خاتمه‌ی کتاب
در این کتاب تلاش کرده‌ایم که در حکم و داوری ستم نکنیم و در اقوال، سختگیری ننماییم. هر چند که لطف الله صافی صاحب کتاب «صوت الحق ودعوة الصدق» هر چه از القاب زشت، سختگیری، طعن و لعن در تیردان داشته بسوی ما پرتاب نموده، اما این جزو عادت آن اقوام و اجداد و پیشینیان و سلف و خلف آنان می‌باشد؛ ما همه این‌ها را نادیده گرفتیم، چون کسانی که نسبت به برترین و بهترین این امت؛ یعنی خلفای راشدین مهدیین و خویشاوندان و نزدیکان رسول خدا، صدیق و فاروق و ذی النورین و همسران پاک آن حضرت و مادران مؤمنان – طبق نص قرآن – و کسانی که خداوند و زمین و آسمان و فرشتگان بر طهارت و عفاف آن‌ها شهادت می‌دهند، (کسی که نسبت به آن‌ها) از خدا بیم نداشته باشد، پس چگونه در حق ما تقوا و پرهیزگاری خواهد داشت؟
همچنین در رابطه با اهل صدق و حق، دروغ و باطل و بهتان نسبت داده‌‌اند و ما آنان را متهم می‌کنیم چون معتقد به تحریف و تغییر قرآن هستند، همان‌گونه که در این باره صدق و کذب را با نقل پاره‌ای از اخبار کتاب‌ها و منابع ایشان بیان کردیم.
خدا را شکر در این باره به هیچ کدام از منابع و کتب و روایات اهل سنت نیاز نداشتیم و در هیچ جای کتاب، کسی از اهل سنت را جهت استدلال و الزام خصم ذکر نکردیم چون از قدیم گفته‌اند: «من فمك أدینك»یعنی با حرف‌های خودت جوابت می‌‌دهم. و هیچ چیز برای خصم مانند سخن خود و اقوامش حجت نیست.»
و خداوند را شکر می‌کنیم که این کتاب و تمام روایات و عبارات آن را در دو شب و سه روز به اتمام رساندیم، کتابت آن را در سوم ماه ینایر (تشرین: ماه اول از ماه‌ها ی رومی) سال ۱۹۸۳ روز دوشنبه شروع کردیم و در روز پنجم همان ماه در ساعت ۱۰ شب چهارشنبه آن را تمام کردیم.
«أحمد الله على ذلك حمداً كثيراً وبتوفيقه تتم الأعمال، وعليه توكلت وإليه أنيب، وصلي الله على سيدنا محمد خاتم المعصومين وسيد المرسلين وعلي آله وأصحابه ومن تبعهم الى يوم الدين».