سوره ماعون
سوره ماعون آيه ۱
متن آیه:
﴿أَرَءَيۡتَ ٱلَّذِي يُكَذِّبُ بِٱلدِّينِ ١﴾
ترجمه:
کسانی که به دین و آئین، و سزا و جزا (در پیشگاه خدا) ایمان ندارند، می‌فهمی که چگونه کسانیند؟
توضيحات:
«أَرَأَيْتَ»:؟ آیا ندیده‌ای؟ دیدن در اینجا به معنی آگاهی یافتن و شناختن است (نگا: کهف / ۶۳، مریم / ٧٧، فرقان / ۴۳). «الدِّينِ»: دین و دیانت. آئین. سزا و جزا. «الَّذِي»: کسی که. جنس مراد است و در معنی «کسانی که» است.
سوره ماعون آيه ۲
متن آیه:
﴿فَذَٰلِكَ ٱلَّذِي يَدُعُّ ٱلۡيَتِيمَ ٢﴾
ترجمه:
آنان کسانیند که یتیم را سخت از پیش خود می‌رانند.
توضيحات:
«يَدُعُّ»: سخت می‌راند و با خشونت طرد می‌کند (نگا: طور / ۱۳).
سوره ماعون آيه ۳
متن آیه:
﴿وَلَا يَحُضُّ عَلَىٰ طَعَامِ ٱلۡمِسۡكِينِ ٣﴾
ترجمه:
(و دیگران را به سیر کردن) و به خوراک دادن مستمندان تشویق و ترغیب نمی‌نمایند.
توضيحات:
«لا يَحُضُّ»: تشویق و ترغیب نمی‌کند (نگا: حاقّه / ۳۴).
سوره ماعون آيه ۴
متن آیه:
﴿فَوَيۡلٞ لِّلۡمُصَلِّينَ ٤﴾
ترجمه:
واویلا به حال نمازگزاران!
توضيحات:
«وَيْلٌ»: وای! واویلا!
سوره ماعون آيه ۵
متن آیه:
﴿ٱلَّذِينَ هُمۡ عَن صَلَاتِهِمۡ سَاهُونَ ٥﴾
ترجمه:
همان کسانی که نماز خود را به دست فراموشی می‌سپارند.
توضيحات:
«سَاهُونَ»: جمع ساهی، از ماده سَهْو، بی‌خبران و غافلان. مراد کسانی است که یا به ترک نماز می‌گویند، و یا نمازی را می‌خوانند و چهار تا را پشت گوش می‌اندازند، و یا این که نماز می‌خوانند و همچون کودکان مقلّد از پدران و مادران، بالا و پائین می‌روند، و زمزمه‌هائی می‌کنند. نه حرکت‌شان ارادی و نه کلمات‌شان اختیاری است. نه می‌فهمند چه می‌کنند، و نه می‌فهمند چه می‌گویند.
سوره ماعون آيه ۶
متن آیه:
﴿ٱلَّذِينَ هُمۡ يُرَآءُونَ ٦﴾
ترجمه:
همان کسانی که ریا و خودنمائی می‌کنند.
توضيحات:
«يُرَآءُونَ»: ریاکاری می‌کنند. خودنمائی و تظاهر می‌کنند (نگا: نساء / ۱۴۲).
سوره ماعون آيه ٧
متن آیه:
﴿وَيَمۡنَعُونَ ٱلۡمَاعُونَ ٧﴾
ترجمه:
و از دادن وسائل کمکی ناچیز (منزل که معمولاً همسایگان به یکدیگر به عاریه و امانت می‌دهند) خودداری می‌کنند و (از یاری و کمک به مردمان) دریغ می‌ورزند.
توضيحات:
«الْـمَـاعُونَ»: وسائل ناچیز منزل، از قبیل: دیگ، کلنگ، کبریت، آب، نمک. وسائلی که در گره‌گشائی و رفع نیاز، معمولاً به گونه امانتی مردم از یکدیگر می‌گیرند. مراد به طور کلّی خودداری از یاری و همکاری است. واژه (مَاعُونَ) صیغه مبالغه و از ماده (مَعْن) است به معنی شی‌ء ناچیز. نماد چیز بی‌ارزش است. یادآوری: بعضی آیات یک تا چهار را درباره کافران، و آیات پنج تا هفت را راجع به منافقان می‌دانند. ولی اغلب مجموعه صفات رذیله تحقیر یتیمان، ترک اطعام مستمندان، غفلت از نماز، ریاکاری، و عدم همکاری با مردم حتّی در دادن وسائل کوچک و ناچیز زندگی را به مسلمانان اسمی برمی‌گردانند.