سوره‌ی مؤمن
(الف) ۷۶۷- کلینی از حسین بن محمد از معلی بن محمد از علی بن اسباط از علی بن منصور از ابراهیم بن عبدالحمید از ولید بن صبیح از ابی عبدالله÷آورده است که این آیه ﴿ذَٰلِكُم بِأَنَّهُۥٓ إِذَا دُعِيَ ٱللَّهُ وَحۡدَهُۥ كَفَرۡتُمۡ﴾[غافر: ۱۲] را چنین خواند: (ذلك بأنه إذا دعي الله وحده – وأهل الولاية – كفرتم).
(ب) ۷۶۸- سیاری از علی بن اسباط، مانند آن را روایت کرده است. فاضل طبرسی گفته است: در تمام نسخه‌ها این طور آمده است، اما در قرآن (ذلكم)با خطاب جمع آمده است؛ یعنی، آن عذابی که شما در آن افتاده‌اید، آن سبب است که هرگاه خدا به تنهایی خوانده شود و بحث از اهل ولایت گردد به توحید کفر می‌ورزید و ولایت را انکار می‌کنید. و بعضی از مفسرین آن را بر سهو نسخه نویسان حمل نموده‌اند – یعنی (ذلك) را به اشتباه (ذلكم)نوشته شده است- (عطف أهل الولاية) برجمله‌ی (إذا دعي الله وحده)یا بیان است برمبنای آن‌چه گفته شد-در تفسیر-یا مجاز است، مجاز هم یا مجاز عقلی یا لغوی است، یا عطف تقدیری است از قبیل این حدیث: «من قال لاإله إلا الله دخل الجنة» هر کس کلمه‌ی توحید را بر زبان آورد وارد بهشت شود. و منظور از خبر متقدم روایت بعدی است.
(ج) ۷۶۹- محمد بن عباس از برقی از عثمان بن اذینه از زید بن حسن آورده است که گفت: از ابی عبدالله÷دربار آیه‌ی: ﴿رَبَّنَآ أَمَتَّنَا ٱثۡنَتَيۡنِ وَأَحۡيَيۡتَنَا ٱثۡنَتَيۡنِ﴾[غافر: ۱۱] سؤال کردم، در جواب گفت: خداوند جوابشان را داده است به آیه‌ی فوق: (ذلكم بأنه إذا دعي الله وحده - وأهل الولاية – كفرتم).
(د) ۷۷۰- سیاری از ابن اذینه از زید، مانند آن را آورده است، اما علی بن ابراهیم در تفسیرش با سند خود از ابی عبدالله÷درباره‌ی آیه‌ی فوق روایت کرده است که می‌گفت: (ذلكم بأنه إذا دعي الله وحده - وأهل الولاية – كفرتم). اما در ظاهر آن‌چه ذکر شده تأویل است نه تنزیل و خداوند همه چیز را می‌داند.
(ه( ۷۷۱- تفسیر «البرهان» از ابن شهر آشوب از ابن فیاض در کتاب «شرح الأخبار» از ابی ایوب آورده است که گفت: از پیامبر شنیدم که فرمود: مدت هفت سال فرشتگان بر من و علی بن ابیطالب صلوات فرستادند؛ به این سبب که هیچ مذکری قبل از وی به من ایمان نیاورد و این آیه بیانگر مطلب فوق است: (الذين يحملون العرش ومن حوله يسبحون بحمد ربهم ويؤمنون به ويستغفرون لمن في الأرض)، در قرآن به جای (لمن في الأرض، للذين آمنوا)آمده است.