اتفاقيه‌هاى شيعيان صفويه با صليبيان بر عليه خلافت اسلامى عثمانى
بعد از شکست سختى که صفویه در چالدران از دست عثمانیان خورد براى اتفاق با صلیبیان پرتغال وارد عمل شد و مهمترین بندهاى اتفاقیه این بود که:
۱- نیروى دریایى پرتغال با لشکر ایران براى حمله به بحرین و قطیف (شهرى است در عربستان سعودى الان) که در دست عثمانیان بودند همکارى کند.
۲- هردو دولت براى خاموش کردن شورش‌هاى مردم بلوچستان و مکران (که اهل سنت هستند) همکارى کنند و برتغال در خاموش کردن این شورش‌ها وارد عمل شود.
۳- هردو دولت در مقابل عثمانى متحد گردند.
۴- ایران از جزیرۀ هرمز دست برداشته و موافقت کند که حاکم آن تابع پرتغال باشد و در امور داخلى آن جزیره دخالت نکند.
و در ضمن مرشد کامل صفویه! سفیرهایى به دربار و نیز فرستاده و تقاضا نمود که آنها از راه دریا و خشکى به عثمانى حمله کنند، و از اسپانیا و مجارستان تقاضا نمود که از اولى از راه بندقیه خاک عثمانى را تقسیم کنند که قسمت اروپایى خلافت مال اسپانیا و قسمت آسیایى آن مال دومى باشد، و این فقط یکى از پیشنهادهایى بود که سفراء ایران (تازه بزور شیعه شده) هزاران کیلومتر را در راه آن طى می‌کردند، تا برعلیه مسلمین با صلیبیان همکارى کنند، و بدون تردید این یک فرصت حیاتى براى صلیبیان غرب بود تا بقول خودشان مثل الجزائرى‌ها قرآن نخوانند، اینست افتخار تاریخى شیعیان.