ویرانگری ها و خیانت های مدعیان تشیع در اسلام

نتايج اين بررسی

حال که به فضل الهی به نهایت این بررسی و تحقیق رسیده‌ایم بد نیست که پیامدهای آن را به اختصار ذکرنماییم:

۱- وقتی که دشمنان اسلام از مواجهه و رویارویی مستقیم با اسلام عاجز شدند، راه مکر و حیله را پیش گرفتند تا از درون اسلام و به نام اسلام با آن مبارزه کنند.

۲- ابن سبأ یک شخصیت سیاسی بود که وجود تاریخی او ثابت است، و هیچیک از علمای قدیم آن را نفی نکرده‌اند نه از شیعه و نه از أهل سنّت، امّا سبب انکار بعضی از معاصران شیعه جز فرار از عار نیست.

۳- تنها طبری نیست که روایت‌های سیف بن عمر دربارۀ ابن سبأ را آورده، بلکه روایات سیف بن عمر از ابن سبأ از طرق دیگری غیر از طریق طبری نیز وجود دارد، مثلاً از طریق ابن عساکر و محمّد بن یحیی المالقی و ذهبی.

۴- سیف بن عمر تنها مصدر أخبار ابن سبأ نیست (چنانکه منکران ابن سبأ ادّعا می‌کنند) بلکه روایات دیگری غیر از روایات سیف دربارۀ ابن سبأ وجود دارد که وجود او را ثابت می‌کند.

۵- نقش عبدالله بن سبأ در ایجاد فرقۀ شیعه و اینکه او مؤسّس حقیقی رفض و تشیع می‌باشد قابل انکار نیست و علمای بزرگ شیعه به این موضوع اعتراف کرده‌اند.

۶- علمای اهل سنّت که در طول تاریخ تشابه بین شیعیان و یهود را متذکر شده‌اند ظلمی به شیعیان ننموده‌اند، بلکه آنچه را که در کتب دو مذهب (یهود و شیعه) وجود دارد بیان نموده و نشان داده‌اند.

٧- تشابه بزرگی که بین یهود و شیعه در موضوع «وصایت» وجود دارد، که شیعیان می‌پندارند خداوند بعد از محمّدص بر علی به خلافت وصیت نموده و یهودیان عقیده دارند که خدا بعد از موسی÷ بر یوشع وصیت نموده، از جمله مواردیست که نمایانگر روحیۀ مشترک در دو مذهب می‌باشد.

۸- شیعیان واژۀ «وصّی» را برای خلیفۀ مسلمین از یهودیان گرفته‌اند و در عهد خلفای راشدین چنین واژه‌ی برای حاکم وجود نداشت.

٩- تشابه کامل بین یهود و شیعه در حصر امامت و پادشاهی و حکومت در گروه معینی، در خور توجّه است. یهودیان حکومت را از آن آل داود می‌دانند و شیعیان از آن آل حسین.

۱۰- واقعیت تاریخ پندارهاى یهود و شیعیان را دربارۀ حکومت ردّ نموده و بطلان آن را ثابت کرده است. برخلاف گفتۀ یهودیان (که حکومت از آل داود بیرون نمی‌رود) قرنهاست که از آل داود کسی حکومت نمی‌کند، و بر خلاف ادّعای شیعیان که خداوند حکومت را در آل حسینس قرار داده، هیچکس از آل حسینس به حکومت نرسید.

۱۱- تشابه بزرگی که بین مسیح دجّال یهود و بین مهدی مورد پندارشیعیان وجود دارد، حتّی در صفات و کیفیت خروج و أعمالی که بدان قیام می‌کنند، قابل توجه است.

۱۲- یهودیان معتقدند که مهدی موعودشان با زبان عبرانی خدا را می‌خواند، با تابوت یهود شهرها را فتح می‌کند، با عصای موسی خارج می‌شود، قبای هارون را می‌پوشد، و به حکم آل داود حکم می‌کند، و شیعیان نیز همین عقاید را دربارۀ ظهور امام دوازدهم خود دارند.

۱۳- اتّفاق بین یهود و شیعه در عقیدۀ رجعت، نشان می‌دهد که این عقیده در اصل یهودی بوده و سپس به شیعه سرایت کرده است.

۱۴- تشابه یهود و شیعه در تحریف کتب الهی: یهودیان تورات را تحریف نمودند و شیعیان تنها فرقه‌ی هستند که در مورد تحریف کتاب خدا تألیفاتی داشته و بسیاری از علمای آنها تصریح به تحریف قرآن نموده‌اند.

۱۵- سبب اعتقاد یهود به تحریف در تورات و اعتقاد شیعه به تحریف در قرآن این است که حکومت آل هارون و امامت آل علی در آنها وجود ندارد.

۱۶- همچنین شیعیان در تحریف قرآن از اسلوب یهود پیروی کردند که قرآن به آن گوشزد کرده است: تحریف سخن از معنای آن و تأویل باطل آن و آمیختن حق با باطل و ...

۱٧- یهود و شیعه هردو نسبت پشیمانی و اندوه و بداء به خداوند داده‌اند که تمام این باورها اهانت به ذات مقدّس الهی است.

۱۸- مشابهت رویه در یهود و شیعه که رعایت اعتدال در محبّت و دشمنی ننموده، انصاف و عدالت را نشناخته‌اند و همواره درحبّ و بغض شدید نسبت به هرکس و هر مطلبی قرار دارند، نمایانگر اشتراکات روحی در پیروان دو مذهب است.

۱٩- ابن سبأ اوّلین کسی بود که غلّو امروزی شیعه راجع به بعضی از اهل بیت و پیامبرص و طعن بر صحابه را بنا نهاد، چنانکه علمای بزرگ شیعه بدان اعتراف کرده‌اند.

۲۰- اتّفاق نظر بین شیعه و یهود به اینکه هر کدام مدّعی تقدّس برای خود و نجاست مخالفانشان بوده وعقیده دارند که تافتۀ جدا بافته‌ای از سایر خلایق می‌باشند، در خور توجّه است.

۲۱- هرکدام از شیعه و یهود مدّعی‌اند که جز آنها کسی داخل بهشت نمی‌شود، و اینکه اگر آنها نمی‌بودند خداوند این هستی را نمی‌آفرید و اینکه آنها برتر از ملائکه هستند و مخالفانشان کافر و اهل آتشند.

۲۲- یهود و شیعه مال و جان غیر خودشان را حلال می‌دانند.

۲۳- هم یهود و هم شیعه مخالفانشان را در زمرۀ حیوانات (سگ و الاغ و خنزیر و ...) در نظر می‌گیرند.

۲۴- یهود و شیعه «تقیه» را از موضع درست قرآنی‌اش منحرف ساخته و ماهیت اصلی خود را به صورت شیطنت آمیزی روشن نمی‌کنند، و این سبب پیدایش احزاب و گروهکهای سرّی در میان آنها شده است تا حدّی که حتّی بین خود تقیه می‌کنند [۶۵۶].

[۶۵۶] برای تفصیل بیشتر مراجعه شود به: بذل المجهود فی إثبات مشابهة الرّافضة للیهود: عبدالله جمیلی ص ۶٧۳-۶۸۰.