۸-آثار سوء تشیع در میدان سیاسى
شیعیان بر وفق اصول (جعلى) خود به شرعیت هیچ دولت و نظامى جز خودشان در تاریخ اسلام باور ندارند، و خلیفه را در دنیاى اسلام طاغوت دانسته و نظامش را هم غیر شرعى می‌دانستتد و هرکسى که با آنها بیعت کند مدعى بودند که آنها غیر خدا را مى‌پرستیده‌اند، و مدعى بوده و هستند که: هر پرچمى قبل از قیام قائم برافراشته شود صاحب آن طاغوت است [٧٩٩] و همه شهرهاى مسلمانان (مخصوصا مکه و مدینه) را دار الکفر می‌دانند [۸۰۰]، و قضات مسلمین و ائمه و علماء آنها را هم طاغوت می‌دانند [۸۰۱].
از اینجا بود که دشمنان اسلام و امت اسلامى که در کمین آن هستند گمشدۀ خود را در تشیع یافتند [۸۰۲]، و بسیارى از اهداف خود را بوسیلۀ آن برآورد نمودند، و از اینجا بود که بسیارى از رموز شیعه مزدوران سهل و باربران مطیعى در دست دشمنان اسلام جهت رسیدن به اغراض خود بوده‌اند.
و عقیدۀ مخرب و پست تقیه هم براى شیعیان شرایط را براى توطئه و مزدورى اجنبى مهیا می‌ساخت، چرا که آنها مثل هسته‌هاى فرامانسورى در داخل مسلمین بوده که در زیر عباى اسلام برعلیه مسلمین توطئه چینى نمایند، ظاهرا با مسلمانان بوده و مطیع دولت می‌باشند و در باطن برعلیه آن و بر علیه امت با دشمنانش همکارى می‌کنند چرا که امامشان به آنها آموخته است که: ظاهرا با آنها باشید و در باطن از آنها دورى کنید [۸۰۳].
و از اینجا بود که در طول تاریخ تشیع و شیعیان از طرف ملحدان و زنادقه مورد سوء استفاده قرار گرفته و از آنها براى رسیدن به اغراض و مقاصد شوم خود بر علیه امت اسلامى استفاده نموده‌اند، ائمه نفاق و زندقه به شیعیان پیوسته تا از آن مقلدان باربر و مطیع سوارى بگیرند، و از اینجاست که شیخ الإسلام ابن تیمیه می‌گوید: اکثر کسانى (از علماء آنها) تظاهر به تشیع می‌کنند اصلا به اسلام عقیده‌ى ندارند، لیکن بخاطر کم عقلى و جهل شیعیان تظاهر به تشیع مینمایند تا به اغراض خود برسند [۸۰۴].
حوادث تاریخ و معاصر نشان داده است که تشیع پناهگاه همۀ کسانى بوده است که بر علیه اسلام و مسلمین نقشه ریخته و کار کرده‌اند.
گروهى از ایرانیان که مسلمانان امپراتورى آنها را در مدت هفت سال از صحنۀ روزگار برچیدند و ایمان داخل دل‌هایشان نشده بود گمشدۀ خود را در تشیع براى تفرقۀ امت یافتند، و از اینجا بود که یزدگرد در کنفرانس دماوند گفت: باید سربازان عمربن خطاب (س) را در داخل خانۀ خود مشغول نمود. همچنانکه یهودیان گمشدۀ خود را از راه ابن سبأ در تشیع یافتند.
و امروزه نیز می‌بینیم که شارون علنا در خاطرات خود می‌گوید: ما با تشیع مشکلى نداریم و همه می‌دانند که در لبنان شیعیان چگونه با شارون بر علیه فلسطینیان همکارى نمودند، و از طرف دیگر الان بعد از حوادث ۱۱ سپتامبر همه می‌بینیم که چه فشارى از طرف غرب و امریکا بر همۀ مؤسسات و نهادها و شخصیت‌هاى اسلامى می‌آید که زندان‌هاى آنها در همه جا پر از علماء مسلمان اهل سنت می‌باشد آیا یک نفر عالم شیعه مورد مؤاخذه امریکا قرارگرفته است؟ و یا برعکس می‌بینیم که بسیارى از علماء شیعه در عراق و غیر عراق علنا از امریکا برعلیه مسلمین دفاع مینمایند.
این هم نمونه‌اى از ارتباط و دوستى مراجع شیعه مثل سیستانى با پل بریمر حاکم سابق امریکا (بعد از اشغال عراق)
این در صورتى است که حتى جمعیت‌هاى خیریه اهل سنت در جهان از شر امریکا راحت نیستند بگذریم از صدها عالم و مبلغ و دعوتگر اهل سنت در زندان‌هاى امریکا و مزدورانش هستند، این‌ها همه دلیل چیست؟
و هرکس که حوادث و جنگ‌هاى تاریخ اسلام را بررسى کند بخوبى متوجه می‌شود که ویرانگرى مدعیان تشیع از همه روش‌هاى دیگر کارسازتر و ویرانگرتر بوده است، چرا که آنها بنا بروایت‌هایى که جعل نموده‌اند ظاهرا با مسلمانان و در باطن بر علیه آنها و از بدترین دشمنان آنها می‌باشند، و لهذا شیخ الإسلام ابن تیمیه می‌گوید: أصل و ریشۀ تمام بلایا و مصیبت‌ها در اسلام شیعه‌ها و کسانى که در زیر لواى آنها مخفى شده‌اند می‌باشد، و بسیارى از شمشیرهایى که در اسلام کشیده شده است از طرف شیعیان بوده و بسیارى از زنادقه در پشت پردۀ ایشان مخفى شده‌اند [۸۰۵]. براى اینکه شیعیان غیر خودشان را از یهود و نصارى کافرتر می‌دانند [۸۰۶]، و بنابراین شیعیان همیشه دوست دشمنان اسلام از یهود و نصارى و مشرکان بوده و هستند و دشمن اولیاء خدا از صحابه پیامبر و بقیۀ امت می‌باشند [۸۰٧].
می‌گوید: مردم شاهدند که وقتى که هولاکو شاه کفار مغول در سال ۶۵۸هـ وارد شام شد شیعیان رافضى از بزرگترین اعوان و انصار او در شکست مسلمین و برقرارى سلطۀ مغول‌ها بودند، و نیز همۀ خواص و عوام می‌دانند که وقتیکه هولاکو به عراق حمله کرد و خون بیشمارى از بیگناهان را ریخت وزیر شیعۀ خلیفه یعنى ابن العلقمى و بقیۀ رافضیان از نزدیکترین همکاران مغول بودند، و قبل از آن نیز با جد هولاکو چنگیزخان بر علیه مسلمانان همکارى نزدیک کرده بودند، و مسلمانان در سواحل شام و غیره دیده‌اند که در وقت جنگ و قتال مسلمانان و نصارى شیعیان در دل با نصارى بوده و تا حد امکان به آنها کمک نموده‌اند، و از اینکه شهرهاى نصارى بدست مسلمین فتح شود ناراحت می‌شوند چنانکه در مورد فتح عکا و غیره ناراحت می‌شدند، و هنگامیکه مسلمانان شکست بخورند چنانکه در سال ۵٩٩ رخ داد، و شام از لشکر مسلمانان خالى شد این شیعیان در شهر فساد بپا کرده و اموال مردم را دزدیده و خون‌ها ریخته و پرچم صلیب را برافراشته و نصارى را برمسلمین ترجیح می‌دادند، و اسیرها و اموال مسلمین را گرفته و در قبرص و غیره تحویل نصارى می‌دادند، و این چنین است که شیعیان از بزرگترین اسباب استیلاء نصارى در گذشته بر بیت المقدس بوده‌اند [۸۰۸].
و سخن در این مورد طولانى و بس دردناک است که کتب تاریخ مالامال از آن است اگرچه به زبان فارسى کاملا مخفى و دست نخورده بوده و کسى جرئت بازکردن این موضوع را ندارد.
اگر این تأثیر و خیانت شیعیان بر جوامع اسلامى که در آن زیسته‌اند و در داخل دولت‌هاى اسلامى می‌باشد، دولت‌هاى شیعى که همیشه به کمک دشمنان اسلام بر پاشده‌اند بیشتر از این و خیانت‌هایشان هم بزرگتر بوده است.
و لهذا ابن تیمیه دربارۀ دولت آل بویه می‌گوید: این دولت شامل اقوامى از زنادقه و بدمذهبان و قرامطه و فلسفه بافان و معتزله و رافضیان بود، و پیروان اسلام و سنت در ایام آنها چنان سرکوب می‌شدند که تا زمان استیلاء نصارى بر حدود شام بی‌سابقه بود، و قرامطه در مغرب و مصر منتشر شده و حوداث متعددى بدست آنها رخ داد [۸۰٩].
و راجع به دولت خدا بنده می‌گوید، بنگرید که براى مسلمانان در ایام او چه رخ داد که کتاب «منهاج الکرامة» در عهد او نوشته شد (و ابن تیمیه یکى از شاهکارهاى خود یعنى مهناج السنة را در آن نوشت)، و چه شر و فتنه‌هایى در آن دولت به پا شد که اگر آن دولت ادامه پیدا می‌کرد همۀ شرائع و قوانین اسلام تعطیل می‌شد، چرا که ﴿يُرِيدُونَ لِيُطۡفُِٔواْ نُورَ ٱللَّهِ بِأَفۡوَٰهِهِمۡ وَٱللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِۦ وَلَوۡ كَرِهَ ٱلۡكَٰفِرُونَ ٨﴾ [الصف: ۸] [۸۱۰] «آنان مىخواهند نور خدا را با دهان خود خاموش سازند; ولى خدا نور خود را کامل مىکند هرچند کافران خوش نداشته باشند». و بدون تردید وضعیت در ایام دولت صفوى بسیار بدتر بود.
و آثار ویرانگرى تشیع تا عصر حاضر ادامه یافته و آثار فساد و افساد نظامى که خود را جمهورى اسلامى نامیده است بوسیلۀ احزاب دست نشاندۀ خود در لبنان و افغانستان و غیره ادامه دارد، و شیخ احسان الهى ظهیر می‌گوید که: یک توطئه شیعى سبب انفصال پاکستان شرقى شد که یکى از نوادگان قزلباش یعنى یحیى خان آن را انجام داد، [۸۱۱]، هم چنانکه علماء شیعه در پاکستان همیشه مخالف تطبیق شریعت بوده‌اند تا راه براى شهوتهایشان بنام متعه باز باشد.
و از سخنان جاودانه شیخ الإسلام ابن تیمیه در این موضوع که اگر بر اوضاع کنونى تطبیق داده شود و از خلال آن موضوعات تاریخ بررسى شود حقیقت آن مثل روز روشن نمایان می‌گردد وآن اینست که می‌گوید:
هر عاقلى در آنچه که از فتنه‌ها و فساد و شرارت‌ها در عصر او و یا نزدیک به آن در میان مسلمین رخ می‌دهد دقت کند درمى‌یابد که اکثر آن فتنه‌ها و مصیبت‌هاى بزرگ از طرف شیعیان رافضى بوده و می‌باشد، چرا که آنها از فتنه بازترین و شرورترین افراد هستند و تا می‌توانند از شرارت و ایجاد تفرقه و دو دستگى در میان امت دست برنمی‌دارند، و ما هم با تواتر از دیگران و هم با چشم خود دیده‌ایم که آنها منبع شرارت‌ها و فتنه‌هاى عظیم می‌باشند [۸۱۲].
[٧٩٩] الکافى با شرح مازندرانى (عربى) ۱۲/۳٧۱ و بحار الأنوار ۲۵/۱۱۳. [۸۰۰] أصول الکافى ۲/۴۰٩. [۸۰۱] أصول الکافى ۱/۶٧ و۱/۳٩۲ و ۳٩۳ و بحارالأنوار ۲/۲۱۶. [۸۰۲] البته تشیع بعد از تحریف که تمام بحث ما در این کتاب راجع به همین تشیع تحریف شده است نه تشیع اولى که محبت اهل بیت بود و هیچ تفاوت عقیدتى با بقیه مسلمین نداشتند. [۸۰۳] اصول الکافى ۲/۲۲۰. [۸۰۴] منهاج السنة ۲/۴۸. [۸۰۵] منهاج السنة ۳/۲۴۳. [۸۰۶] أصول الشیعة ص٧۱۴-٧۱۵. [۸۰٧] منهاج السنة ۴/۱۱۰. [۸۰۸] منهاج السنة ۳/۲۴۴ و۴/۱۱۰. [۸۰٩] مجموع فتاوى شیخ الإسلام ابن تیمیه ۴/۲۲. [۸۱۰] منهاج السنة ۳/۲۴۴. [۸۱۱] الشیعة والسنة احسان الهى ظهیر ص ۱۱. [۸۱۲] منهاج السنة ۳/۲۴۳ و ۲۴۵.