٩-آثار سوء تشیع در جامعه و اجتماع
نفاق اجتماعى بر اساس تقیه
شیعیان در میان مسلمین و بعنوان اعضاء جامعۀ بزرگ اسلامى بسر می‌برند، لیکن ارتباط شیعیان با دیگر مسلمانان بر حسب نفاق و اذیت و آزار برحسب وقت و شرائط بوده است.
دشمنى و کراهت را در دل مخفى‌نمودن از صفات دائم مذهبیون آنها می‌باشد، بیوفائى و عدم مراعات حقوق دیگران و حق کشى از سرشت آنها می‌باشد، أما غدر و خیانت و مکر و خدعه و تقیه و دروغ از کارهاى معروف و مشهور مذهبیون آنها می‌باشد.
شیخ الإسلام ابن تیمیه می‌گوید: اما رافضى با هرکس که معاشرت کند با او تقیه می‌کند، چرا که دین و ایمانى که در قلبش می‌باشد فاسد بوده و به او اجازه دروغ و خیانت و غش و بدنیتى و سوء اراده به دیگران میدهد [۸۱۳].
اما امام محمدبن علی الشوکانی که خود از شیعیان زیدى بوده و بعد از آن از اهل سنت شده و حتى از مجتهدین اهل سنت گشته است، مشاهدات شخصى خود را از خلال معاشرتش با شیعیان رافضى یمن نقل می‌کند، و امور عجیبى را نقل کرده و می‌گوید: رافضى با مخالف خودش هرگز امانت را رعایت نمی‌کند، بلکه مال و جان او را در اولین فرصت حلال میداند، و هرچه از دوستى و مودت که به آن تظاهر می‌کند همه از باب تقیه می‌باشد در اولین فرصت از بین میرود [۸۱۴].
و شهادت‌هاى متنوعى در این مورد ذکر نموده است، که این شهادت‌ها از فردى است که خود شیعه بوده و در جامعه آنها می‌زیسته است.
[۸۱۳] منهاج السنة ۳/۲۶۰. [۸۱۴] طلب العلم شوکانى ص ٧۰-٧۱.