سوره‌ى آل عمران
(الف) ۱۴۶- علی‌بن ابراهیم در تفسیر خود گفته که عالم گفته است، در هنگام نزول، این آیه چنین بود: (وآل ابراهيم وآل عمران ـ وآل محمد ـ علي‌العالمين) [۲۰۶]نازل گردید اما «آل محمد» را از کتاب ساقط کردند.
(ب) ۱۴۷- فرات بن ابراهیم در تفسیر خود با روایت معنعن [۲۰۷]از حمران روایت می‌کند که گفت: از ابوجعفر شنیدم، این آیه را می‌خواند: (إن الله اصطفي آدم ونوحاً وآل إبراهيم و ـ آل محمد ـ علي‌العالمين)گفتم: ما چنین نمی‌خوانیم. گفت: حرفی در جای حرف دیگری قرار داده شده است.
(ج) ۱۴۸- عیاشی از هشام بن سالم نقل می‌کند که می‌گوید: از ابا عبدالله درباره‌ی این آیه سؤال کردم: (إن الله اصطفي آدم ونوحاً وآل ابراهيم)در جواب گفت: در حقیقت خداوند آدم و نوح و آل ابراهیم و آل محمّد را بر جهانیان برگزید. اما اسمی را در جای اسم دیگری قرار داده‌اند.
(د) ۱۴۹- از ایوب نقل است که می‌گوید: ابو عبدالله از من شنید که این آیه را می‌خواندم: (ان الله اصطفي آدم ونوحاً وآل ابراهيم وآل عمران) : ابو عبدالله گفت: «آل محمّد» هم، بود اما حذفش کردند و آل ابراهیم و آل عمران را باقی گذاشتند.
(ه) ۱۵۰- و از ابی عمر و زبیری از ابی عبدالله÷روایت است که به او عرض کردم: دلیل قرآنی مبنی بر این که آل محمد اهل بیت او هستند چیست؟ در جواب گفت: این آیه است که می‌فرماید: (إن الله اصطفي آدم ونوحاً وآل ابراهيم وآل عمران – وآل محمد – على العالمين– ذرية بعضها من بعض والله سميع عليم)چنین نازل شد. و این آیه را نیز، قرائت کرد: (اعملوا آل داود شكراً وقليل من عبادي الشكور وآل عمران وآل محمّد): ای آل داود، سپاسگزاری کنید و اندکی از بندگانم شکرگزار هستند. و آنان، آل عمران و آل محمدند.این، روایت ابی خالد قماط است.
(و) ۱۵۱- شیخ طوسی در کتاب «التبيان» گفته که در قرائت اهل بیت÷، «وآل محمد على العالمين» خوانده شده است.
(ز) ۱۵۲- شیخ در کتاب «امالي» از ابی محمد فحام گفت: محمد بن عیسی از هارون ابو عبدالصمد ابراهیم از پدرش از پدر بزرگش؛ یعنی، ابراهیم بن عبدالصمد بن محمد بن ابراهیم گفت: جعفر بن محمد÷(إن الله اصطفي آدم ونوحا وآل ابراهيم وآل عمران وآل محمد على العالمين)خواند و گفت: این چنین نازل شده است.
(ح) ۱۵۳- سیاری از محمد بن سنان از ابی خالد قماط از حمران بن اعین روایت کرده است که گفت: از ابا عبدالله شنیدم که چنین می‌خواند: (إن الله اصطفي آدم ونوحا وآل إبراهيم وآل عمران وآل محمد) سپس گفت: به خدا سوگند، این طور نازل شد.
[۲۰۶] آیۀ: ۳۳. [۲۰۷] در اصطلاح محدثان، حدیثی که در سند آن گفته شود: فلان از فلان از فلان. (مصحح)