿لَحَبِطَ﴾: به یقین باطل و ساقط می‌شد.

۸۹- ﴿وَٱلۡحُكۡمَ﴾: قضاوت میان مردم به حق یا حکمت.

۹۰- ﴿ٱقۡتَدِهۡ﴾: پیروی کن.

۹۱- ﴿مَا قَدَرُواْ ٱللَّهَ﴾: آنها خدا را نشناختند یا او را به بزرگی نستودند.

۹۱- ﴿قَرَاطِيسَ﴾: صفحات پراکنده.

۹۱- ﴿قُلِ ٱللَّهُ﴾: بگو: تورات را خدا فرستاده است.

۹۱- ﴿خَوۡضِهِمۡ﴾: در باطل وکفر خود.

۹۲- ﴿مُبَارَك﴾: قرآن دارای منافع و فواید بسیار است.

۹۲- ﴿أُمَّ ٱلۡقُرَىٰ﴾: مکه اهالی آنجا.

۹۲- ﴿مَنۡ حَوۡلَهَا﴾: همه باشندگان روی زمین.

۹۳- ﴿غَمَرَٰتِ ٱلۡمَوۡتِ﴾: سختی‌های مرگ.

۹۳- ﴿أَخۡرِجُوٓاْ أَنفُسَكُمُ﴾: خود را از عذاب رها سازید.

۹۳- ﴿عَذَابَ ٱلۡهُونِ﴾: عذاب حقارت و رسوایی.

۹۴- ﴿مَّا خَوَّلۡنَٰكُمۡ﴾: آنچه از ناز و نعمت به شما بخشیده بودیم.

۹۴- ﴿تَّقَطَّعَ بَيۡنَكُمۡ﴾: پیوند بین شما قطع شد.

۹۵- ﴿فَالِقُ ٱلۡحَبِّ﴾: دانه را می‌شکافد و از آن گیاه می‌رویاند یا خالق دانه است.

۹۵- ﴿فَأَنَّىٰ تُؤۡفَكُونَ﴾: چگونه از عبادت خدا سرپیچی می‌کنید؟

۹۶- ﴿فَالِقُ ٱلۡإِصۡبَاحِ﴾: جدا کنندۀ تاریکی صبح از روشنایی روز یا خالق صبح.

۹۶- ﴿ٱلشَّمۡسَ وَٱلۡقَمَرَ حُسۡبَانٗا﴾: آفتاب و ماه هرکدام در فلک خود به حساب معین در گردشند، به مصالح مردم.

۹۸- ﴿فَمُسۡتَقَرّ﴾: محل استقرار در پشت پدر و گفته شده در رحم و مانند آن.

۹۸- ﴿مُسۡتَوۡدَعٞۗ﴾: در رَحْم و مانند آن به ودیعت گذاشته می‌شود.

۹۹- ﴿خَضِرٗا﴾: تروتازه.

۹۹- ﴿حَبّٗا مُّتَرَاكِبٗا﴾: دانه‌های متراکم مانند خوشه گندم و مانند آن.

۹۹- ﴿طَلۡعِهَا﴾: میوه درخت خرما که اول می‌رسد.

۹۹- ﴿قِنۡوَان﴾: شاخه‌ها و خوشه‌های خرما مانند خوشه انگور.

۹۹- ﴿دَانِيَة﴾: آویزان یا در دسترس میل کننده.

۹۹- ﴿يَنۡعِهِ﴾: به حالت پخته و رسیده.

۱۰۲- ﴿وَكِيلٞ﴾: مراقب و سرپرست.

۱۰۳- ﴿لَّا تُدۡرِكُهُ ٱلۡأَبۡصَٰرُ﴾: دیده و بصیرت نمی‌توانند او را کامل درک کنند.

۱۰۴- ﴿بَصَآئِرُ﴾: آیات و دلایلی‌که به حق هدایت می‌کنند.

۱۰۴- ﴿بِحَفِيظٖ﴾: مراقب که حساب اعمال شما را بگیرم و پاداش بدهم.

۱۰۵- ﴿نُصَرِّفُ ٱلۡأٓيَٰتِ﴾: آیات خود را به روش‌های مختلف بیان می‌کنیم.

۱۰۵- ﴿دَرَسۡتَ﴾: درس خواندی و از اهل کتاب آموختی.

۱۰۸- ﴿عَدۡوَۢا﴾: از روی تجاوز و ستم.

۱۰۹- ﴿جَهۡدَ أَيۡمَٰنِهِمۡ﴾: سوگندهای سخت و مؤکدشان.

۱۱۰- ﴿نَذَرُهُمۡ﴾: آنها را به حال خودشان رها می‌کنیم.

۱۱۰- ﴿طُغۡيَٰنِهِمۡ﴾: سرکشی‌هاشان.

۱۱۰- ﴿يَعۡمَهُون﴾: راه راست را ‌نیابند یا سرگردان ‌شوند.

۱۱۱- ﴿حَشَرۡنَا﴾: جمع می‌کردیم.

۱۱۱- ﴿قُبُلٗا﴾: رویاروی یا گروه گروه.

۱۱۲- ﴿زُخۡرُفَ ٱلۡقَوۡلِ﴾: سخنان بیهوده و به ظاهر آراسته.

۱۱۲- ﴿غُرُورٗا﴾: برای فریب.

۱۱۳- ﴿لِتَصۡغَىٰٓ﴾: تا به این سخنان مزخرف متمایل شود.

۱۱۳- ﴿لِيَقۡتَرِفُواْ﴾: تا کارهای زشت را انجام دهند.

۱۱۴- ﴿ٱلۡمُمۡتَرِينَ﴾: شک کنندگان زیرا اهل کتاب بخوبی می‌دانند که این کتاب را آفریدگار فرستاده است.

۱۱۵- ﴿كَلِمَتُ رَبِّكَ﴾: کلام خدا، قرآن.

۱۱۵- ﴿صِدۡقٗا وَعَدۡلٗا﴾: در راستی وعدالت به وعده‌ها واحکام خدا.

۱۱۶- ﴿يَخۡرُصُونَ﴾: چیزهایی را به دروغ به خدا نسبت می‌دهند.

۱۲۰- ﴿ذَرُواْ﴾: ترک کنید.

۱۲۰- ﴿يَقۡتَرِفُونَ﴾: مرتکب گناه می‌شدند، هر گناهی‌که باشد.

۱۲۱- ﴿َإِنَّهُۥ لَفِسۡقٞ﴾: به یقین خوردن آن گناه است.

۱۲۴- ﴿صَغَارٌ﴾: ذلت شدید و خواری.

۱۲۵- ﴿حَرَجٗا﴾: در نهایت تنگی.

۱۲۵- ﴿يَصَّعَّدُ فِي ٱلسَّمَآءِ﴾: میل دارد به آسمان بالا رود اما نمی‌تواند.

۱۲۵- ﴿ٱلرِّجۡسَ﴾: عذاب یا خواری.

۱۲۸- ﴿ٱسۡتَكۡثَرۡتُم مِّنَ ٱلۡإِنسِ﴾: بسیاری از انسان‌ها را گمراه کرده‌اید.

۱۲۸- ﴿ٱلنَّارُ مَثۡوَىٰكُمۡ﴾: دوزخ جای شماست.

۱۳۰- ﴿غَرَّتۡهُمُ ٱلۡحَيَوٰةُ﴾: زندگی دنیا با همه بیهودگی‌هایش آنها را فریفته بود.

۱۳۴- ﴿بِمُعۡجِزِين﴾: از عذاب خدا نمی‌توانید فرار کنید.

۱۳۵- ﴿مَكَانَتِكُمۡ﴾: نهایت توان و استطاعت خود.

۱۳۶- ﴿ذَرَأ﴾: آفریده است. ﴿ٱلۡحَرۡثِ﴾: زراعت.

۱۳۶- ﴿ٱلۡأَنۡعَٰمِ﴾: شتر، گاو،گوسفند و بز.

۱۳۷- ﴿قَتۡلَ أَوۡلَٰدِهِمۡ﴾: زنده به گور کردن دخترانشان را.

۱۳۷- ﴿لِيُرۡدُوهُمۡ﴾: تا آنها را تباه نمایند، با گمراه ساختن.

۱۳۷- ﴿لِيَلۡبِسُواْ عَلَيۡهِمۡ﴾: تا بر آنها مشتبه سازند و با خرافات در آمیزند.

۱۳۷- ﴿يَفۡتَرُونَ﴾: به دروغ می‌بافند.

۱۳۸- ﴿حَرۡثٌ﴾: زراعت.

۱۳۸- ﴿حِجۡرٞ﴾: حرام و ممنوع است.

۱۳۸- ﴿حُرِّمَتۡ ظُهُورُهَا﴾: حیواناتی هستند که بار نهادن و سوار شدن بر آنها حرام است.

۱۳۹- ﴿وَصۡفَهُمۡ﴾: دروغ‌بافی آنها را نسبت به خدا.

۱۴۱- ﴿مَّعۡرُوشَٰتٖ﴾: داربست‌دار مثل تاک انگور و مانند آن.

۱۴۱- ﴿غَيۡرَ مَعۡرُوشَٰتٖ﴾: درختان راست که ضرورت به داربست ‌ندارند مانند درخت خرما.

۱۴۱- ﴿مُخۡتَلِفًا أُكُلُهُۥ﴾: میوه‌های آن در صورت و کیفیت مختلفند.

۱۴۲- ﴿حَمُولَةٗ﴾: بار برنده مثل شتر.

۱۴۲- ﴿فَرۡشٗاۚ﴾: حیوانی‌که برای ذبح بر زمین افکنند.

۱۴۲- ﴿خُطُوَٰتِ ٱلشَّيۡطَٰنِ﴾: راه‌های شیطان، حلال را حرام شمردان و بالعکس.

۱۴۴- ﴿وَصَّىٰكُمُ ٱللَّهُ بِهَٰذَا﴾: خدا شما را به این تحریم دستور داد.

۱۴۵- ﴿طَاعِمٖ يَطۡعَمُهُۥٓ﴾: خورنده هر کس باشد.

۱۴۵- ﴿مَّسۡفُوحًا﴾: جاری، ریخته.

۱۴۵- ﴿رِجۡسٌ﴾: پلید یا نجس و حرام.

۱۴۵- ﴿أُهِلَّ لِغَيۡرِ ٱللَّهِ بِهِ﴾: هنگام ذبح آن نام غیر خدا ذکر شود.

۱۴۵- ﴿ٱضۡطُرَّ﴾: نیازمندی مجبورش ساخته تا چیزهای حرام را بخورد.

۱۴۵- ﴿غَيۡرَ بَاغٖ﴾: برای کسب لذت این محرمات را نخواهد یا همواره این حالت را اختیار نکند.

۱۴۵- ﴿لَا عَادٖ﴾: از مقدار سدرمق تجاوز نکند.

۱۴۶- ﴿ذِي ظُفُرٖ﴾: حیوان پنجه دار، چهارپا باشد یا پرنده.

۱۴۶- ﴿شُحُومَهُمَآ﴾: چربی شکمبه و گرده‌ها را.

۱۴۶-﴿مَا حَمَلَتۡ ظُهُورُهُمَآ﴾: چربی پشت این‌ها حلال است.

۱۴۶- ﴿ٱلۡحَوَايَآ﴾: چربی روده‌ها.

۱۴۶- ﴿مَا ٱخۡتَلَطَ بِعَظۡمٖ﴾: دنبه گوسفند حلال است.

۱۴۷- ﴿لَا يُرَدُّ بَأۡسُهُۥ﴾: عذاب او تعالی دفع نمی‌شود.

۱۴۸- ﴿تَخۡرُصُونَ﴾: سخنان دروغ را به خدا نسبت می‌دهید.

۱۴۹- ﴿ٱلۡحُجَّةُ ٱلۡبَٰلِغَةُ﴾: دلیل رسا با فرستادن پیامبران و کتابهای آسمانی.

۱۵۰- ﴿هَلُمَّ شُهَدَآءَكُمُ﴾: شاهدهای خود را بیاورید، مدارک‌تان را بدهید.

۱۵۰- ﴿بِرَبِّهِمۡ يَعۡدِلُونَ﴾: دیگری را در طاعات و عبادات به خدا برابر می‌کنند.

۱۵۱- ﴿أَتۡل...﴾: قراﺋت می‌کنم...

۱۵۱- ﴿إِمۡلَٰقٖ﴾: فقر.

۱۵۱- ﴿ٱلۡفَوَٰحِشَ﴾: گناهان کبیره مانند زنا و امثال آن.

۱۵۱- ﴿وَصَّىٰكُم بِهِۦ﴾: خدا آن ر ا به شما دستور داده و واجب گردانیده است.

۱۵۲- ﴿يَبۡلُغَ أَشُدَّهُ﴾: به کمال قوت و رشد خود برسد.

۱۵۲- ﴿بِٱلۡقِسۡطِ﴾: به عدالت بدون زیادت و نقصان.

۱۵۲- ﴿وُسۡعَهَا﴾: به اندازه توانش.

۱۵۳- ﴿صِرَٰطِي مُسۡتَقِيمٗا﴾: هیچ کجی در دین و راه من نیست.

۱۵۷- ﴿صَدَفَ عَنۡهَا﴾: از آن اعراض کند یا مردم را از آن روگردان سازد.

۱۵۸- ﴿يَأۡتِيَ رَبُّكَ﴾: پروردگارت بیاید، آمدنی‌که سزاوار جلالت اوست.

۱۵۹- ﴿كَانُواْ شِيَعٗا﴾: از گمراهی گروه‌ گروه و حزب حزب شدند.

۱۶۱- ﴿دِينٗا قِيَمٗا﴾: دین ثابت، برپادارنده امور دنیا و آخرت.

۱۶۱- ﴿حَنِيفٗا﴾: از باطل رو گردان و مایل به حق.

۱۶۲- ﴿نُسُكِي﴾: همه عباداتم.

۱۶۴- ﴿إِلَّا عَلَيۡهَا﴾: مگر این‌که عذاب آن گناه بر دوش خود اوست.

۱۶۴- ﴿لَا تَزِرُ وَازِرَةٞ...﴾: هیچ گناه‌کاری بر نمی‌دارد...

۱۶۵- ﴿خَلَٰٓئِفَ ٱلۡأَرۡضِ﴾: برخی از شما در روی زمین جانشین دیگری می‌شود.

۱۶۵- ﴿لِّيَبۡلُوَكُمۡ﴾: تا شما را بیازماید در حالی‌که از تمام امور شما آگاه است.