گفتار هشتم: رانش و پرتاب زمین و مسخ‌هایی که الله به‌وسیله‌ی آن، برخی از این امت را مجازات می‌کند
گناه و سرکشی آشکار از فرامین الهی، امت را دچار انواع بلاها و گرفتاری‌ها مانند: رانش زمین، پرتاب زمین و مسخ، می‌کند. گناهانی مانند: شراب‌خواری، پوشیدن لباس ابریشمی توسط مردان، زنا و رباخواری، باعث می‌شود تا آن‌چه که الله حرام قرار داده است، حلال پندارند و این موجب فرود آمدن گرفتاری و بلا بر امت می‌شود.
در معجم کبیر طبرانی، با سند صحیح از سهل‌بن‌سعد س روایت شده است که رسول‌الله ص فرمود:
«سَيَكُونُ فِي آخِرِ الزَّمَانِ خَسْفٌ، وَقَذْفٌ، وَمَسْخٌ إِذَا ظَهَرَتِ الْمَعَازِفُ وَالْقَيْنَاتُ، وَاسْتُحِلَّتِ الْخَمْرُ» [۲۴۶].
«هرگاه موسیقی و سرود و ساز زیاد شود و شراب‌خواری حلال دانسته شود، رانش زمین، پرتاب زمین و مسخ در امت روی می‌دهد».
ابن ماجه حدیث را با این لفظ از عبدالله روایت کرده است:
«بين يدي الساعة: مسخ، خسف و قدف». «پیش از رستاخیز، مسخ، رانش زمین و پرتاب زمین روی می‌دهد».
ترمذی از عایشه ل چنین روایت می‌کند:
«يَكُونُ فِي هذِهِ الأُمَّةِ خَسْفٌ، وَمَسْخٌ، وَقَذْفٌ، الَتْ فَقُلْتُ يَا رسول‌الله ص أَنَهْلِكُ وَفِينَا الصَّالِحُونَ قَالَ « نَعَمْ إِذَا كَثُرَ الْخَبَثُ».
«در این امت، رانش زمین، مسخ و پرتاب زمین روی می‌دهد. عایشه ل می‌فرماید: عرض کردم: ای رسول خدا! اگر در میان ما انسان‌های صالحی باشند، هلاک می‌شویم؟ رسول‌الله ص فرمود: آری، هرگاه ناپاکی زیاد شود».
در حدیث عمران س که شباهت بسیاری به حدیث عائشهل دارد، چنین آمده است: شخصی پرسید: ای رسول خدا! این رانش زمین، مسخ و پرتاب زمین چه زمانی میان امت روی می‌دهد؟ رسول‌الله ص فرمود:
«إِذَا ظَهَرَتْ الْقَيْنَاتُ وَالْمَعَازِفُ وَشُرِبَتْ الْخُمُورُ» [۲۴۷].
«هرگاه زنان رقاصه و موسیقی نمایان و شراب نوشیده شود».
أبونعیم در «اخبار اصبهان»، از ابن‌عباس س روایت می‌کند که رسول‌الله ص فرمود:
«لَيَبِيتَنَّ أَقوَامٌ مِن هذِهِ الأُمَّةِ عَلَى طَعَامٍ وَ شَرَابٍ وَ لَهوٍ، فَيُصبِحُوا قَد مَسَخُوا قِرَدَةً وَ خَنَازِيرَ».
«گروهی از این امت شب را با خوردن، نوشیدن و بازی کردن به‌سر می‌برند و صبح به میمون و گراز تبدیل می‌شوند».
امام بخاری از ابوعامر -یا ابومالک- اشعری چنین روایت می‌کند که رسول‌الله ص فرمود:
«لَيَكُونَنَّ مِنْ أُمَّتِي أَقْوَامٌ يَسْتَحِلُّونَ الْحِرَ، وَالْحَرِيرَ، وَالْخَمْرَ، وَالْمَعَازِفَ، وَلَيَنْزِلَنَّ أَقْوَامٌ إِلَى جَنْبِ عَلَمٍ، يَرُوحُ عَلَيْهِمْ بِسَارِحَةٍ لَهُمْ، يَأْتِيهِمْ لِحَاجَةٍ، فَيَقُولُونَ: ارْجِعْ إِلَيْنَا غَدًا، فَيُبَيِّتُهُمُ اللَّهُ وَيَضَعُ الْعَلَمَ، وَيَمْسَخُ آخَرِينَ قِرَدَةً وَخَنَازِيرَ، إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ».
«در میان امت من افرادی پیدا می‌شوند که زنا، ابریشم، شراب و آلات موسیقی را حلال میدانند. هم‌چنین، افرادی می‌آیند که در قله‌ی کوهها زندگی می‌کنند و شبهنگام که چوپان گوسفندان آن‌ها را به خانه میآورد، اگر مسکینی نزد آنان بیاید و چیزی بخواهد، می‌گویند: فردا بیا. اما شبهنگام الله ﻷ آن‌ها را هلاک می‌کند و کوه را روی آنان میاندازد و گروهی دیگر را مسخ می‌کند و تا روز رستاخیز به خوک و میمون تبدیل می نماید» [۲۴۸].
از جمله رانش‌های بزرگی که پیش از رستاخیز رخ می‌دهد، فرو رفتن یک لشکر کامل است. در حدیثی به روایت احمد از حمیدی از بقیرة همسر قعقاع‌بن‌ابوحدرد الاسلمی روایت شده است، می‌گوید: از رسول‌الله ص که بالای منبر صحبت می‌کرد، شنیدم که می‌فرمود:
«يَا هَؤُلاءِ إِذَا سَمِعْتُمْ بِجَيْشٍ قَدْ خُسِفَ بِهِ قَرِيبًا فَقَدْ أَظَلَّتِ السَّاعَةُ» [۲۴۹].
«ای مردم! هرگاه شنیدید که لشکری در زمین فرو رفته است، وقت فرا رسیدن رستاخیز نزدیک شده است».
رسول‌الله ص درباره‌ی برخی مکان‌ها که رانش روی می‌دهد، امت خود را آگاه کرده است. در سنن ابوداود با سند صحیح از انس س روایت شده است که پیامبر ص فرمود:
«یَا أنَس إِنَّ النَّاسَ يُمَصِّرُونَ أَمْصَارًا وَإِنَّ مِصْرًا مِنْهَا يُقَالُ لَهُ الْبَصْرَةُ أَوْ الْبُصَيْرَةُ فَإِنْ أَنْتَ مَرَرْتَ بِهَا أَوْ دَخَلْتَهَا فَإِيَّاكَ وَسِبَاخَهَا وَكِلَاءَهَا وَسُوقَهَا وَبَابَ أُمَرَائِهَا وَعَلَيْكَ بِضَوَاحِيهَا فَإِنَّهُ يَكُونُ بِهَا خَسْفٌ وَقَذْفٌ وَرَجْفٌ وَقَوْمٌ يَبِيتُونَ يُصْبِحُونَ قِرَدَةً وَخَنَازِيرَ» [۲۵۰].
«ای انس! همانا مردم وارد شهرها می‌شوند و شهری به نام «بصره» به وجود می‌آید. اگر تو از کنار آن عبور کردی یا وارد آن شدی، از مناطق سنگلاخ، علف‌زار، نخلستان، بازار‌ها و دروازه‌ی حاکمان دوری کن. از کنار آن شهر بگذر؛ زیرا در آن‌جا رانش، مسخ و پرتاب و زلزله خواهد آمد و گروهی در این شهر، شب را در حالی به صبح می‌رسانند که به بوزینه و گراز تبدیل شده‌اند».
[۲۴۶] طبرانی در معجم کبیر و اوسط از ابی سعید و ترمذی از عمران بن حصین. [۲۴۷] ترمذی، سلسله الاحادیث الصحیحه: (۴/۲۹۳) شماره: (۱۷۸۷). [۲۴۸] سلسلة احادیث صحیحة (۴/۱۳۵) شماره (۱۶۰۴). [۲۴۹] قبلی (۱/۱۳۹) شماره: (۹۱). [۲۵۰] مشکاة المصابیح (۳/۱۹) شماره (۵۴۳۳)