سوره‌ی روم
(الف) ۶۷۸- سیاری از محمد بن علی از ابن اسباط از ابی جعفر÷آورده است که گفت: به ابوجعفر گفتم که زهری ﴿ثُمَّ يُعِيدُهُۥ وَهُوَ أَهۡوَنُ عَلَيۡهِ...﴾[الروم: ۲۷] را (ثم يعيده و هو هين)می‌خواند، در جواب گفت: چنان است که زهری گفته است.
(ب) ۶۷۹- و از منصور بن حازم روایت است که گفت: در حضور ابی عبدالله این آیه را خواندم: ﴿وَهُوَ ٱلَّذِي يَبۡدَؤُاْ ٱلۡخَلۡقَ ثُمَّ يُعِيدُهُۥ وَهُوَ أَهۡوَنُ عَلَيۡهِ﴾گفت: این قرائت درست نیست؛ در واقع این گونه نازل شده است: (وهو هين عليه)زیرا اگر چیزی برای او اهون– آسانتر – از چیز دیگری باشد، به یقین، انجام دیگری برای او سخت‌تر خواهد بود.
(ج) ۶۸۰- از امیر المؤمنین÷آمده است که نزد خودش خواند: ﴿إِنَّ ٱلَّذِينَ فَرَّقُواْ دِينَهُمۡ وَكَانُواْ شِيَعٗا﴾[الأنعام: ۱۵۹]، بعد گفت: اگر دچار تفرقه‌ی دینی می‌شدند بر خدا آسانتر بود اما آنان که خدا نفرینشان کند از دینشان جدا شدند پس در اصل نزول: (فارقوا دينهم)است نه (فرّقوا دينهم)؛ و طبرسی این قرائت را به حمزه و کسائی نسبت داده است.
(د) ۶۸۱- طبرسی می‌گوید: از علی÷و ابن عباس و ضحاک در آیه‌ی ۴۸ ﴿يَخۡرُجُ مِنۡ خِلَٰلِهِۦ...﴾[الروم: ۴۸] به جای(من خلاله) (من خلله)آمده است.
(ه( ۶۸۲- سیاری از ابن سیف از برادرش از پدرش از ابی بصیر آورده است که گفت: از ابی عبدالله شنیدم که آیه‌ی: ﴿وَلَا يَسۡتَخِفَّنَّكَ ٱلَّذِينَ لَا يُوقِنُونَ﴾[الروم: ۶۰] (لا يستفزنك)می‌خواند.