سوره قارعۀ
سوره قارعۀ آيه ۱
متن آیه:
﴿ٱلۡقَارِعَةُ ١﴾
ترجمه:
بلای بزرگ!
توضيحات:
«أَلْقَارِعَةُ»: کوبنده. مصیبت سخت و بزرگ را می‌گویند (نگا: رعد / ۳۱). نامی از نام‌های قیامت است. مانند: حاقّه (نگا: حاقّه / ۱)، طامّه (نگا: نازعات / ۳۴)، صاخّه (نگا: عبس / ۳۳). مراد سرآغاز قیامت است که جهان را در هم می‌کوبد و هول و هراس آن، دل‌ها را به تپش می‌اندازد. البتّه چنین خوف و فزع و وحشت و هراسی، کافران و منافقان و مشرکان و فاجران را در بر می‌گیرد، و مؤمنان در شادی و شادخواری بوده و دور از شدائد و مصائب می‌باشند (نگا: بقره / ۲۶۲، مائده / ۶٩، یونس / ۶۲، زخرف / ۶۸، احقاف / ۱۳).
سوره قارعۀ آيه ۲
متن آیه:
﴿مَا ٱلۡقَارِعَةُ ٢﴾
ترجمه:
بلای بزرگ چیست و چگونه است؟!
توضيحات:
«مَا»: چیست؟ چگونه است؟!
سوره قارعۀ آيه ۳
متن آیه:
﴿وَمَآ أَدۡرَىٰكَ مَا ٱلۡقَارِعَةُ ٣﴾
ترجمه:
تو چه می‌دانی بلای بزرگ چیست و چگونه است؟!
توضيحات:
«مَآ أَدْرَاكَ»: تو چه می‌دانی؟! (نگا: حاقّه / ۳، مدّثّر / ۲٧، مرسلات / ۱۴).
سوره قارعۀ آيه ۴
متن آیه:
﴿يَوۡمَ يَكُونُ ٱلنَّاسُ كَٱلۡفَرَاشِ ٱلۡمَبۡثُوثِ ٤﴾
ترجمه:
روزی است که مردمان، همچو پروانگانِ پراکنده (در اینجا و آنجا حیران و سرگردان) می‌گردند.
توضيحات:
«يَوْمَ»: قیامت، مدّت زمانی است که با نفخه صور اوّل شروع و با داوری در میان مردم پایان می‌گیرد. «الْفَرَاشِ»: پروانه. اسم جنس است. مراد پروانه‌هائی است که شب‌ها دیوانه‌وار و حیران پیرامون نور چراغ می‌گردند و می‌سوزند و می‌افتند. عرب‌ها، در سرگشتگی و نادانی و بی‌خبری از عاقبت کار، به پروانه ضرب‌المثل می‌زنند. «الْـمَبْثُوثِ»: پراکنده.
سوره قارعۀ آيه ۵
متن آیه:
﴿وَتَكُونُ ٱلۡجِبَالُ كَٱلۡعِهۡنِ ٱلۡمَنفُوشِ ٥﴾
ترجمه:
و کوه‌ها، همسان پشمِ رنگارنگِ حلاّجی شده می‌شوند.
توضيحات:
«الْعِهْنِ»: پشم. پشم رنگ شده. «الْـمَنفُوشِ»: زده شده. حلاّجی شده.
سوره قارعۀ آيه ۶
متن آیه:
﴿فَأَمَّا مَن ثَقُلَتۡ مَوَٰزِينُهُۥ ٦﴾
ترجمه:
کسی که ترازوی (حسنات و نیکیهای) او سنگین باشد.
توضيحات:
«ثَقُلَتْ»: سنگین گردید. «مَوَازِينُ»: جمع میزان، ترازوها. جمع بستن آن برای تعظیم است. یا جمع موزون، کشیده‌ها و سنجیده‌ها. یعنی اعمال انسان (نگا: اعراف / ۸).
سوره قارعۀ آيه ٧
متن آیه:
﴿فَهُوَ فِي عِيشَةٖ رَّاضِيَةٖ ٧﴾
ترجمه:
او در زندگی رضایت بخشی بسر می‌برد.
توضيحات:
«عِيشَةٍ»: زندگی. «رَاضِيَةٍ»: رضایت بخش. یعنی زندگیی که صاحب آن بدان راضی و از آن خوشنود است (نگا: حاقّه / ۲۱).
سوره قارعۀ آيه ۸
متن آیه:
﴿وَأَمَّا مَنۡ خَفَّتۡ مَوَٰزِينُهُۥ ٨﴾
ترجمه:
و امّا کسی که ترازوی (حسنات و نیکیهای) او سبک شود.
توضيحات:
«خَفَّتْ»: سبک گردید. مراد سبک شدن حسنات، یا به عبارت دیگر، کمتر بودن حسنات از سیئات است.
سوره قارعۀ آيه ٩
متن آیه:
﴿فَأُمُّهُۥ هَاوِيَةٞ ٩﴾
ترجمه:
مادرِ (مهربان) او، پرتگاه (ژرف دوزخ) است (و برای در آغوش کشیدن او، دهان خود را به‌سویش باز کرده است).
توضيحات:
«أُمُّ»: مادر. برای ریشخند است. مراد مأوی و جایگاه است. «هَاوِيَةٌ»: پرتگاه و محلّ سقوط اشیاء بدان. اسمی از اسماء دوزخ است.
سوره قارعۀ آيه ۱۰
متن آیه:
﴿وَمَآ أَدۡرَىٰكَ مَا هِيَهۡ ١٠﴾
ترجمه:
تو چه می‌دانی، پرتگاه دوزخ چیست و چگونه است؟!
توضيحات:
«مَاهِيَهْ»: مرکب است از (مَا) استفهام و (هِيَ) ضمیر و (هْ) سکته (نگا: حاقّه / ۱٩).
سوره قارعۀ آيه ۱۱
متن آیه:
﴿نَارٌ حَامِيَةُۢ ١١﴾
ترجمه:
آتش بزرگ بسیار گرم و سوزانی است.
توضيحات:
«حَامِيَةٌ»: بسیار گرم و سوزان (نگا: غاشیه / ۴).