سورۀ يونس
۲- ﴿قَدَمَ صِدۡقٍ﴾: سابقه فضیلت و برتری و مقام عالی.
۳- ﴿ٱسۡتَوَىٰ عَلَى ٱلۡعَرۡشِۖ﴾: استوایی‌که لایق ذات او تعالی است.
۴- ﴿بِٱلۡقِسۡط﴾: به عدالت.
۴- ﴿حَمِيمٖ﴾: آب جوشان.
۵ _﴿قَدَّرَهُۥ مَنَازِلَ﴾: برای ماه منزلها قرار داد که در آنها سیر می‌کند.
۷- ﴿لَا يَرۡجُونَ لِقَآءَنَا﴾: چون از رستاخیز منکرند امید دیدار ما را ندارند.
۱۰- ﴿دَعۡوَىٰهُمۡ﴾: دعای آنها.
۱۱- ﴿لَقُضِيَ إِلَيۡهِمۡ أَجَلُهُمۡ﴾: تباه و نابود می‌شدند.
۱۱- ﴿فِي طُغۡيَٰنِهِمۡ﴾: در سرکشی و کفر ایشان.
۱۱- ﴿يَعۡمَهُون﴾: متحیر و سرگردان باشند.
۱۲- ﴿ٱلضُّرُّ﴾: بلا، رنج و سختی.
۱۲- ﴿دَعَانَا لِجَنۢبِه﴾: بخاطر دور شدن بلا در حالی‌که بر پهلو خوابیده از ما فریادرسی می‌کند.
۱۲- ﴿مَرَّ﴾: پند نگیرد و به کفر خویش ادامه دهد.
۱۳- ﴿ٱلۡقُرُون﴾: ملتها را مثل قوم نوح ÷، عاد و ثمود.
۱۳- ﴿ظَلَمُواْ﴾: ستم کردند با تکذیب پیامبران.
۱۴- ﴿جَعَلۡنَٰكُمۡ خَلَٰٓئِفَ﴾: پس از نابودی آنها شما را جانشین‌شان کردیم.
۱۶- ﴿لَآ أَدۡرَىٰكُم بِهِ﴾: خدا شما را به واسطه من از آن آگاه نمی‌کرد.
۱۷- ﴿لَا يُفۡلِحُ ٱلۡمُجۡرِمُونَ﴾: گناه‌کاران به مطلوبی دست نمی‌یابند.
۱۸- ﴿سُبۡحَٰنَه﴾: او تعالی پاک و منزه است.
۲۱- ﴿ضَرَّآءَ مَسَّتۡهُمۡ﴾: به آنها سختی رسیده بود، گرسنگی و قحطی.
۲۱- ﴿لَهُم مَّكۡرٞ﴾: آنان مخالفت و استهزاء می‌کنند.
۲۱- ﴿ٱللَّهُ أَسۡرَعُ مَكۡرًا﴾: جزاء و عقوبت خدا سریعتر است [۲].
۲۲- ﴿رِيحٌ عَاصِفٞ﴾: باد تند.
۲۲- ﴿أُحِيطَ بِهِمۡ﴾: مرگ و نابودی بر آنها حلقه‌زده است.
۲۳- ﴿يَبۡغُون﴾: فساد می‌کنند.
۲۴- ﴿مَثَلُ ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَا﴾: مَثَل زندگانی دنیا در سرعت نابودی و زوال آن.
۲۴- ﴿زُخۡرُفَهَا﴾: شادابی و زیبای آن با انواع گل و گیاه.
۲۴- ﴿أَمۡرُنَا﴾: آفت‌های بنیان برنداز ما.
۲۴- ﴿حَصِيدٗا﴾: مانند گیاه درو شده.
۲۴- ﴿لَّمۡ تَغۡنَ﴾: اصلاً نبوده.
۲۶- ﴿ٱلۡحُسۡنَىٰ﴾: مقام نیکو، جنت.
۲۶- ﴿زِيَادَةٞ﴾: علاوه براین، دیدار خدا هم در آنجا میسر است.
۲۶- ﴿لَا يَرۡهَقُ وُجُوهَهُمۡ﴾: روی آنها را نمی‌پوشاند.
۲۶- ﴿قَتَرٞ﴾: غبار سیاهی.
۲۶- ﴿ذِلَّةٌ﴾: اثر خواری.
۲۷- ﴿عَاصِمٖ﴾: مانعی‌که قهر و عذاب خدا را دور کند.
۲۷- ﴿أُغۡشِيَتۡ وُجُوهُهُمۡ﴾: روی آنها پوشانده شده است.
۲۸- ﴿مَكَانَكُمۡ﴾: دور نروید و در جای خود باشید.
۲۸- ﴿فَزَيَّلۡنَا بَيۡنَهُمۡ﴾: پس بین آنها جدایی می‌افکنیم و پیوندشان را می‌گسلیم.
۳۰- ﴿تَبۡلُوا﴾: خبر دار و آگاه می‌شود یا مشاهده می‌کند.
۳۲- ﴿رَبُّكُمُ ٱلۡحَقُّ﴾: بدون شک ربوبیت او تعالی به دلایل استوار ثابت شده است.
۳۲- ﴿فَأَنَّىٰ تُصۡرَفُونَ﴾: پس چگونه از حق دور و به کفر و گمراهی مایل می‌شوید؟
۳۳- ﴿حَقَّتۡ﴾: ثابت و حتمی شد.
۳۴- ﴿فَأَنَّىٰ تُؤۡفَكُونَ﴾: پس چگونه از راه نیک دور می‌شوید.
۳۵- ﴿لَّا يَهِدِّيٓ﴾: خود نمی‌تواند راه راست را بیابد.
۳۹- ﴿لَمَّا يَأۡتِهِمۡ تَأۡوِيلُهُ﴾: هنوز برای آنها نتیجه و عاقبت وعید قرآن آشکار نشده است.
۴۳- ﴿يَنظُرُ إِلَيۡكَ﴾: دلایل روشن نبوت را مشاهده می‌کند.
۴۷- ﴿بِٱلۡقِسۡطِ﴾: به عدالت در دنیا یا در روز جزاء.
۵۰- ﴿أَرَءَيۡتُم﴾: مرا از عذاب الهی آگاه سازید.
۵۰- ﴿بَيَٰتًا﴾: هنگام شب.
۵۱- ﴿َآلۡـَٰٔنَ﴾: آیا اکنون به وقوع عذاب خدا ایمان می‌آورید؟
۵۳- ﴿يَسۡتَنۢبُِٔونَكَ﴾: به استهزا در باره عذاب از تو می‌پرسند.
۵۳- ﴿إِي وَرَبِّيٓ﴾: آری، به خدا قسم.
۵۳- ﴿مَآ أَنتُم بِمُعۡجِزِين﴾: از عذاب خدا نمی‌توانید فرار کنید.
۵۴- ﴿أَسَرُّواْ ٱلنَّدَامَةَ﴾: غم و حسرت خود را پنهان می‌دارند.
۵۹- ﴿أَرَءَيۡتُم﴾: به من خبر دهید.
۵۹- ﴿أَذِنَ لَكُمۡ﴾: خدا شما را از این حلال و حرام گردانیدن باخبر ساخته است.
۵۹- ﴿تَفۡتَرُونَ﴾: آن را به دروغ به خدا نسبت می‌دهید.
۶۱- ﴿مَا تَكُونُ فِي شَأۡنٖ﴾: در هیچ کار مهم و قابل توجهی اقدام نمی‌کنی.
۶۱- ﴿مَا يَعۡزُبُ﴾: پنهان نیست.
۶۱- ﴿مِّثۡقَالِ ذَرَّةٖ﴾: هم وزن کوچک‌ترین مورچه یا گردی.
۶۵- ﴿إِنَّ ٱلۡعِزَّةَ لِلَّهِ﴾: تنها خداست که به ملک خود غلبه و سلطه دارد.
۶۶- ﴿يَخۡرُصُونَ﴾: هر چه که به خدا نسبت می‌دهند، دروغ می‌گویند.
۶۸- ﴿سُبۡحَٰنَه﴾: خدای تعالی از آنچه به او نسبت می‌دهند پاک و منزه است.
۶۸- ﴿سُلۡطَٰنِۢ﴾: حجت روشن.
۷۱- ﴿كَبُرَ عَلَيۡكُم﴾: بر شما دشوار و پر مشقت است.
۷۱- ﴿مَّقَامِي﴾: اقامت من درمیان شما زمان دراز.
۷۱- ﴿فَأَجۡمِعُوٓاْ أَمۡرَكُمۡ﴾: پس به اجرای مکر و حیله خود تصمیم بگیرید.
۷۱- ﴿شُرَكَآءَكُمۡ﴾: همراه با شریکان خود.
۷۱- ﴿غُمَّةٗ﴾: دلتنگی شدید یا مبهم.
۷۱- ﴿ٱقۡضُوٓاْ إِلَيَّ﴾: هرچه می‌خواهید در حق من انجام دهید.
۷۱- ﴿لَا تُنظِرُونِ﴾: مهلتم ندهید.
۷۳- ﴿جَعَلۡنَٰهُمۡ خَلَٰٓئِفَ﴾: آنها را جانشین غرق شدگان کردیم.
۷۴- ﴿نَطۡبَعُ﴾: مهر می‌نهیم.
۷۸- ﴿لِتَلۡفِتَنَا﴾: تا ما را منصرف سازی.
۸۳- ﴿أَن يَفۡتِنَهُمۡ﴾: که فرعون آنها را شکنجه کند.
۸۵- ﴿لَا تَجۡعَلۡنَا فِتۡنَةٗ﴾: ما را محل شکنجه قرار نده.
۸۷- ﴿تَبَوَّءَا لِقَوۡمِكُمَا...﴾: برای قوم خود بسازید...
۸۷- ﴿قِبۡلَة﴾: مساجد سوی کعبه یا جای ادای نماز.
۸۸- ﴿ٱطۡمِسۡ عَلَىٰٓ أَمۡوَٰلِهِمۡ﴾: اموالشان را تلف کن.
۸۸- ﴿وَٱشۡدُدۡ عَلَىٰ قُلُوبِهِمۡ﴾: بر دل‌های ایشان مهر بنه.
۹۰- ﴿بَغۡيٗا وَعَدۡوًا﴾: به قصد ستم و تجاوز.
۹۱- ﴿آلۡـَٰٔنَ﴾: آیا اکنون که به هلاکت خود یقین کردی ایمان می‌آوری.
۹۲- ﴿ءَايَةٗ﴾: عبرتی.
۹۳- ﴿بَوَّأۡنَا﴾: مسکن دادیم.
۹۳- ﴿مُبَوَّأَ صِدۡقٖ﴾: منزل درست و پسندیده.
۹۴- ﴿ٱلۡمُمۡتَرِينَ﴾: شک کنندگان.
۹۸- ﴿عَذَابَ ٱلۡخِزۡيِ﴾: عذاب رسوایی و ذلت را.
۱۰۰- ﴿يَجۡعَلُ ٱلرِّجۡسَ﴾: عذاب یا انتقام را می‌نهد.
۱۰۵- ﴿أَقِمۡ وَجۡهَكَ لِلدِّينِ﴾: همه هستی خود را صرف دین حنیف کن.
۱۰۵- ﴿حَنِيفٗا﴾: دین پاک و جدا از همه ادیان باطل.
۱۰۸- ﴿بِوَكِيل﴾: مراقب که کار شما به من سپرده شده باشد.
[۲] حقیقت مکر، برنامه‌ریزی محکم برای مجازات مجرم است به گونه‌ای که او باخبر نشود؛ و از عقوبت و مجازات مطلق، خاص‌تر است زیرا مکر عقوبت ویژه است. (برگرفته از مقاله «التعقیبات المفیدة على کتاب کلمات القرآن تفسیر وبیان للشیخ مخلوف»، نوشته‌ای دکتر محمد بن عبدالرحمن الخمیس).