س۴۴: چرا سلفی‌ها در کنار تعلیم واجبات و فرایض دینی و تعلیم مسایل توحید و عقیده، بر نشر سنّت‌ها، مستحبات، بیان احکام و عمل به آن‌ها حریص هستند؟
سلفی‌ها هرگز از روشن نمودن سنت‌ها و بیان فرایض متروک خسته و دلتنگ نمی‌شوند. انجام سنّت‌ها در کنارِ واجبات، نشان دادنِ تصویر کامل و دقیقی از اسلام خواهد بود. پایبندی جامعه‌ی مسلمان به تمام سنّت‌ها و واجبات و اجرایی کردن آن‌ها باعث می‌شود دین به صورت کامل محفوظ بماند و بدون نقص به نسل‌های بعدی انتقال یابد.
اما پیروان اندیشه و روش‌های دیگر به برخی قضیه‌های دینی توجه نموده و به برخی دیگر بی‌توجه هستند. بلکه در بیان برخی مسایل تنگ نظر هستند و هرگز بدان تشویق نمی‌کنند. این کار بازتابِ جهل و عدم آگاهی آنان به حقیقت دین است. زیرا ترک آن بخش و قسمتی که الله ﻷبدان امر فرموده است، عدوات و بغض و کینه را به جا می‌گذارد. الله أمی‌فرماید: ﴿وَمِنَ ٱلَّذِينَ قَالُوٓاْ إِنَّا نَصَٰرَىٰٓ أَخَذۡنَا مِيثَٰقَهُمۡ فَنَسُواْ حَظّٗا مِّمَّا ذُكِّرُواْ بِهِۦ فَأَغۡرَيۡنَا بَيۡنَهُمُ ٱلۡعَدَاوَةَ وَٱلۡبَغۡضَآءَ إِلَىٰ يَوۡمِ ٱلۡقِيَٰمَةِۚ وَسَوۡفَ يُنَبِّئُهُمُ ٱللَّهُ بِمَا كَانُواْ يَصۡنَعُونَ١٤﴾[المائدة: ۱۴]. «و از کسانى که گفتند: «ما نصرانى هستیم»، از ایشان پیمان گرفتیم، وبخشى از آن‌چه بدان اندرز داده شده بودند فراموش کردند، و ما تا روز قیامت میانشان دشمنى و کینه افکندیم، و به زودى الله آنان را از آن‌چه مى‌کرده‌اند خبر مى‌دهد».
الله متعال بر ایمانِ یهود وقتی به بعضی از آیاتِ کتاب ایمان آوردند و به برخی دیگر کفر ورزیدند، عیب و خرده‌گیری کرد. کفر آنان فقط به خاطر عدم عمل به آموزه‌های کتاب الاهی بود. مسلمانان هم اگر آن‌چه را الله أبا آن مسلمانان را پند و اندرز داده است و رسول صآن را واجب کرده است، فراموش کنند، به چنین عقوبتی گرفتار خواهند آمد. از این رو دعوت سلفیت دعوتی کامل است که تمام ارکان اسلام و برنامه‌هایش را دربرمی‌گیرد. الله متعال فرموده است: ﴿يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱدۡخُلُواْ فِي ٱلسِّلۡمِ كَآفَّةٗ وَلَا تَتَّبِعُواْ خُطُوَٰتِ ٱلشَّيۡطَٰنِۚ إِنَّهُۥ لَكُمۡ عَدُوّٞ مُّبِينٞ٢٠٨﴾[البقرة: ۲۰۸]. «اى کسانى که ایمان آورده‌اید، همگى به اطاعت درآیید، و گامهاى شیطان را دنبال مکنید که او براى شما دشمنى آشکار است». عمل کردن به بخشی از شریعت و رها کردن پاره‌ای دیگر از آن یعنی دنباله روی از شیطان. رویکردی که برخی از فعالانِ میدان اسلامی، به هنگام ترک واجبات با آن کارِ خود را توجیه می‌کنند و به گمانِ مصلحت دعوت، مرتکب بسیاری از محرّمات می‌شوند.
خلاصه: زمانی اقامه‌ی حجت می‌شود که مداماً اصول و فروعِ دین بیان گردد. این نگرش در مسیرِ حق جای هیچ بهانه‌ی را باقی نمی‌گذارد. و هیچ کس حق ندارد از انجام واجبی از واجبات و ترک محرّمات سرپیچی کند.