سوره‌ی حمعسق (شوری)
(الف) ۷۷۸- سیاری از عبدالاصم از هشام بن سالم از ابی عبدالله÷آورده است که درباره‌ی آیه بعدی: (والملائكه -حول العرش- يسبحون بحمد ربهم - ولا يفترون- و يستغفرون لمن في الأرض - من المؤمنين-)پرسیدم، این چگونه است؟ فدایت شوم گفت: این قرآن چنان‌که بر محمد نازل شده است با خط علی موجود است، اما مجوس و بت‌پرستان افترا نمودند که حاملان عرش برایشان استغفار می‌کنند. در اصل در قرآن اینگونه است: (والملائكه يسبحون بحمد ربهم ويستغفرون لمن في الأرض).
(ب) ۷۷۹- طبرسی در «جوامع» به نقل از امام صادق÷: (ويستغفرون لمن في الارض ـ من المؤمنين -) خوانده است.
(ج) ۷۸۰- علی بن ابراهیم آیه را چنین خواند: (و لكن يدخل من يشاء في رحمته و الظالمون – لآل محمد حقهم – مالهم من ولي ولا نصير).
(د) ۷۸۱- سعد بن عبدالله در «بصائر» خود آورده است وهمین طور حسن بن سلیمان حلی از محمد بن حسین بن ابی الخطاب از نضر بن شعیب از عبدالغفار حارثی آن را از ابی عبدالله÷نقل کرده است که گفت: به درستی خداوند به پیامبر خود فرموده است: (وقد وصيناك بما وصينا به آدم نوحا وابراهيم وموسي وعيسي والنبيين من قبلك أن أقيموا الدين ولا تتفرقوا فيه كبر على المشركين ما تدعوهم إليه – من تولية علي بن ابي طالب ...) تا آخر خبر. (اصل آیه اینگونه است: ﴿شَرَعَ لَكُم مِّنَ ٱلدِّينِ مَا وَصَّىٰ بِهِۦ نُوحٗا وَٱلَّذِيٓ أَوۡحَيۡنَآ إِلَيۡكَ وَمَا وَصَّيۡنَا بِهِۦٓ إِبۡرَٰهِيمَ وَمُوسَىٰ وَعِيسَىٰٓۖ أَنۡ أَقِيمُواْ ٱلدِّينَ وَلَا تَتَفَرَّقُواْ فِيهِۚ كَبُرَ عَلَى ٱلۡمُشۡرِكِينَ مَا تَدۡعُوهُمۡ إِلَيۡهِۚ ٱللَّهُ يَجۡتَبِيٓ إِلَيۡهِ مَن يَشَآءُ وَيَهۡدِيٓ إِلَيۡهِ مَن يُنِيبُ١٣﴾[الشورى: ۱۳].
(هـ) ۷۸۲- کلینی از حسین بن محمد از معلی بن محمد از عبدالله بن ادریس از محمد بن سنان از امام رضا÷آورده است که در آیه‌ی فوق بعد از جمله‌ی: (تدعوهم إليه- يا محمد من ولاية علي)افزوده است که در نسخه‌ی خطّی چنین آمده است.
(و) ۷۸۳- سیاری ازمحمد بن سنان، مانند آن را روایت کرده است.
(ز) ۷۸۴- علی بن ابراهیم خواند: (تري الظالمين – لآل محمد حقهم – مشفقين مما كسبوا) و در تفسیر آن گفت: بیمناکند از آن‌چه مرتکب شده‌اند.
(ح) ۷۸۵- محمد بن عباس از احمد بن قاسم از احمد بن محمد سباری از محمد بن خالد از محمد بن علی بن صوفی از محمد بن فضیل از ابی حمزه به نقل از ابی جعفر این آیه را چنین خواند: (وتري ظالمي– آل محمد حقهم – لما رأوا العذاب): و گفت: علی÷همان عذابی است که آنان می‌بینند.
(ط) ۷۸۶- سیاری از محمد بن علی از محمد بن فضیل، مانند آن را روایت کرده است.
(ی) ۷۸۷- علی بن ابراهیم آیه‌ی فوق را چنین خواند: (وتري الظالمين – لآل محمد حقهم – لما رأوا العذاب يقولون الى مَردٍّ من سبيل)؛یعنی، راهی به سمت دنیا.
(یا) ۷۸۸- و از جعفر بن احمد از عبدالکریم بن عبدالرحیم از محمد بن علی از محمد بن فضیل از ابی حمزه‌ی ثمالی به نقل از ابی جعفر÷می‌گوید: از او شنیدم که از این آیه: (ولمن انتصر بعد ظلمه)قرائت را شروع کرد تا این که به این آیه رسید که می‌گوید: (خاشعين من الذل – لعلي– ينظرون – الى على – من طرف خفي).
(یب) ۷۸۹- سیاری به نقل از محمد بن علی از محمد بن مسلم از ایوب بزاز از عمرو بن شمر از جابر از ابی جعفر÷: (خاشعين من الذل – لعلي – ينظرون إليه – من طرف خفي)خواند.
(یج) ۷۹۰- سیاری با همان اسناد آخر، این آیه را چنین خوانده است: (ألا إن الظالمين – آل محمد – في عذاب مقيم).
(ید) ۷۹۱- علی بن ابراهیم با همان اسناد گذشته از امام باقر، مانند آن را روایت کرده است.