۱۱- نشر اباحیت و زنا
از ویرانگرى‌هاى تشیع (بعد از تحریف آن بدست ابن سبأ) در جامعه نشر اباحى‌گرى است که وسائل و اسباب آن را بنام‌هاى شرعى مهیا می‌کنند مثل متعه و یا نکاح موقت که زن و مرد بتوانند بدون هیچ ضوابطى جز رضایت طرفین با همدیگر هم‌بستر باشند، و هم چنین اعارۀ فرج [۸۱۶]! و اما متعه با روسپیان [۸۱٧] با زنان شوهر دار [۸۱۸] را نیز جایز میدانند، و رسواتر از همۀ این‌ها متعۀ دورى و نوبتى می‌باشد که گروهى با یک زن متعه نمایند هرکدام به نوبت خودش [۸۱٩]!!
چنین اعمال زشتى را که واقعا عار و ننگ است برایش روایاتى جعل نموده‌اند که اجر و ثواب هم دارد، تا حدى که روایت‌هاى متعددشان می‌گوید که: شخصى که یک متعه را انجام دهد به درجۀ امام حسن و دو متعه انجام دهد بدرجۀ امام حسین و سه متعه انجام دهد به درجۀ على و متعۀ چهارم بدرجۀ پیامبر می‌رسد [۸۲۰].
و هیچ راهى از راه‌هاى شهوت بازى را بسته نگذاشته‌اند تا حدى که حتى لواط با همسران را نیز جائز شمرده‌اند و خمینى مینویسد که: ارجح این است که می‌شود با زن از راه دبر (عقب) نزدیکى کرد [۸۲۱]. و این سخن پست و حقیر را مقایسه کن با سخن ابن نجیم که مینویسد: حلال شمردن لواط با همسر در نزد جمهور فقهاء کفر است [۸۲۲].
چه فرقى است بین این اباحى‌گرى مدعیان تشیع و تجار ولایت و بین اباحیت خرمیه پیروان مزدک و بابک، و این وسیله را جهت نشر مذهب خود در دنیا استفاده نموده شهوت‌پرستان را بسوى خود کشانده‌اند.
آیا این‌ها زانیانى نیستند که در زیر عباى آل بیت پنهان شده و اسم آنها را براى فریب عوام یدک می‌کشند؟ لیکن مکر و فریب مراجع شیعى را تماشا کن که چگونه جیب شیعیان را بنام خمس خالى می‌کنند و سپس زن‌هایشان را به چه عناوینى هتک حرمت می‌کنند، تا حدى که از دختر بچه‌هاى کوچک هم دست برنمی‌دارند، و لهذا سید حسین موسوى که خود از این فضائح نجات یافته مینویسد که: خمینى به مهمانى دوستى در عراق بود که با دختر ۴ سالۀ او متعه نمود [۸۲۳]، به همۀ این‌ها اکتفا ننموده تا لواط با مردان را هم راهى برایش پیدا کرده‌اند، تا حدى که سید عبدالحسین شرف الدین موسوى اجازۀ همجنس بازى و نکاح با مردان را هم براى کسى که در سفر باشد جایز می‌دانست، و می‌گفت: «إذا طال بك السفر فعلیك بنکاح الذکر» [۸۲۴].
آیا هنوز هم شیعیان به سر عقل نیامده و فریب این دجالان را می‌خورند؟ آیا وقت آن نرسیده که خود را از دام تعصبى که همین شهوت‌پرستان برایشان گسترده‌اند نجات دهند و به قرآن و توحید و سنت بازگردند،؟ تا هم اخلاقشان انسانى و اسلامى گردد و هم عقایدشان قرآنى شود.
[۸۱۶] از حسن عطار نقل می‌کنند که: از ابوعبدالله (یعنى امام جعفر) راجع به عاریه دادن فرج پرسیدم جواب داد که اشکالى ندارد، وسائل الشیعة ٧/۵۳۶-۵۳٧ تهذیب الأحکام الطوسى ۲/۱۸۵ والاستبصار ۳/۱۴۱ و از مراجعى که اعارۀ زن را جایز میدانند سیستانى و صدر و طباطبائى و بروجردى می‌باشد، لله ثم للتاریخ موسوى ص۴٩. [۸۱٧] طوسى می‌گوید: اشکال ندارد که مرد با زن روسپى و فاجرۀ متعه نماید، النهایة ص ۴٩۰ و خمینى مینویسد که: متعه با زن زناکار جایز است، تحریر الوسیلة ۲/۲٩۲. [۸۱۸] تهذیب الأحکام، ۲/۱۸٧ والنهایة، ص ۴٩۰. [۸۱٩] مختصر التحفة الاثنى عشریة ص۲۲٧ شیخ عانى مینویسد که این متعۀ نوبتى در مدارس نجف رائج است، الذریعة لإزالة کتب الشیعة ص ۴۵-۴۶ و مجلة الفتح شماره ۸۴۵ رجب سال ۱۳۶۶ و أصول الشیعة: القفارى ص ۱۲۳۵. [۸۲۰] تفسیر منهج الصادقین ص ۳۵۶ و موسوى مینویسد که: شیخ احمد وائلى (که بنده با او در تلوزیون ها با مناقشاتى داشته ام و هلاک شده) بعد از اینکه از این روایت ها مطلع شده آن را انجام داده و کمتر از راه طبیعى با همسرش نزدیک میشده است. ص ۵۱ لله ثم للتاریخ. [۸۲۱] تحریر الوسیلة خمینى ۲/۲۴۱. [۸۲۲] الأشباه والنظائر ص ۱٩۱. [۸۲۳] لله ثم للتاریخ: سید حسین موسوى ۳٧و۳۸ و این بسیار مهم بزبان فارسى چاپ و منتشر شده است بنام اهل بیت از خود دفاع می‌کنند. [۸۲۴] لله ثم للتاریخ ص ۵۳.