توطئه‌های تروریستی خوارج
عده‌ای از خوارج برای کشتن سه نفر از بزرگان – یعنی حضرت علی و معاویه و عمروبن عاص اتفاق نظر پیدا کردند! زیرا بر این باور بودند که آنان راه کفر را در پیش گرفته، به صورت پیشگامان گمراهی و سرکردگان فتنه و آشوب درآمده! و عامل همۀ مصایب و مشکلاتی که برای مسلمانان پیش آمده هستند!. به همین خاطر باید آنان را حذف کرد تا همه مردم از دست آنان رهایی پیدا کنند!.
در سال چهلم هجری سه نفر از خوارج به نام عبدالرحمن بن عمرو – معروف به ابن مُلجِم مرادی، حمیری کندی مصری، و برک‌بن عبدالله تمیمی و عمروبن بکر تمیمی، مخفیانه تشکیل جلسه داده و از کشته شدن تعداد زیادی از دوستان و همفکران خود، در نهروان توسط حضرت علی یاد کردند، و برای آنان آرزوی رحمت نمودند!.
سپس گفتند: «بعد از کشته شدن آنها زندگی برای ما چه ارزشی دارد!؟ آنان برای دفاع از دین خدا از ملامت هیچ ملامتگری هراس به دل راه نمی‌دادند! اکنون اگر ما هم جان خود را در راه خدا فدا کنیم و سران کفر و گمراهی – علی و معاویه و عمرو عاص را به قتل برسانیم، از یک طرف انتقام خون برادران خود را گرفته و از طرف دیگر مردم ممالک اسلامی را از دست آنان نجات داده‌ایم!!؟
ابن ملجم گفت: کشتن علی را به من بسپارید!.
برک تمیمی گفت: من هم معاویه را به قتل می‌رسانم!.
عمروبن بکر نیز گفت: من هم برای کشتن عمروعاص به مصر می‌روم!.
آن سه آدم شرارت‌پیشه، با هم پیمان بستند و به توافق رسیدند که هر کدام از آنان به مسئولیت خود وفادار باشند و در راه اجرای آن برنامۀ شوم جان خود را فدا کنند! آنان شمشیر و سم لازم را تهیه کرده و خود را برای اجرای نقشۀ خود آماده نمودند!.
همچنین قرار گذاشتند که هنگام نماز صبح روز هفدهم ماه رمضان همزمان طرح ترور آن سه نفر را به اجرا بگذارند! و هر یک از آنان به گونه‌ای به طرف محل اجرای مأموریت خود حرکت کنند که همان روزی را که معلوم کرده‌اند، در آنجا حضور داشته باشند! و همزمان اشخاص مورد نظر را به قتل برسانند» [۱۷۵].
برک بن عبدالله تمیمی برای اجرای مأموریت خود راهی دمشق گردید. هنگام نماز صبح معاویه به مسجد آمد و برک با شمشیر مسموم خود او را مورد تهاجم قرار داد و توانست تنها یک ضربه را بر لگن معاویه وارد کند و او را مجروح نماید. اما زخم او چندان کاری نبود و پس از مدتی معالجه، معاویه بهبودی یافت!.
برک را دستگیر کرده و معاویه دستور اعدام او را صادر کرد، او لحظاتی پیش از مرگ برای معاویه پیغام فرستاد که تو را بشارت باد در همین امروز دوستم کار مهمی را انجام داده است!.
از او پرسیدند: چه کاری؟
گفت: برادرم در این چنین روزی قرار بوده علی‌بن ابیطالب را به قتل برساند!
اما معاویه دستور داد حکم اعدام او را به اجرا بگذارند!.
عمروبن بکر تمیمی نیز با شمشیر مسموم خویش با هدف کشتن عمروبن عاص عازم مصر گردیده بود.
در بامداد روز جمعه هفدهم ماه رمضان، عمروعاص به خاطر بیماری برای ادای نماز فجر به مسجد نیامده و نتوانسته بود همراه با مردم نماز جماعت را ادا کند، به همین خاطر خارجه‌بن ابی‌حبیبه عامری را برای اقامه نماز نایب خویش گردانیده بود.
هنگامی که خارجه در محراب نماز بود،عمروبن بکر به گمان اینکه او عمروبن عاص است با شمشیر مسموش بر او حمله‌ور شده و او را به قتل رسانید!.
وقتی عمروبن بکر را دستگیر کردند و از او پرسیدند چرا خارجه عامری را به قتل رسانیدی! آه از نهاد او برآمد و گفت: من قصد جان عمروعاص را کرده بودم، اما تقدیر الهی این بود که خارجه کشته شود!.
پس از مدتی او به دستور عمروعاص محاکمه و اعدام شد! [۱۷۶].
بدین صورت معاویه و عمروبن عاص از آن توطئه جان سالم به در بردند، اما حضرت علی بن ابیطالبسبه دست ابن ملجم مرادی به شهادت رسید!.
[۱۷۵] البدایة والنهایة: ج ۷ ص ۳۲۶ – ۳۲۷. [۱۷۶] البدایة والنهایة: ج ۷ ص ۳۳۰.