سورۀ نحل

۲- ﴿بِٱلرُّوحِ﴾: به وحی از جمله قرآن.

۴- ﴿نُّطۡفَةٖ﴾: آب حقیر.

۴- ﴿هُوَ خَصِيمٞ﴾: او حق ستیز است.

۵- ﴿ٱلۡأَنۡعَٰم﴾: شتر، گاو، گوسفند و بز.

۵- ﴿فِيهَا دِفۡءٞ﴾: هنگام سردی خود را به وسیله آن گرم نگاه می‌دارید.

۶- ﴿فِيهَا جَمَالٌ﴾: در آنها تجمل، زینت و وجاهت است.

۶- ﴿حِينَ تُرِيحُونَ﴾: هنگام غروب آنها را به جای شب‌شان می‌آورید.

۶- ﴿حِينَ تَسۡرَحُونَ﴾: بامداد که آنها را به چرا می‌برید.

۷- ﴿تَحۡمِلُ أَثۡقَالَكُمۡ﴾: کالای گران بار شما را برمی‌دارند.

۷- ﴿بِشِقِّ ٱلۡأَنفُسِ﴾: با رنج و مشقت خود.

۹- ﴿قَصۡدُ ٱلسَّبِيلِ﴾: بیان راه راست و هموار.

۹- ﴿مِنۡهَا جَآئِرٞ﴾: برخی از راه‌ها کج هستند.

۱۰- ﴿فِيهِ تُسِيمُونَ﴾: چهار پایان خود را در آن می‌چرانید.

۱۳- ﴿مَا ذَرَأَ لَكُمۡ﴾: آنچه برای منافع شما خلق‌کرده است.

۱۴- ﴿تَسۡتَخۡرِجُواْ مِنۡهُ﴾: از بحر خصوصاً از اقیانوس برون آورید.

۱۴- ﴿مَوَاخِرَ فِيهِ﴾: در دریا روان هستند و آب را به شدت می‌شکافند.

۱۵- ﴿رَوَٰسِيَ﴾: کوه‌های پابرجا.

۱۵- ﴿أَن تَمِيدَ بِكُمۡ﴾: تا شما را نلرزاند و پریشان نکند.

۱۶- ﴿عَلَٰمَٰت﴾: نشانه‌های سر راه که با آنها راه خود را پیدا می‌کنید.

۱۸- ﴿لَا تُحۡصُوهَآ﴾: توان شمردن آن را ندارید که بی‌پایان است.

۲۳- ﴿لَا جَرَمَ﴾: ثابت است یا ناچار یا در حقیقت.

۲۴- ﴿أَسَٰطِيرُ ٱلۡأَوَّلِينَ﴾: چیزهای باطل‌که به کتب آنها نوشته است.

۲۵- ﴿أَوۡزَارَهُم﴾: گناهان خود را.

۲۶- ﴿ٱلۡقَوَاعِد﴾: ستونها و پایه‌‌ها یا بنیاد.

۲۷- ﴿يُخۡزِيهِمۡ﴾: آنها را با شکنجه و عذاب خوار و ذلیل می‌کند.

۲۷- ﴿تُشَٰٓقُّونَ فِيهِمۡ﴾: درباره آنها با پیامبران دشمنی و ستیز می‌کردید.

۲۷- ﴿ٱلۡخِزۡيَ﴾: ذلت و رسوایی.

۲۷- ﴿ٱلسُّوٓءَ﴾: عذاب.

۲۸- ﴿فَأَلۡقَوُاْ ٱلسَّلَمَ﴾: گردن نهادند و اظهار فروتنی کردند.

۲۹- ﴿مَثۡوَى ٱلۡمُتَكَبِّرِينَ﴾: مسکن و جای متکبران.

۳۲- ﴿طَيِّبِينَ﴾: از پلیدی شرک و عصیان پاکند.

۳۴- ﴿حَاقَ بِهِم﴾: آنها را احاطه‌کرد یا بر آنها فرود آمد.

۳۶- ﴿ٱجۡتَنِبُواْ ٱلطَّٰغُوتَ﴾: از پرستش معبودهای باطل و تمام آنهایی‌که به ‌گمراهی دعوت می‌کنند اجتناب کنید.

۳۶- ﴿حَقَّتۡ﴾: واجب و حتمی شد.

۳۸- ﴿جَهۡدَ أَيۡمَٰنِهِمۡ﴾: با قسم‌های غلیظ و مؤکد کوشیدند.

۴۱- ﴿لَنُبَوِّئَنَّهُمۡ﴾: بدون شک آنها را جای می‌دهیم.

۴۱- ﴿حَسَنَةٗ﴾: خانه، جای آرامش یا بخششی نیکو.

۴۴- ﴿بِٱلۡبَيِّنَٰتِ﴾: آنها را با معجزه‌ها فرستادیم.

۴۴- ﴿ٱلزُّبُرِ﴾: کتاب‌های آسمانی‌که بیانگر قوانین الهی هستند.

۴۵- ﴿يَخۡسِفَ﴾: فرو ‌برد.

۴۶- ﴿تَقَلُّبِهِمۡ﴾: سفرها وتجارت‌های آنها.

۴۶- ﴿بِمُعۡجِزِينَ﴾: از عذاب خدا نمی‌‌توانند فرار کنند.

۴۷- ﴿تَخَوُّفٖ﴾: ازترس عذاب یا کم شدن تدریجی اشخاص و اموال شان.

۴۸- ﴿مِن شَيۡءٖ﴾: هر جسم استاده و دارای سایه.

۴۸- ﴿يَتَفَيَّؤُاْ ظِلَٰلُهُۥ﴾: سایه‌های آن از جانبی به جانب دیگر حرکت می‌کند.

۴۸- ﴿سُجَّدٗا لِّلَّهِ﴾: فرمانبردار او تعالی.

۴۸- ﴿هُمۡ دَٰخِرُونَ﴾: سایه‌ها نیز مانند صاحبان خود مطیع هستند.

۵۲- ﴿لَهُ ٱلدِّينُ﴾: تنها از خدای یگانه طاعت لازم است.

۵۲- ﴿وَاصِبًا﴾: دایم، واجب یا خالص.

۵۳- ﴿تَجۡ‍َٔرُونَ﴾: به زاری و ناله از او کمک می‌خواهید.

۵۶- ﴿تَفۡتَرُونَ﴾: آن را به دروغ به خدا نسبت می‌دادید.

۵۸- ﴿هُوَ كَظِيمٞ﴾: اعماق جانش پر از خشم و اندوه می‌شود.

۵۹- ﴿يَتَوَٰرَى﴾: پنهان می‌شود.

۵۹- ﴿هُونٍ﴾: خواری.

۵۹- ﴿يَدُسُّهُ﴾: زنده‌ در گورش ‌کند.

۶۰- ﴿مَثَلُ ٱلسَّوۡءِ﴾: صفت بد ، کفر و جهالت.

۶۲- ﴿لَا جَرَمَ﴾: حق و راست است یا ناچار.

۶۲- ﴿مُّفۡرَطُونَ﴾: پیشاپیش به دوزخ فرستاده می‌شوند.

۶۶- ﴿لَعِبۡرَةٗ﴾: پند بزرگ و نشانه قدرت ماست.

۶۶- ﴿فَرۡث﴾: سرگین شکمبه.

۶۷- ﴿سَكَرٗا﴾: شراب را، سپس به مدینه تحریم شد.

۶۸- ﴿أَوۡحَىٰ رَبُّكَ﴾: پروردگارت وحی کرد، وحی در اینجا به معنی الهام و راه‌نمایی یا تسخیر است.

۶۸- ﴿بُيُوتٗا﴾: خانه‌ها، زنبور عسل آن را برای تهیه عسل می‌سازد.

۶۸- ﴿يَعۡرِشُون﴾: کندوهایی‌‌‌که برای زنبور عسل می‌سازند.

۶۹- ﴿ذُلُلٗا﴾: رام و آسان برای تو.

۷۰- ﴿أَرۡذَلِ ٱلۡعُمُرِ﴾: بدترین و زبون‌ترین دوره عمر، بسیار پیر و خرف شدن.

۷۱- ﴿فَهُمۡ فِيهِ سَوَآءٌ﴾: تا آنها و بردگانشان در رزق مساوی باشند؟ نه.

۷۲- ﴿حَفَدَةٗ﴾: خدمتگارها و همکارها یا نبیرگان.

۷۶- ﴿أَحَدُهُمَآ أَبۡكَمُ﴾: یکی از آن دو گنگ مادرزاد.

۷۶- ﴿هُوَ كَلّ﴾: او نان خور اضافی و سربار است.

۷۷- ﴿كَلَمۡحِ ٱلۡبَصَرِ﴾: مانند یک نگاه پنهانی.

۸۰- ﴿تَسۡتَخِفُّونَهَا﴾: آنها را سبکبار می‌یابید.

۸۰- ﴿يَوۡمَ ظَعۡنِكُمۡ﴾: وقت سفر خود.

۸۰- ﴿أَثَٰثٗا﴾: اثاث خانه‌های شما مثل فرش.

۸۰- ﴿مَتَٰعًا﴾: اسباب که در زندگی و تجارت از آن بهر می‌گیرید.

۸۱- ﴿ظِلَٰلٗا﴾: چیز‌های‌که از سایه آنها استفاده می‌کنید مانند درختها.

۸۱- ﴿أَكۡنَٰنٗا﴾: مغاره‌ها که در آن پناه می‌برید.

۸۱- ﴿سَرَٰبِيل﴾: لباس‌ها یا جوشن‌ها.

۸۱- ﴿تَقِيكُم بَأۡسَكُمۡ﴾: در جنگ‌ها شما را از شمشیر و نیزه نگه می‌دارد.

۸۴﴿لَا هُمۡ يُسۡتَعۡتَبُونَ﴾: از آنها خواسته نمی‌شود که هم اکنون پروردگار خود را خوشنود سازند.

۸۵- ﴿لَا هُمۡ يُنظَرُونَ﴾: مهلت داده نمی‌شوند و عذابشان به تأخیر نمی‌افتد.

۸۷- ﴿ٱلسَّلَمَ﴾: گردن نهادن به حکم او تعالی.

۹۰- ﴿يَأۡمُرُ بِٱلۡعَدۡلِ﴾: خدا در امور اعتقادی، عملی و اخلاقی به اعتدال و میانه‌روی دستور می‌دهد. ﴿َٱلۡإِحۡسَٰنِ﴾: کار درست یا نفع رساندن به مردم. ﴿ٱلۡفَحۡشَآءِ﴾: گناهان بسیار زشت.

۹۰- ﴿ٱلۡبَغۡيِ﴾: سرکشی و ظلم بر مردم.

۹۱- ﴿كَفِيلًا﴾: شاهد، مراقب و ضامن.

۹۲- ﴿قُوَّةٍ﴾: محکم تابیدن.

۹۲- ﴿أَنكَٰثٗا﴾: تاب ریسمان را گشودن.

۹۲- ﴿دَخَلَۢا بَيۡنَكُمۡ﴾: در میان خود وسیله فساد، خیانت و فریب.

۹۲- ﴿أَن تَكُونَ أُمَّةٌ﴾: تا گروهی باشد.

۹۲- ﴿هِيَ أَرۡبَىٰ﴾: بسیارتر، قویتر و ثروتمندتر.

۹۲- ﴿يَبۡلُوكُمُ ٱللَّهُ بِهِ﴾: خدا شما را به این وسیله می‌آزماید که آیا به عهد خویش وفا می‌کنید.

۹۴- ﴿فَتَزِلَّ قَدَمُۢ﴾: پای‌تان از راه روشن اسلام می‌لغزد.

۹۶- ﴿يَنفَد﴾: نیست و نابود می‌شود.

۹۸- ﴿فَٱسۡتَعِذۡ بِٱللَّهِ﴾: به لطف خدا پناه ببر.

۹۹- ﴿سُلۡطَٰنٌ﴾: تسلط و قدرت.

۱۰۰- ﴿يَتَوَلَّوۡنَهُ﴾: او را دوست و فرمانروا انتخاب می‌کنند.

۱۰۲- ﴿رُوحُ ٱلۡقُدُسِ﴾: روح پاکیزه، جبریل.

۱۰۳- ﴿يُلۡحِدُونَ إِلَيۡهِ﴾: به آن نسبت می‌دهند که پیامبر را آموزش می‌دهد.

۱۰۷- ﴿ٱسۡتَحَبُّوا﴾: برتر دانستند و برگزیدند.

۱۰۸- ﴿طَبَع﴾: مهر نهاده است.

۱۰۹- ﴿لَا جَرَمَ﴾: ثابت است یا ناچار یا در حقیقت.

۱۱۰- ﴿لِلَّذِينَ هَاجَرُواْ﴾: یار و یاور مهاجرین است.

۱۱۰- ﴿فُتِنُواْ﴾: بخاطر اسلام گرفتار رنج و عذاب شدند.

۱۱۲- ﴿رَغَدٗا﴾: پاکیزه، فراوان یا گوارا و بی‌زحمت.

۱۱۵- ﴿ٱلدَّمَ﴾: خون جاری.

۱۱۵- ﴿لَحۡمَ ٱلۡخِنزِيرِ﴾: تمام اجزای بدن خوک.

۱۱۵- ﴿أُهِلَّ لِغَيۡرِ ٱللَّهِ بِهِۦ﴾: هنگام سربریدن آن اسم غیر خدا ذکر شود.

۱۱۵- ﴿ٱضۡطُرّ﴾: نیازمندی مجبورش ساخته تا چیزهای حرام را بخورد.

۱۱۵- ﴿غَيۡرَ بَاغٖ﴾: برای کسب لذت محرمات را نخورد یا همیشه این حالت را اختیار نکند.

۱۱۵- ﴿لَا عَادٖ﴾: از سدرمق تجاوز نکند.

۱۲۰- ﴿كَانَ أُمَّةٗ﴾: ابراهیم ÷معلم خوبی‌ها یا یگانه مؤمن بود.

۱۲۰- ﴿قَانِتٗا لِّلَّهِ﴾: فرمانبردار اوتعالی.

۱۲۰- ﴿حَنِيفٗا﴾: از باطل رو گردان و مایل به دین حق بود.

۱۲۱- ﴿ٱجۡتَبَىٰهُ﴾: او را به نبوت برگزید.

۱۲۳- ﴿مِلَّةَ إِبۡرَٰهِيمَ﴾: شریعت او که یکتا پرستی است.

۱۲۴- ﴿جُعِلَ ٱلسَّبۡتُ﴾: تعظیم شنبه و فراغت برای عبادت در آن روز فرض شد.

۱۲۷- ﴿ضَيۡق﴾: دلتنگ.