گفتار چهارم: راز پنهان ماندن زمان رستاخیز
گاه انسان از خود می‌پرسد: چه حکمتی در پنهان ماندن زمان رستاخیز نهفته است؟
پاسخ این است: پنهان ماندن زمان رستاخیز، مربوط به اصلاح نفس انسان است.
از یک طرف، زمان رستاخیز نامعلوم است و از طرف دیگر، رستاخیز رویداد بزرگ و مهمی است که انسان به آن یقین دارد؛ اما نمی‌داند که چه هنگام به‌سراغ او می‌آید. این حالت سبب می‌شود که انسان همواره در انتظار آن باشد.
استاد سید قطب در این‌باره می‌گوید: مجهول، یک عنصر اساسی در زندگی بشر و ساختار روانی اوست. لازم است که انسان در زندگی خود مجهولی داشته باشد تا برای آگاهی در پی آن برود. با چنین فطرتی اگر همه چیز برای بشر معلوم بود، نشاطی نداشته و سعی و تلاش او بی‌معنا می‌شد و زندگیش دچار رکود و انجماد می‌گردید.
آری، در پس پرده‌ی مجهولات است که انسان حرکت می‌کند، احتیاط می‌کند، امید دارد، می‌آزماید، می‌آموزد و نیروهای پنهان خود و جهان پیرامونش را می‌یابد. در واقع این پیوند قلب و احساس با زمان مجهول رستاخیز است که انسان را از سرگردانی نجات می‌دهد؛ زیرا نمی‌داند که رستاخیز در چه روزی و چه ساعتی روی می‌دهد، پس همواره آماده و هوشیار در انتظار آن رخداداست. مجهول بودن رستاخیز، این‌گونه ثمرات مثبت را برای کسانی به ارمغان می‌آورد که فطرت سالم و استوار دارند؛ اما کسانی که فطرت‌شان فاسد و پیرو هوس و نفس باشند، موجب بی‌خبری و نادانی می‌شود و آنان در نهایت در اقیانوس نابودی فرو می‌روند [۱۶۴].
[۱۶۴] روز قیامت در تفسیر فی ضلال القرآن جمع و اعداد احمد فائز: ص (۹۸)