پرسش و پاسخهایی پیرامون سَلَفیّت

فهرست کتاب

س۱۲: حدیث«الطائفة المنصورة: گروه یاری شده» را ذکر کرده و آن را توضیح دهید؟

س۱۲: حدیث«الطائفة المنصورة: گروه یاری شده» را ذکر کرده و آن را توضیح دهید؟

معاویه سبر منبر قرار گرفته و گفت: «سَمِعتُ رَسولَ اللهصیَقولُ: لا تزالُ طائفةٌ مِن أُمَّتی قائِمَةٌ عَلی أمرِ اللهِ لا یضُرُّهم مَن خَذَلَهم أو خَالَفَهُم حَتَّی یَأتِیَ أمرُ اللهِ وهُم ظاهِرونَ عَلَی النَّاس»: «از رسول اللهصشنیدم که می‌فرماید: مدام بخشی از امتم بر امر و برنامه‌ی الله پایدارند. هر کس سودای نا امید کردن یا مخالفت با آنان را دارد، زیانی به آنان نمی‌رساند؛ تا که دستور الله (در بر پایی قیامت) بیاید و آنان بر مردم غالب‌اند» [۱۲].

امام نووی در شرح مسلم می‌گوید: امام بخاری در مورد این گروه گفته است: آنان اهل علم هستند. احمد بن حنبل /گوید: اگر آنان اهل حدیث نباشند، نمی‌دانم چه کسانی هستند. قاضی عیاض می‌گوید: منظور امام احمد، اهل سنت و جماعت بوده است و نیز کسانی که معتقد به مذهب اهل حدیث هستند [۱۳]. نووی در ص ۶۷ هم می‌گوید: در این حدیث معجزه‌ای بسیار روشن وجود دارد؛ چرا که از عهد رسولصتا به امروز، ویژگی مذکور در حدیث موجود بوده و خواهد بود تا که دستور اللهصصادر شود.

پس گروه یاری شده مدافع حق هستند و آن را بر پا می‌دارند و همیشه با آن بر دیگران غالب و پیروزند. گاه با دلیل و برهان، گاه با شمشیر و سرنیزه. در هر وضیعت و حالتی از اسباب مادی و معنوی برای یاریِ دین بهره می‌برند.

طایفه‌ی منصوره گروهی است که اگر کسی با وجود این که ‌می‌داند این گروه برحق هستند، دست از یاری آنان بکشد و از روی عناد و گردن‌کشی با ایشان مخالفت کند، به آن‌ها آسیبی نمی‌رساند. این گروه تمام مشکلات و سختی‌ها را تحمل کرده و اللهاندیشه‌ی این دسته را بر مردم غالب و پیروز خواهد نمود.

افراد این گروه مانند دیگر انسان‌ها معصوم نیستند. اما به صورت کلی در بیشتر اوقات از دیگران برترند. سزاوارتر به یاریِ الاهی هستند. بر عهده دار شدن مسئولیتِ دینی و در برپاداشتن حقِّ این امانت، از دیگران توانمندترند. و این مهم فقط با عملِ صحیح، عقیده‌ی سالم، و پایبندی به سنت نبوی دست یافتنی است.

طایفه‌ی ‌منصوره آنند که دائماً دین را بر پا می‌دارند. و هرگز چنین نخواهد شد مگر این‌که، در زمره‌ی اهل سنت بوده و بر روش و برنامه‌ی صحابهشو تابعین و تبع تابعین باشند.

[۱۲] مسلم، کتاب الإمارة. [۱۳] شرح مسلم، نووی، دار الریان للتراث، جلد ۵ ص: ۶۶- ۶۷.