سوره‌ی نمل
(الف) ۶۷۱- طبرسی گفته است که علی بن حسین÷و قتاده مبصره به فتح میم و صاد خواندند.
(ب) ۶۷۲- سیاری از برقی از افراد زیادی از ائمه روایت کرده است که آیه‌ی ﴿عُلِّمۡنَا مَنطِقَ ٱلطَّيۡرِ وَأُوتِينَا مِن كُلِّ شَيۡءٍ...﴾[النمل: ۱۶] بدون «مِن»قرائت کرده‌اند.
(ج) ۶۷۳- صفار در خبر و سابع از «بصائر»از احمد بن محمد بن محمد بن خلف از بعضی از مردان خود از ابی عبدالله÷آورده است که گفت: مردی نزد ابی عبدالله این آیه را تلاوت کرد: ﴿عُلِّمۡنَا مَنطِقَ ٱلطَّيۡرِ وَأُوتِينَا مِن كُلِّ شَيۡءٍ﴾ابو عبدالله گفت: حرف «مِن»ندارد و در اصل (وأوتينا كل شئ)است.
(د)۶۷۴- سیاری از محمد بن علی از احمد بن محمد از هشام بن سالم از جابر از ابی جعفر÷آورده است که این آیه را چنین خواند: (وَلَقَدْ آتَيْنَا دَاوُودَ وَسُلَيْمَانَ عِلْماً وَقَالَا الْحَمْدُ لِله الَّذِي فَضَّلَنَا - بالإيمان وبمحمد- عَلَى كَثِيرٍ مِّنْ عِبَادِهِ الْمُؤْمِنِينَ).
(ه( ۶۷۵- و از ابی بصیر از ابی جعفر÷آورده است که گفت: به ابو جعفر گفتم: بعضی از مردم می‌خوانند: ﴿دَآبَّةٗ مِّنَ ٱلۡأَرۡضِ تُكَلِّمُهُمۡ﴾[النمل: ۸۲] ابو جعفر گفت: خداوند مجروح کند کسی را که تكلمهممی‌خواند، باید يكلّمُهُمخوانده شود.
(و) ۶۷۶- طبرسی در جوامع خود به نقل از امام باقر÷گفته است: خداوند مجروح کند کسی را که تكلمهمخوانده است، بلکه يكلمهماست. و طبرسی در مجمع گفته است: ابن عباس و سعید بن جبیر و مجاهد و جحدری و ابن زرعه تكلمهمبا (تاء) و تخفیف خوانده‌اند و گفته است: کسی که تکلمهم خوانده است معنی آن، این است که آن‌ها را مجروح کند و بخورد.