سورۀ اسراء

۱- ﴿سُبۡحَٰنَ ٱلَّذِيٓ﴾: پاک و منزه است ذاتی‌که قدرت او مایه شگفتی‌هاست.

۱- ﴿أَسۡرَىٰ بِعَبۡدِهِۦ﴾: براق را گماشت که او جرا شب هنگام ببرد.

۱- ﴿لِنُرِيَهُ﴾: تا او را جانب آسمان بریم و به او نشان دهیم.

۲- ﴿وَكِيلٗا﴾: امور خویش را به خدا سپارید.

۳- ﴿ذُرِّيَّةَ...﴾: نسل خاص و یا ای فرزندان. . .

۴- ﴿قَضَيۡنَآ إِلَىٰ بَنِيٓ إِسۡرَٰٓءِيلَ﴾: به بنی‌‌اسرائیل اخبارکردیم که شما دو بار فتنه و فساد برپا می‌کنید.

۴- ﴿لَتَعۡلُنَّ﴾: در ظلم و سرکشی افراط خواهید کرد.

۵- ﴿وَعۡدُ أُولَىٰهُمَا﴾: وعده عذابی‌که به فتنه و فساد اول معین شده بود.

۵- ﴿أُوْلِي بَأۡسٖ﴾: نیرومند، مهاجم، تند و سریع در کارزار.

۵- ﴿فَجَاسُواْ﴾: برای دست گیری شما با تمام نیرو به جستجو پردازند.

۵- ﴿خِلَٰلَ ٱلدِّيَارِ﴾: در خانه‌ها.

۶- ﴿ٱلۡكَرَّة﴾: دولت و غلبه.

۶- ﴿أَكۡثَرَ نَفِيرًا﴾: افراد یا قبایل شما را بیشتر از جمعیت دشمن‌تان قرار دادیم.

۷- ﴿لِيَسُ‍ُٔواْ وُجُوهَكُمۡ﴾: تا شما را سخت اندوهگین ‌سازند که اثر آن در سیمای شما آشکار گردد.

۷- ﴿لِيُتَبِّرُواْ﴾: تا به شدت نابود و ویران کنند.

۷- ﴿مَا عَلَوۡاْ﴾: به هر چه تسلط‌ یابند.

۸- ﴿حَصِيرًا﴾: زندان یا بستر و فرش.

۹- ﴿هِيَ أَقۡوَمُ﴾: اسلام و یکتا پرستی درست‌ترین راه‌هاست.

۱۲- ﴿ٱلَّيۡلَ وَٱلنَّهَارَ﴾: شب و روز یا تابش ماه و خورشید را.

۱۲﴿فَمَحَوۡنَآ ءَايَةَ ٱلَّيۡلِ﴾: ماه را بی‌نور و تاریک آفریدیم.

۱۲- ﴿ءَايَةَ ٱلنَّهَارِ مُبۡصِرَةٗ﴾: آفتاب را درخشان و وسیله دیدن چشم‌ها.

۱۳- ﴿أَلۡزَمۡنَٰهُ طَٰٓئِرَهُ﴾: کار نامۀ عمل انسان را به او متصل و جدا نشدنی ساخیتم.

۱۴- ﴿حَسِيبٗا﴾: محاسب.

۱۵- ﴿لَا تَزِرُ وَازِرَةٞ...﴾: هیچ شخص گناهکاری گناه دیگری را بر نمی‌دارد.

۱۶- ﴿أَمَرۡنَا مُتۡرَفِيهَا﴾: صاحبان ناز و نعمت آن دیار را به طاعت خدا دستور می‌دهیم.

۱۶- ﴿فَفَسَقُواْ﴾: پس تمرد و عصیان نمایند.

۱۶- ﴿فَدَمَّرۡنَٰهَا﴾: پس بنیاد آن دیار را برکنیم و آثارش را محو کنیم.

۱۷- ﴿ٱلۡقُرُونِ﴾: مللی را که حقایق را تکذیب می‌کردند.

۱۸- ﴿يَصۡلَىٰهَا﴾: به جهنم داخل ‌شود و رنج آتش سوزان آن را بکشد.

۱۸- ﴿مَّدۡحُورٗا﴾: دور از رحمت خدا.

۲۰- ﴿كُلّٗا نُّمِدُّ﴾: عطای هر دو گروه را پی‌درپی زیاد می‌کنیم.

۲۰- ﴿مَحۡظُورًا﴾: از کسی‌که خدا خواسته باشد ممنوع نیست.

۲۲- ﴿مَّخۡذُولٗ﴾: دور از نصرت و یاری خدا.

۲۳- ﴿قَضَىٰ رَبُّكَ﴾: پروردگارت فرمان داد و حکم کرد.

۲۳- ﴿أُفّٖ﴾: سخن دلتنگ کننده، ناپسند و ملال آور.

۲۳- ﴿لَا تَنۡهَرۡهُمَا﴾: با آنها درشت خونباش، از انجام کاری ‌که نزد تو خوشایند نیست آنها را منع نکن.

۲۳- ﴿قَوۡلٗا كَرِيمٗا﴾: سخن خوب و زیبا.

۲۵- ﴿لِلۡأَوَّٰبِينَ﴾: برای توبه کنندگان از آنچه افراط کرده‌اند.

۲۹- ﴿يَدَكَ مَغۡلُولَةً﴾: کنایه از بخل است.

۲۹- ﴿تَبۡسُطۡهَا كُلَّ ٱلۡبَسۡطِ﴾: کنایه از اسراف و خرج بیهوده است.

۲۹- ﴿مَّحۡسُورًا﴾: پشیمان یا درمانده و نیازمند.

۳۰- ﴿يَقۡدِر﴾: روزی هر کسی را که بخواهد به مقتضای حکمت کم می‌کند.

۳۱- ﴿خَشۡيَةَ إِمۡلَٰقٖ﴾: از ترس فقر و نیازمندی.

۳۱- ﴿خِطۡ‍ٔٗا كَبِيرٗا﴾: گناهی بزرگ.

۳۳- ﴿سُلۡطَٰنٗا﴾: می‌تواند قاتل را قصاص کند یا دیت بگیرد.

۳۴- ﴿يَبۡلُغَ أَشُدَّهُۥ﴾: به کمال برسد، مال خود را حفظ و به گونه درست استفاده کند.

۳۵- ﴿بِٱلۡقِسۡطَاسِ ٱلۡمُسۡتَقِيمِ﴾: به ترازوی راست و درست.

۳۵- ﴿أَحۡسَنُ تَأۡوِيلٗا﴾: سرانجامش نیکوتر است.

۳۶- ﴿لَا تَقۡفُ﴾: پیروی نکن.

۳۷- ﴿مَرَحًا﴾: تکبر، خود پسندی.

۳۹- ﴿مَّدۡحُورًا﴾: دور از رحمت خدا.

۴۰- ﴿أَفَأَصۡفَىٰكُمۡ رَبُّكُم﴾: آیا پروردگارتان به شما برتری داده که شما را برگزیده است.

۴۱- ﴿صَرَّفۡنَا﴾: سخن را به شیوه‌های مختلف بیان کردیم.

۴۱_ ﴿نُفُورٗا﴾: دوری و اعراض از حق.

۴۲_ ﴿لَّٱبۡتَغَوۡا﴾: بدون شک جستجو می‌کردند.

۴۲- ﴿سَبِيلٗا﴾: راه منازعت و غلبه را.

۴۵- ﴿حِجَابٗا مَّسۡتُورٗا﴾: پرده یا نهان از حس بینایی.

۴۶- ﴿أَكِنَّةً﴾: پوشش‌های مانع شونده.

۴۶- ﴿وَقۡرٗا﴾: کری و سنگینی شدید در شنوایی.

۴۷- ﴿هُمۡ نَجۡوَىٰٓ﴾: در مورد تو با هم نجوا کنند.

۴۷- ﴿مَّسۡحُورًا﴾: جادو شده یا خود ساحر است.

۴۹- ﴿رُفَٰتًا﴾: اجزای ریزریز شده یا خاک و یا گرد و غبار.

۵۱-﴿يَكۡبُرُ﴾: احتمال پذیرش حیات برای آن سخت و دشوار است.

۵۱- ﴿فَطَرَكُمۡ﴾: شما را آفرید. ﴿فَسَيُنۡغِضُونَ﴾: به استهزا می‌جنبانند.

۵۲- ﴿بِحَمۡدِهِۦ﴾: فرمانبردار و ستایش‌کنان.

۵۳- ﴿يَنزَغُ بَيۡنَهُمۡ﴾: در میان آنها بدی و فساد را شعله‌ور می‌سازد.

۵۴- ﴿وَكِيلٗا﴾: که امورشان بر تو سپرده شده باشد.

۵۵- ﴿زَبُورٗا﴾: کتابی است که در او ستایش الهی و پند و اندرز ثبت است.

۵۶- ﴿لَا تَحۡوِيلًا﴾: نمی‌توانند ضرر و زیانی را که دامنگیر شماست به دیگری‌که به عبادت ایشان نپرداخته انتقال دهند.

۵۷- ﴿ٱلۡوَسِيلَة﴾: قربت را به طاعت و عبادت.

۵۹- ﴿مُبۡصِرَةٗ﴾: معجزه آشکار.

۵۹- ﴿فَظَلَمُواْ بِهَا﴾: ستمگرانه به آن کفر ورزیدند و نابود شدند.

۶۰- ﴿أَحَاطَ بِٱلنَّاسِ﴾: خدا به علم و قدرت به مردم احاطه کامل دارد و همه در تصرف او هستند.

۶۰- ﴿وَٱلشَّجَرَةَ ٱلۡمَلۡعُونَةَ﴾: درخت زقوم را، آزمایشی برای مردم قرار دادیم.

۶۰_ ﴿طُغۡيَٰنٗا﴾: تجاوز از حد در کفر و سرکشی.

۶۲- ﴿أَرَءَيۡتَك﴾: به من خبر بده.

۶۲- ﴿لَأَحۡتَنِكَنّ﴾: بدون شک بر فرزندانش غلبه می‌کنم یا با فریب ریشه‌شان را می‌کنم.

۶۴- ﴿ٱسۡتَفۡزِزۡ﴾: استهانت کن، نادان بساز و از راه بیرون ببر.

۶۴- ﴿بِخَيۡلِكَ وَرَجِلِكَ﴾: با کسانت‌که سواره و پیاده در راه معصیت قدم گذاشته‌اند.

۶۵- ﴿عَلَيۡهِمۡ سُلۡطَٰن﴾: توانایی بر فریب آنها.

۶۶- ﴿يُزۡجِي﴾: روان می‌کند و به نرمی به حرکت می‌‌آورد.

۶۸- ﴿أَن يَخۡسِفَ بِكُمۡ﴾: که شما را در زمین فرو برد.

۶۸- ﴿حَاصِبٗا﴾: باد تندی‌‌که بر شما سنگریزه پرتاب کند.

۶۹- ﴿قَاصِفٗا﴾: باد تند، ویرانگر و کشنده.

۶۹- ﴿تَبِيعٗا﴾: یارور یا کسی‌که انتقام شما را از ما بگیرد.

۷۱- ﴿بِإِمَٰمِهِم﴾: با رهبرشان یا با کتاب‌شان.

۷۱- ﴿فَتِيلٗا﴾: به اندازه رشته نازک بین هسته خرما.

۷۳- ﴿لَيَفۡتِنُونَكَ﴾: تو را به فریب منحرف سازند.

۷۳- ﴿لِتَفۡتَرِيَ عَلَيۡنَا﴾: تا سخنانی را از خود بسازی و به ما نسبت دهی.

۷۴- ﴿تَرۡكَنُ إِلَيۡهِمۡ﴾: به آنها مایل شوی.

۷۵- ﴿ضِعۡفَ ٱلۡحَيَوٰةِ﴾: چند برابر عذاب دنیا.

۷۶- ﴿لَيَسۡتَفِزُّونَكَ﴾: تا از جایت دورت کنند و خوار و بی‌مقدارت نمایند.

۷۷- ﴿تَحۡوِيلًا﴾: تغییر و تبدیل.

۷۸- ﴿لِدُلُوكِ ٱلشَّمۡسِ﴾: بعد زوال یا هنگام زوال آفتاب از میانه آسمان.

۷۸- ﴿غَسَقِ ٱلَّيۡلِ﴾: تاریکی شب یا شدت تاریکی.

۷۸- ﴿قُرۡءَانَ ٱلۡفَجۡرِ﴾: نماز بامداد را برپادار.

۷۹- ﴿فَتَهَجَّدۡ﴾: نماز تهجد، نمازی‌که بعد از بیدار شدن هنگام شب خوانده می‌شود.

۷۹- ﴿نَافِلَةٗ لَّكَ﴾: فریضه افزون که خاصّه خودت است.

۷۹_﴿مَقَامٗا مَّحۡمُودٗا﴾: مقام بزرگ شفاعت.

۸۰- ﴿مُدۡخَلَ صِدۡقٖ﴾: داخل کردنی‌که همه امورم پسندیده و نیکو باشد.

۸۰- ﴿سُلۡطَٰنٗا نَّصِيرٗا﴾: نیروکه بوسیله آن اسلام را یاری نماییم.

۸۱- ﴿زَهَقَ ٱلۡبَٰطِل﴾: شرک تباه و نابود شد.

۸۲_﴿خَسَارٗا﴾: نابودی به سبب کفرشان به قرآن.

۸۳- ﴿نَ‍َٔا بِجَانِبِهِ﴾: با تکبر و سرکشی دور می‌شود.

۸۳- ﴿كَانَ يَ‍ُٔوسٗا﴾: از رحمت ما نومید می‌گردد.

۸۴- ﴿شَاكِلَتِهِ﴾: شیوه‌‌ای‌‌که برازنده اوست.

۸۶- ﴿وَكِيلًا﴾: کسی را که بتواند قرآن را به تو برگرداند.

۸۸- ﴿ظَهِيرٗا﴾: یاور.

۸۹- ﴿صَرَّفۡنَا﴾: به شیوه‌های گوناگون بیان کردیم.

۸۹- ﴿كُلِّ مَثَلٖ﴾: معانی شگفت انگیز، زیبا و بدیع.

۸۹- ﴿فَأَبَىٰٓ﴾: پس نپذیرفت.

۸۹- ﴿كُفُورٗا﴾: حق ستیز.

۹۰- ﴿يَنۢبُوعًا﴾: چشمه‌ای همیشه پرآب.

۹۲- ﴿كِسَفًا﴾: تکه و پاره.

۹۲- ﴿قَبِيلًا﴾: آشکار یا گروه گروه.

۹۳- ﴿زُخۡرُفٍ﴾: طلا.

۹۷- ﴿خَبَتۡ﴾: شعله آن خاموش شود.

۹۷- ﴿سَعِيرٗا﴾: شعله و زبانه آتش را.

۹۸- ﴿رُفَٰتًا﴾: ذرات پراکنده یا خاک.

۱۰۰- ﴿كُفُورٗا﴾: بسیار بخیل.

۱۰۱- ﴿مَسۡحُورٗا﴾: جادو شده‌ای یا خود ساحری.

۱۰۲- ﴿بَصَآئِرَ﴾: این معجزه‌ها آشکارند، هر بیننده به صدق گفتار من پی می‌برد.

۱۰۲- ﴿مَثۡبُورٗا﴾: هلاک شده یا دور از خیر.

۱۰۳- ﴿يَسۡتَفِزَّهُم﴾: آنها را بیرون و خوار و بی‌مقدارشان کند.

۱۰۴- ﴿لَفِيفٗا﴾: همه را با هم.

۱۰۶- ﴿فَرَقۡنَٰه﴾: قرآن را بیان کردیم یا آیه آیه و سوره سوره نازل نمودیم.

۱۰۶- ﴿عَلَىٰ مُكۡثٖ﴾: به آهستگی.

۱۱۰- ﴿لَا تُخَافِتۡ بِهَا﴾: در نماز قرآن را آهسته نخوان تا کسانی‌که با تو در نماز هستند صدایت را بشنوند.