سوره‌ی مریم
(الف) ۵۵۶- سیاری از ابن سیف از برادرش از پدرش از ابی عبدالله÷نقل کرده است که آیه‌ی بعدی را این چنین خواند: (يرثني -وارث- من آل يعقوب)
(ب)۵۵۷- طبرسی گفته است: علی بن ابی طالب÷و ابن عباس و جعفر بن محمد÷و ابن یعمر و حسن و جحدری و قتاده و ابو نهیک، (يرثني وارث من آل يعقوب)قرائت کردند.
(ج) ۵۵۸- طبرسی گفته است: عثمان و ابن عباس و زید بن ثابت و علی بن حسین و محمد بن علی÷و ابن یعمر و سعید بن جبیر، (اني خفت الموالي)را با فتح فاء و تشدید فاء و کسر تاء، قرائت نمودند.
(د) ۵۵۹- علی بن ابراهیم گفت: این آیه چنین نازل شد: (اني نذرت للرحمن صوما – وصمتاً).
(ه( ۵۶۰- سیاری از برقی به نقل از کتاب «رجال» خود از امامان «اني نذرت للرحمن صوما – وصمتاً» نقل کرده است.
(و) ۵۶۱- و از برقی از محمد بن سلیمان از پدرش از ابی عبدالله «صوما وصمتا»آورده است به وی گفتم: «صمتاً» – سکوت – از چه چیزی است؟ گفت: از دروغ. راوی می‌گوید: گفتم: صوماً و صمتاً قرآن است؟ گفت: آری.
(ز) ۵۶۲- و از محمد بن رحیم از پدرش آمده است که ابو عبدالله÷این آیه(۱۸: مریم) را چنین خواند ﴿قَالَتۡ إِنِّيٓ أَعُوذُ بِٱلرَّحۡمَٰنِ مِنكَ إِن كُنتَ تَقِيّٗا١٨﴾[مریم: ۱۸].
اما این روایت نادرست است؛ زیرا جای اختلاف برایم روشن نشد و شاید به جای تقياً، شقياً باشد. خدا می‌داند.
(ح) ۵۶۳- سعد بن عبدالله در کتاب مذکور آورده است که ابو جعفر و ابو عبدالله در سوره‌ی مریم (إني نذرت للرحمن صمتاً)قرائت کردند.
(ط) ۵۶۴- شیخ صدوق در «العيون» با اسناد خود از مردی که اهل ری بود، حکایتی طولانی نقل کرده و در آن گفته است: یک شب در حرم امام رضا، سوره‌ی مریم می‌خواند و از قبر شریف امام رضا صدای قرائت قرآن را مانند قرائت خود می‌شنید تا این که به این فرموده‌ی خداوند می‌رسد:
﴿يَوۡمَ نَحۡشُرُ ٱلۡمُتَّقِينَ إِلَى ٱلرَّحۡمَٰنِ وَفۡدٗا٨٥ وَنَسُوقُ ٱلۡمُجۡرِمِينَ إِلَىٰ جَهَنَّمَ وِرۡدٗا٨٦﴾[مریم: ۸۵-۸۶]. صدایی را از قبر می‌شنود که می‌گوید: (يوم يحشر المتقون الى الرّحمن وفدا ويساق المجرومون الى جهنم وردا). می‌گوید: از قاریان نوقان و نیشابور درباره‌ی این قرائت، سؤال کردم و آنان این قرائت را نشناختند تا این که آن شخص به ری باز می‌گردد و از بعضی از قاریان سؤال می‌کند و یکی از آن‌ها گفت: این قرائت، قرائت رسول خدا به روایت اهل بیت است. طبرسی در قرائت‌های شاذه گفته: قرائت قتاده از حسن: (يحشر المتقون ويساق المجرمون)است. می‌گوید: گفتم: ای ابو سعید، نحشر با نون است. گفت: پس باید متقين خوانده شود. بعد مطلب را ادامه داد تا این که گفت: دلیل کسانی که يحشرون ويساقون مي‌خوانند، آيه‌ي (وسيق الذين كفروا)تا آخر آیه است.