سورۀ هود
۱- ﴿أُحۡكِمَتۡ ءَايَٰتُهُ﴾: آیات آن خیلی محکم، استوار و منظم است.
۱- ﴿فُصِّلَتۡ﴾: از روی حکمت [در زمان‌های مختلف به حسب وقایع و مصالح] بخش بخش نازل کرده شد.
۵- ﴿يَثۡنُونَ صُدُورَهُمۡ﴾: کفر و دشمنی با مسلمان‌ها را در سینه‌های خود نهان می‌کنند.
۵- ﴿لِيَسۡتَخۡفُواْ مِنۡهُ﴾: تا از او تعالی پنهان بمانند، این کار را از نادانی می‌کنند.
۵- ﴿يَسۡتَغۡشُونَ ثِيَابَهُمۡ﴾: برای این که بهتر مخفی باشند خود را در جامه‌هاشان پنهان می‌کردند.
۶- ﴿يَعۡلَمُ مُسۡتَقَرَّهَا﴾: محل استقرار آنها را در صلب یا رَحم و مانند آنها می‌داند.
﴿مُسۡتَوۡدَعَهَا﴾: آرام‌گاه او را در رحم و مانند آن یا در صلب پدر.
۷- ﴿لِيَبۡلُوَكُمۡ﴾: تا شما را امتحان کند در حالی‌که از امور تان آگاه است.
۷- ﴿أَحۡسَنُ عَمَلٗا﴾: فرمانبرتر از او تعالی و پرهیزگارتر.
۸- ﴿أُمَّةٖ مَّعۡدُودَةٖ﴾: چند روزی.
۸- ﴿حَاقَ بِهِم﴾: بر آنها فرود آید یا احاطه‌شان کند.
۹- ﴿إِنَّهُۥ لَئَُوسٞ﴾: همانا او سخت مأیوس و نومید است.
۹- ﴿كَفُورٞ﴾: به نعمت‌های خدا بسیار ناسپاس است.
۱۰- ﴿ضَرَّآءَ مَسَّتۡهُ﴾: حادثه ناگواری به او رسیده.
۱۰- ﴿إِنَّهُۥ لَفَرِحٞ﴾: همانا او هنگام رسیدن نعمت بدمست و به آن فریفته است.
۱۰- ﴿فَخُورٌ﴾: به نعمتی‌که دارد به دیگران فخر می‌کند.
۱۲- ﴿وَكِيل﴾: نگهدار آن است.
۱۵- ﴿لَا يُبۡخَسُونَ﴾: از اجرشان کاسته نمی‌شود.
۱۶- ﴿حَبِط﴾: در آخرت باطل گشت.
۱۷- ﴿بَيِّنَةٖ﴾: یقین و دلیل قاطع، قرآن کریم.
۱۷- ﴿شَاهِد﴾: اعجاز نظم قرآن گواه نزول آن است.
۱۷- ﴿فِي مِرۡيَةٖ مِّنۡهُ﴾: تردیدی در نزول قرآن.
۱۸- ﴿ٱلۡأَشۡهَٰدُ﴾: فرشتگان، پیامبران و اعضای بدن.
۱۹- ﴿يَبۡغُونَهَا عِوَجٗا﴾: می‌خواهند این راه کج باشد.
۲۰- ﴿مُعۡجِزِينَ﴾: از عذاب خدا نمی‌توانید فرار کنید.
۲۲- ﴿لَا جَرَمَ﴾: ثابت است یا ناگزیر یا در حقیقت.
۲۳- ﴿أَخۡبَتُوٓاْ إِلَىٰ رَبِّهِمۡ﴾: به نوید او تعالی اطمینان یا فروتنی کردند.
۲۷- ﴿ٱلۡمَلَأُ﴾: سران و بزرگان.
۲۷- ﴿بَادِيَ ٱلرَّأۡيِ﴾: ظاهر کار را می‌بینند و در آن دقت و اندیشه نمی‌کنند.
۲۸- ﴿أَرَءَيۡتُم﴾: به من بگویید.
۲۸- ﴿فَعُمِّيَتۡ عَلَيۡكُم﴾: و بر شما پوشیده شد.
۳۱- ﴿خَزَآئِنُ ٱللَّهِ﴾: خزانه‌های رزق و مال خدا.
۳۱- ﴿تَزۡدَرِيٓ أَعۡيُنُكُمۡ﴾: به چشم شما حقیر و بی‌ارزشند.
۳۳- ﴿أَنتُم بِمُعۡجِزِينَ﴾: از عذاب خدا نمی‌توانید فرار کنید.
۳۴- ﴿أَن يُغۡوِيَكُمۡ﴾: که شما را گمراه سازد.
۳۵- ﴿فَعَلَيَّ إِجۡرَامِي﴾: پس عذاب گناه من به عهده خود من است.
۳۶- ﴿فَلَا تَبۡتَئِسۡ﴾: پس غمگین مباش.
۳۷- ﴿بِأَعۡيُنِنَا﴾: در حفظ و حمایت کامل ما.
۳۹- ﴿يُخۡزِيهِ﴾: خوار و ذلیلش خواهد کرد.
۳۹- ﴿يَحِلُّ عَلَيۡهِ﴾: بر او واجب می‌شود و می‌رسد.
۴۰- ﴿فَارَ ٱلتَّنُّورُ﴾: آب از تنور نان پزی به شدت فوران کرد.
۴۱- ﴿مَجۡرٜىٰهَا﴾: وقت حرکت آن.
۴۱- ﴿مُرۡسَىٰهَآ﴾: هنگام توقف آن.
۴۳- ﴿سَ‍َٔاوِي﴾: به زودی پناه می‌برم.
۴۳- ﴿لَا عَاصِمَ﴾: هیچ مانع و نگاه‌دارنده‌ای نیست.
۴۴- ﴿أَقۡلِعِي﴾: باران را بس کن.
۴۴- ﴿غِيضَ ٱلۡمَآءُ﴾: آب کم شد و در زمین رفت.
۴۴- ﴿وَٱسۡتَوَتۡ عَلَى ٱلۡجُودِيِّ﴾: بر کوه جودی نزدیک موصل قرار گرفت.
۴۴- ﴿بُعۡدٗا﴾: نابود و دور باد.
۴۸- ﴿بَرَكَٰت﴾: خیر و برکت همیشگی.
۵۱- ﴿فَطَرَنِيٓ﴾: مرا آفریده و هستی داده است.
۵۲- ﴿ٱلسَّمَآءَ﴾: باران را.
۵۲- ﴿مِّدۡرَارٗا﴾: فراوان پی‌درپی بدون ضرر.
۵۴- ﴿ٱعۡتَرَىٰكَ﴾: به تو رسانده است.
۵۴- ﴿بِسُوٓء﴾: جنون و دیوانگی.
۵۵- ﴿فَكِيدُونِي﴾: پس به ضرر من دست به حیله بزنید.
۵۵- ﴿لَا تُنظِرُونِ﴾: مهلتم ندهید.
۵۶- ﴿ءَاخِذُۢ بِنَاصِيَتِهَآ﴾: خدا مالک اوست و بر او قدرت دارد.
۵۷- ﴿حَفِيظٞ﴾: مراقب و شاهد است.
۵۸- ﴿غَلِيظ﴾: بسیار سخت.
۵۹- ﴿جَبَّارٍ﴾: خود بین و متکبر.
۵۹- ﴿عَنِيد﴾: سرکش، حق ستیز.
۶۰- ﴿بُعۡدٗا لِّعَادٖ﴾: عاد نابود و از خیر دور باد.
۶۱- ﴿وَٱسۡتَعۡمَرَكُمۡ فِيهَا﴾: عمران زمین را به اختیار شما گذاشت و شما را در آن ساکن ساخت.
۶۲- ﴿مُرِيب﴾: تشویش و اضطراب آور.
۶۳- ﴿أَرَءَيۡتُمۡ﴾: به من بگویید.
۶۳- ﴿بَيِّنَةٖ﴾: یقین، بیان روشن و بصیرت.
۶۳- ﴿تَخۡسِيرٖ﴾: ضرر، اگر از او نافرمانی کنم.
۶۴- ﴿ءَايَةٗ﴾: معجزه‌ای‌که دلیل صدق نبوتم است.
۶۷- ﴿ٱلصَّيۡحَةُ﴾: صدای کشنده از آسمان.
۶۷- ﴿جَٰثِمِينَ﴾: خشک، بی‌حرکت و بی‌جان.
۶۸- ﴿لَّمۡ يَغۡنَوۡاْ فِيهَآ﴾: از مدتها، به خوشی و عشرت در اینجا بسر نبرده‌اند.
۶۸- ﴿بُعۡدٗا لِّثَمُودَ﴾: ثمود از رحمت حق دور و نابود باد.
۶۹- ﴿بِعِجۡلٍ حَنِيذٖ﴾: گوساله بریان با سنگ‌های گداخته.
۷۰- ﴿نَكِرَهُمۡ﴾: آنها را نپسندید و از رفتارشان بدش آمد.
۷۰- ﴿أَوۡجَسَ مِنۡهُمۡ﴾: در قلب خود از آنها احساس ترس کرد.
۷۲- ﴿يَٰوَيۡلَتَىٰٓ﴾: کلمه تعجب است.
۷۳- ﴿مَّجِيدٞ﴾: دارای خیر و احسان زیاد.
۷۴- ﴿ٱلرَّوۡعُ﴾: خوف و ترس.
۷۵- ﴿لَحَلِيمٌ﴾: همانا بردبار است، شتاب نمی‌کند.
۷۵- ﴿أَوَّٰهٞ﴾: پرسوز و آه از ترس خدا.
۷۵- ﴿مُّنِيبٞ﴾: به خدای سبحان رجوع می‌کرد.
۷۷- ﴿سِيٓءَ بِهِمۡ﴾: از آمدن آنها خوشحال نشد چون بخاطر آنها از بدکاران قوم خود ترسید.
۷۷- ﴿ضَاقَ بِهِمۡ ذَرۡعٗا﴾: بخاطرآنها دلتنگ شد که توانش ضعیف بود و برای نجات آنها چاره نداشت.
۷۷- ﴿يَوۡمٌ عَصِيب﴾: بدی و مصیت امروز سخت‌تر است.
۷۸- ﴿يُهۡرَعُونَ إِلَيۡهِ﴾: به‌سوی او می‌شتافتند، گویی مجبورشان ساخته‌اند.
۷۸- ﴿لَا تُخۡزُونِ﴾: رسوا و اهانتم نکنید.
۷۹- ﴿مِنۡ حَقّٖ﴾: هیچ ضرورتی.
۸۰- ﴿ءَاوِيٓ إِلَىٰ رُكۡنٖ﴾: به قدرتمندی می‌پیوستم و به کمک او بر شما چیره می‌شدم.
۸۱- ﴿بِقِطۡعٖ مِّنَ ٱلَّيۡلِ﴾: قسمتی از شب یا آخر آن.
۸۲- ﴿سِجِّيلٖ﴾: گل پخته شده با آتش مانند سفال.
۸۲- ﴿مَّنضُودٖ﴾: پی‌درپی یا انبوه و آماده برای عذاب.
۸۳- ﴿مُّسَوَّمَةً﴾: نشانی شده برای عذاب.
۸۴- ﴿أَرَىٰكُم بِخَيۡرٖ﴾: شما را در نعمت و آسایشی می‌بینم که از کم فروشی بی‌نیازتان می‌کند.
۸۴- ﴿يَوۡمٖ مُّحِيطٖ﴾: روز هلاکت‌آور.
۸۵- ﴿بِٱلۡقِسۡطِ﴾: به عدالت بدون زیادت و نقصان.
۸۵- ﴿لَا تَبۡخَسُوا﴾: کم نکنید.
۸۵- ﴿لَا تَعۡثَوۡاْ﴾: فساد را به حد کمال نرسانید.
۸۶- ﴿بَقِيَّتُ ٱللَّهِ﴾: حلالی‌که خدا برای شما باقی گذاشته است.
۸۶- ﴿بِحَفِيظٖ﴾: مراقب که شما را به سبب اعمالتان جزا بدهم.
۸۸- ﴿أَرَءَيۡتُمۡ﴾: به من خبر دهید.
۸۸- ﴿بَيِّنَةٖ﴾: هدایت و بصیرت.
۸۹- ﴿لَا يَجۡرِمَنَّكُمۡ﴾: شما را وادار نسازد.
۹۱- ﴿رَهۡطُكَ﴾: گروه و قبیله‌ات.
۹۲- ﴿وَرَآءَكُمۡ ظِهۡرِيًّا﴾: پشت سرخود فراموش شده و بی‌ارزش.
۹۳- ﴿مَكَانَتِكُمۡ﴾: آخرین توان خود.
۹۳- ﴿وَٱرۡتَقِبُوٓا﴾: منتظر عاقبت و نتیجه باشید.
۹۴- ﴿ٱلصَّيۡحَةُ﴾: صدای تکان دهنده و کشنده از آسمان.
۹۴- ﴿جَٰثِمِينَ﴾: خشک بی‌حرکت و بی‌جان.
۹۵- ﴿لَّمۡ يَغۡنَوۡاْ فِيهَآ﴾: از مدتها، در این سرزمین به خوشی سکونت نداشته‌اند.
۹۵- ﴿بُعۡدٗا لِّمَدۡيَنَ﴾: قوم مدین از رحمت حق دور و نابود باد.
۹۵- ﴿بَعِدَتۡ ثَمُودُ﴾: پیش از این ثمود نابود شد.
۹۶- ﴿سُلۡطَٰنٖ مُّبِينٍ﴾: دلیلی روشن بر صدق رسالتش.
۹۸- ﴿يَقۡدُمُ قَوۡمَهُ﴾: فرعون پیشاپیش قوم خود خواهد بود.
۹۸- ﴿فَأَوۡرَدَهُمُ ٱلنَّارَ﴾: پس آنها را در دوزخ داخل می‌کند چون همه از وحدانیت خدا منکر بودند.
۹۸- ﴿ٱلۡوِرۡدُ ٱلۡمَوۡرُودُ﴾: دوزخ وکسانی‌که در آن داخل می‌شوند.
۹۹- ﴿ٱلرِّفۡدُ ٱلۡمَرۡفُودُ﴾: عطیه‌ای‌که به آنها داده شده است، لعنت.
۱۰۰- ﴿حَصِيد﴾: نشانش از میان رفته مانند کشت درو شده.
۱۰۱- ﴿غَيۡرَ تَتۡبِيبٖ﴾: بجز زیان و نابودی.
۱۰۶- ﴿زَفِيرٞ﴾: به شدت بیرون آوردن هوا از سینه.
۱۰۶- ﴿شَهِيقٌ﴾: برگشتن نفس به سینه.
۱۰۸- ﴿غَيۡرَ مَجۡذُوذٖ﴾: بی‌پایان.
۱۱۰- ﴿مُرِيبٖ﴾: شک و اضطراب آور.
۱۱۲- ﴿لَا تَطۡغَوۡا﴾: از حدی‌که خدا برای شما تعیین کرده، تجاوز نکنید.
۱۱۳- ﴿لَا تَرۡكَنُوٓاْ﴾: دل‌های شما به محبت آنان میل نکند.
۱۱۴- ﴿زُلَفٗا مِّنَ ٱلَّيۡلِ﴾: ساعاتی از شب نزدیک روز.
۱۱۴- ﴿ذِكۡرَىٰ لِلذَّٰكِرِينَ﴾: پندی است برای پند پذیران.
۱۱۶- ﴿ٱلۡقُرُون﴾: ملتها.
۱۱۶- ﴿أُوْلُواْ بَقِيَّةٖ﴾: صاحبان عقل و خیر.
۱۱۶- ﴿مَآ أُتۡرِفُواْ فِيهِ﴾: به آنها توانگری و نعمت ارزانی شده بود.
۱۱۹- ﴿تَمَّت﴾: حتمی و قطعی شد.
۱۲۱- ﴿مَكَانَتِكُمۡ﴾: آخرین توان خویش را به کار گیرید.