گفتار سوم: حرف زدن درندگان و جمادات با انسان‌ها
امام احمد در مسند خود از أبوسعید خدری س نقل می‌کند: گرگی بر یک گوسفند حمله برد و آن‌را ربود. چوپان به‌دنبال گوسفند رفت و آن‌را از گرگ پس گرفت. گرگ دمش را روی زمین گذاشت، نشست و گفت: از الله نمی‌ترسی که روزی مرا از من می‌گیری؟ چوپان گفت: بسیار شگفت‌آور است که گرگی با من سخن می‌گوید! گرگ گفت: سخن شگفت‌آورتر از این را برایت نگویم؟ محمد ص در یثرب مردم را از اخبار گذشتگان آگاه می‌کند. چوپان گوسفندانش را به طرف مدینه برد. وارد مدینه شد. گوسفندان را به گوشه‌ای در شهر مدینه رساند و خودش نزد رسولالله ص آمد و جریان گرگ را برایش بازگو کرد. رسولالله ص دستور داد تا مردم برای نماز جمع شوند. سپس خودش از خانه بیرون آمد و به چوپان فرمود: جریان گرگ را برای مردم بازگو کن. چوپان ماجرا را تعریف کرد. رسولالله ص فرمود:
«وَالَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ لَا تَقُومُ السَّاعَةُ حَتَّى يُكَلِّمَ السِّبَاعُ الْإِنْسَ وَيُكَلِّمَ الرَّجُلَ عَذَبَةُ سَوْطِهِ وَشِرَاكُ نَعْلِهِ وَيُخْبِرَهُ فَخِذُهُ بِمَا أَحْدَثَ أَهْلُهُ بَعْدَهُ» [۲۶۳].
«سوگند به ذاتی که جانم در دست اوست، رستاخیز برپا نمی‌شود مگر این‌که درندگان با انسان‌ها سخن بگویند و انسان با تازیانه و بند کفشش سخن بگوید و رانش او را به آن‌چه خانواده‌اش با او انجام می‌دهند، باخبر می‌کند».
گاهی رسولالله ص از پدیده‌ای فوق طبیعی و خارج از شناخت بشر خبر می‌دهد. از آن‌جمله، در روز رستاخیز اعضای بدن انسان به زیان او گواهی می‌دهند:
﴿ٱلۡيَوۡمَ نَخۡتِمُ عَلَىٰٓ أَفۡوَٰهِهِمۡ وَتُكَلِّمُنَآ أَيۡدِيهِمۡ وَتَشۡهَدُ أَرۡجُلُهُم بِمَا كَانُواْ يَكۡسِبُونَ٦٥﴾ [يس: ۶۵]
«امروز بر دهان‌هایشان مهر می‌نهیم و دست‌هایشان با ما سخن می‌گویند و پاهایشان بر چیزهایی که به‌دست آورده‌اند، گواهی می‌دهند».
﴿وَقَالُواْ لِجُلُودِهِمۡ لِمَ شَهِدتُّمۡ عَلَيۡنَاۖ قَالُوٓاْ أَنطَقَنَا ٱللَّهُ ٱلَّذِيٓ أَنطَقَ كُلَّ شَيۡءٖۚ﴾ [فصلت: ۲۱].
«آنان به پوست‌های خود می‌گویند: چرا به زیان ما شهادت دادید؟ پاسخ می‌دهند: الله ما را به گفتار درآورده است که همه چیز را گویا نمود».
رسولالله ص در مورد اختراعاتی خبر می‌دهد که که به‌وسیله‌ی آن‌ها، زبان حیوانات را می‌دانند و جمادات را به سخن در می‌آورند. همان‌طور که امروزه در اختراعات جدید مانند رادیو و تلویزیون مشاهده می‌شود.
[۲۶۳] سندش صحیح است. ابن‌حبان و حاکم آن را نقل کرده‌اند و موافق با شرایط امام مسلم است.