سورۀ فاطر
۱- ﴿فَاطِرِ﴾: ایجاد کننده.
۲- ﴿مَّا يَفۡتَحِ ٱللَّهُ﴾: آنچه خدا بفرستد.
۳- ﴿فَأَنَّىٰ تُؤۡفَكُونَ﴾: پس چگونه از توحید اوتعالی برگردانده می‌شوند.
۵- ﴿فَلَا تَغُرَّنَّكُمُ﴾: آرایش و لذتهای دنیا شما را نفریبد.
۵- ﴿ٱلۡغَرُورُ﴾: هر چه بفریبد و حیله کند از قبیل شیطان و غیره.
۸- ﴿فَلَا تَذۡهَبۡ نَفۡسُكَ عَلَيۡهِمۡ حَسَرَٰتٍ﴾: از غم و اندوه اینها که چرا در کفر روانند جانت از دست نرود.
۹- ﴿فَتُثِيرُ سَحَابٗا﴾: باد ابرها را حرکت می‌دهد.
۹- ﴿ٱلنُّشُورُ﴾: زنده شدن مرده‌ها برای جزاء.
۱۰- ﴿يُرِيدُ ٱلۡعِزَّةَ﴾: شرف و قدرت می‌خواهد.
۱۰- ﴿ٱلۡكَلِمُ ٱلطَّيِّبُ﴾: کلمه توحید و تمام عبادت‌های‌که با زبان انجام می‌شود.
۱۰- ﴿ٱلۡعَمَلُ ٱلصَّٰلِحُ يَرۡفَعُهُ﴾: خدا عمل صالح را بالا می‌برد و می‌پذیرد. [۵]
۱۰- ﴿يَبُور﴾: باطل می‌گردد.
۱۱- ﴿أَزۡوَٰجٗا﴾: ذکور و اناث.
۱۱- ﴿مُّعَمَّرٖ﴾: عمر دراز.
۱۲- ﴿عَذۡبٞ فُرَاتٞ﴾: پاکیزه، شیرین و گوارا.
۱۲- ﴿سَآئِغٞ شَرَابُهُ﴾: آبش گوارا و خوشمزه است.
۱۲- ﴿مِلۡحٌ أُجَاجٞ﴾: بسیار شور یا تلخ.
۱۲- ﴿حِلۡيَةٗ﴾: لؤلؤ و مرجان.
۱۲- ﴿مَوَاخِرَ﴾: بوسیله باد جاری هستند.
۱۳- ﴿يُولِجُ﴾: داخل می‌کند.
۱۳- ﴿لِأَجَلٖ مُّسَمّٗى﴾: تا روز معین یعنی روز قیامت.
۱۳- ﴿قِطۡمِيرٍ﴾: پوست نازک هسته خرما.
۱۸- ﴿لَا تَزِرُ وَازِرَةٞ...﴾: هیچ گناه‌کاری بر دوش نمی‌کشد...
۱۸- ﴿مُثۡقَلَة﴾: کسی‌که بار گناهش سنگین است.
۱۸- ﴿حِمۡلِهَا﴾: بار گناهان سنگینش را.
۱۸- ﴿تَزَكَّىٰ﴾: از کفر و گناه پاکی اختیار کند.
۲۱- ﴿ٱلۡحَرُورُ﴾: گرمای شدید به شب مانند باد سوزان.
۲۵- ﴿بِٱلزُّبُرِ﴾: به کتابها مثل صحیفه ابراهیم و تورات موسی‌علیهما السلام.
۲۶- ﴿كَانَ نَكِيرِ﴾: انکار من بر آنها به ویرانی و نابودی‌شان بود.
۲۷- ﴿جُدَدُۢ﴾: راه‌ها با رنگ‌های مختلف.
۲۷- ﴿غَرَابِيبُ سُودٞ﴾: نهایت سیاه مانند زاغ.
۲۹- ﴿لَّن تَبُورَ﴾: کساد یا نابود نمی‌گردد.
۳۲- ﴿ظَالِمٞ لِّنَفۡسِهِ﴾: گناهانش بر حسناتش رجحان یابد.
۳۲- ﴿مُّقۡتَصِدٞ﴾: حسنات و گناهانش برابر باشد.
۳۲- ﴿سَابِقُۢ بِٱلۡخَيۡرَٰتِ﴾: حسناتش بر گناهانش رجحان یابد.
۳۴- ﴿ٱلۡحَزَنَ﴾: هر چیز اندوه‌آور.
۳۵- ﴿دَارَ ٱلۡمُقَامَةِ﴾: بهشت.
۳۵- ﴿نَصَبٞ﴾: رنج و مشقت.
۳۵- ﴿لُغُوب﴾: رنج از خستگی و ناتوانی.
۳۷- ﴿هُمۡ يَصۡطَرِخُونَ﴾: آنها به شدت فریاد می‌کنند و کمک می‌خواهند.
۳۹- ﴿جَعَلَكُمۡ خَلَٰٓئِفَ﴾: شما را جانشین گذشتگان قرار داده.
۳۹- ﴿مَقۡتٗا﴾: غضب شدید، خواری و حقارت.
۴۰- ﴿أَرَءَيۡتُمۡ شُرَكَآءَكُمُ﴾: به من از شریک‌های خود خبر دهید.
۴۰- ﴿أَمۡ لَهُمۡ شِرۡكٞ﴾: آیا آنها در آفرینش با خدا شریکند.
۴۰- ﴿غُرُورًا﴾: باطل یا فریب.
۴۲- ﴿جَهۡدَ أَيۡمَٰنِهِمۡ﴾: سخت‌ترین سوگند.
۴۲- ﴿نُفُورًا﴾: دوری و فرار از حق.
۴۳- ﴿مَكۡرَ ٱلسَّيِّيِٕ﴾: حیله‌گریهای ناشایست، در برابر پیامبر.
۴۳- ﴿لَا يَحِيقُ﴾: احاطه نمی‌کند یا نازل نمی‌شود.
۴۳- ﴿فَهَلۡ يَنظُرُونَ﴾: انتظار ندارند.
۴۳- ﴿سُنَّتَ ٱلۡأَوَّلِينَ﴾: سنت گذشتکان را، سنت الهی‌که به جرم تکذیب انبیاء به عذاب گرفتار شوند.
[۵] این یکی از دو قول در تفسیر این آیه است. و قول دوم این است که کردار نیک، سخن نیک را بالا می‌برد، زیرا کردار، برهانِ راستین بودن انسان در سخن نیکش است. بنابراین، هرگاه کردار شخص سخنش را تصدیق کند و گردارش مطابق گفتارش باشد، شایسته و سزاوار این است که الله آن را بالا برده و بپذیرد. و این آیه یکی از بزرگ‌ترین حجت‌های اهل سنت علیه اهل بدعت در باب اثبات صفت علو الله متعال است. (نگا: تفسیر ابن کثیر ۵/۵۷۲-۵۷۳). (برگرفته از مقاله «التعقیبات المفیدة على کتاب کلمات القرآن تفسیر وبیان للشیخ مخلوف»، نوشته‌ای دکتر محمد بن عبدالرحمن الخمیس).