موضع گیری و اعتقاد شیعه نسبت به قرآن

سوره‌ی ضحی

(الف) ۱۰۰۹- سیاری از سعد بن سمره بن حیدر روایت کرده است که گفت: در حجاز با فردی عرب ملاقات کردیم، فصاحت و فهم او ما را به تعجب آورد، به او گفتم: من از تو تعجب می‌کنم که دارای چنین فصاحتی هستی، اما از کتاب خدا چندان اطلاعی نداری. گفت: چطور نمی‌دانم در حالی که قرآن بر ما نازل شده و می‌توانم آن را بدون لکنت زبان بخوانم. گفتم: سوره‌ی ضحی را بخوان. او آن را خواند تا به آیه‌ی: ﴿أَلَمۡ يَجِدۡكَ يَتِيمٗا فَ‍َٔاوَىٰ٦ وَوَجَدَكَ ضَآلّٗا فَهَدَىٰ٧ وَوَجَدَكَ عَآئِلٗا فَأَغۡنَىٰ٨﴾[الضحى: ۶-۸](بك).

گفتم: روایت طبرسی آن را تأیید می‌کند که از عیاشی از رضا÷در تفسیر آیه‌ی (ووجدك...) روایت کرده است.

(ب) ۱۰۱۰- طبرسی می‌گوید: پیامبر و عروه بن زبیر، کلمه‌ی ﴿مَا وَدَّعَكَ...﴾[ضحی: ۳] را بدون تشدید خوانده‌اند، اما قرائت مشهور دارای تشدید می‌باشد.

(ج) ۱۰۱۱- سیاری از یعقوب بن یزید از ابو جمیله از اسحاق بن عمار از ابو عبدالله÷، این آیه‌ی ﴿فَأَمَّا ٱلۡيَتِيمَ فَلَا تَقۡهَرۡ٩﴾[الضحى: ۹] را (فلاتكهر) روایت کرده است. قبلاً گفتیم که در مصحف عبدالله بن مسعود نیز، به همین صورت نوشته شده است.