گفتار دهم: اشکال و جواب
اشکال: پیشتر بیان شد که روح را به جسم برمیگردانند و سپس نکیر و منکر از او سؤالاتی میپرسند. پس از آن، روح مؤمن نعمت و روح کافر عذاب میبیند؛ با این گفتار، چگونه است که برای همیشه روح مؤمن در بهشت و روح کافر در دوزخ بهسر میبرند؟
ابن حزم برای پاسخ به این اشکال، احادیث مربوط به برگرداندن روح به بدن در قبر را ضعیف دانسته است. اما چنین نیست؛ زیرا تنها حدیث زاذان از براء س ضعیف است؛ در حالیکه احادیث بسیارِ دیگری وجود دارند که صحیح هستند و همانگونه که ابنتیمیه میفرماید: حتی در مورد بازگشت روح به بدن، به حد تواتر رسیدهاند.
علامه ابنتیمیه دربارهی تطبیق این احادیث میفرماید: ارواح مومنان در بهشت هستند؛ ولی برخی مواقع به بدن بر میگردند. همانطور که به هنگام خواب، روح از بدن جدا شده و به آسمان عروج میکند. امام احمد و دیگر بزرگان حدیث میگویند: احادیث بسیاری در مورد زندگی روح در بهشت هستند. آنها برای اثبات دیدگاه خود، به احادیث خاصی در مورد خواب استناد میکنند [۱۵۶].
سپس امام احادیثی را بیان میفرماید که پیشتر آنها را نقل کردیم. ایشان به حدیث ابوهریره س که ابنحبان آنرا روایت کرده است، استناد میکند. در آن حدیث بیان شد که مؤمن و کافر جایگاه خود را در بهشت و جهنم میبینند. سپس در ادامه میفرماید:
«ثُمَّ يُفْسَحُ لَهُ فِي قَبْرِهِ سَبْعُونَ ذِرَاعًا وَيُنَوَّرُ لَهُ فِيهِ وَيُعَادُ الْجَسَدُ لِمَا بُدِئَ مِنْهُ وَتُجْعَلُ رُوحه نَسَمَ طَيْرٍ يَعْلُقُ فِي شَجَرِ الْجَنَّةِ».
«سپس هفتاد ذراع قبرش گسترده میشود و روشن میگردد و جسمش به حالت نخست برمیگردد و روحش پرندهای میشود که بر درختان بهشت آویزان است».
براساس احادیث یادشده، روح پس از رفتن به آسمانها، به بدن برمیگردد. سپس مورد سوال قرار میگیرد و پس از آن پرندهای میشود که بر درختان بهشت آویزان است و تا روز رستاخیز در همین حالت باقی میماند. ارواح گرچه در بهشت هستند، ولی با جسم ارتباط دارند. مانند زمان خواب که روح در ملکوت آسمان به پرواز در میآید و با جسم هم ارتباط دارد. برای فهم این مطلب باید بدانیم که روح، با اجساد و با موجودات شناخته شدهی دنیا تفاوت دارد. ابنتیمیه پس از بیان این مطلب، که ارواح مومنان در بهشت خواهند بود، میفرماید: با این وجود، هرگاه الله ﻷ بخواهد، روح با بدن رابطه برقرار میکند. این حالت، مانند فرود آمدن فرشته، نمایان شدن نور در زمین و یا بیدار شدن از خواب است [۱۵۷].
[۱۵۶] مجموع الفتاوی: (۵/۴۴۶). [۱۵۷] قبلی: (۲۴/۳۲۵).