سوره‌ی یوسف
(الف) ۴۰۶- سیاری از ابن فضال از ابی‌بکیر از ابی‌یعقوب از ابی‌عبدالله÷روایت کرده است که در این فرموده‌ی خداوند: ﴿وَقَالَتۡ هَيۡتَ لَكَ...﴾[یوسف: ۲۳]، )هِيئت لك) است و در تفسیر «کشاف» آمده است که با این قرائت هم خوانده شده است و در تفسیر علی‌بن ابراهیم هم همینطور آمده است.
(ب) ۴۰۷- طبرسی گفته است از علی÷و ابی‌رجا و ابی‌وایل و یحیی بن وثاب «هیئت لک» با همزه و ضم تاء خوانده شد.
(ج) ۴۰۸- سیاری از ابن فضال از ابی‌بکیر از ابی‌یعقوب و غیر او به نقل از ابی‌عبدالله÷ روایت کرده است که ﴿قَدۡ شَغَفَهَا...﴾را (قد شغفها)با عین قرائت کرد. (در حالی که در قرآن با غین است.)
(د) ۴۰۹- و از قاسم بن عروه از عبدالحمید از محمدبن مسلم از ابی‌جعفر÷مانند آن روایت شده است.
(ه( ۴۱۰- طبرسی گفته است. و از علی و علی‌بن حسین و محمدبن علی و جعفر بن محمد÷و از حسن و یحیی بن یعمر و قتاده و مجاهد و ابن محیص روایت شده است که ﴿قَدۡ شَغَفَهَا...﴾با عین آمده است. «شعف البعير»؛یعنی، شتر را آماده کرد و با قطران – صمغ درخت صنوبر – وی را سوزاند؛ یعنی، یوسف دلش را سوزانده است.
(و) ۴۱۱- سیاری از ابن فضال از ابی‌بکیر از ابی‌یعقوب آورده است که گفت: ابوعبدالله÷آیه‌ی﴿وَقَالَ ٱلۡأٓخَرُ إِنِّيٓ أَرَىٰنِيٓ أَحۡمِلُ فَوۡقَ رَأۡسِي خُبۡزٗا﴾[یوسف: ۳۶] را چنین تلاوت کرد: (أحمل فوق رأسي جفة فيها خبز تأكل الطير منه).
(ز) ۴۱۲- عیاشی از ابن ابی‌یعقوب به نقل از ابی‌عبدالله÷یک بار دیگر گفته است: به جای ﴿وَقَالَ ٱلۡأٓخَرُ إِنِّيٓ أَرَىٰنِيٓ أَحۡمِلُ فَوۡقَ رَأۡسِي خُبۡزٗا﴾گفت: (أحمل فوق رأسي جفة فيها خبز تأكل الطير منه).
(ح) ۴۱۳- سیاری از نضربن سوید از یحیی طوی از معلی بن عثمان بن معلی بن خنیس روایت کرده است که گفت: از ابی‌عبدالله÷شنیدم که این آیه را چنین خواند: (سبع سنابل خضر وأخر يابسات).
(ط) ۴۱۴- و از سیف بن عمیره مثل آن روایت شده است.
(ی) ۴۱۵- علی‌بن ابراهیم گفت: ابوعبدالله (سبع سنابل خضر)خواند.
(یا) ۴۱۶- طبرسی گفت: جعفر بن محمد÷(سبع سنابل)خواند.
(یب) ۴۱۷- سیاری از نضر از جلبی از معلی بن عثمان از معلی بن خنیس روایت کرده است که گفت: از ابی‌عبدالله شنیدم که آیه‌ی بعدی را چنین خواند: (يأكلن ما قربتم لهن).
(یج) ۴۱۸- و از سیف بن عمیره، مانند آن روایت شده است.
(ید) ۴۱۹- علی‌بن ابراهیم می‌گوید: امام صادق گفت: «ما قربتم» نازل شده است نه ما قدمتم.
(یه) ۴۲۰- طبرسی گفت: جعفر بن محمد÷«ما قربتم» خواند.
(یو) ۴۲۱- سعدبن عبدالله در کتاب «ناسخ القرآن» چنانکه در البحار آمده است، گفته است: ابوعبدالله (سبع بقرات سمان وسبع سنابل خضر واُخر يابسات)خواند.
(یز) ۴۲۲- و در همان کتاب آمده است امام «ما قربتم لهن» قرائت کرد.
(یج) ۴۲۳- علی‌بن ابراهیم گفت: امام صادق گفت: مردی نزد امیرالمؤمنین آیه‌ی بعدی را چنین خواند: ﴿ثُمَّ يَأۡتِي مِنۢ بَعۡدِ ذَٰلِكَ عَامٞ فِيهِ يُغَاثُ ٱلنَّاسُ وَفِيهِ يَعۡصِرُونَ٤٩﴾[یوسف: ۴۹] امیرالمؤمنین گفت: وای بر تو، چه چیزی را می‌افشردند؟ شراب را؟ آن مرد گفت: ای امیرالمؤمنین، چگونه این آیه را بخوانم؟ امیر گفت: چنین نازل شد: (عام فيه يغاث الناس وفيه يعصرون)؛ یعنی، بعد از سال‌ها گرسنگی، باران بر آنان خواهد بارید. و دلیل آن، این آیه است:
﴿وَأَنزَلۡنَا مِنَ ٱلۡمُعۡصِرَٰتِ مَآءٗ ثَجَّاجٗا١٤﴾[النبأ: ۱۴] که المعصرات به معنی ابرهای باران‌زا آمده است.
(یط) ۴۲۴- نعمانی با همان سند قبلی از علی÷روایت می‌کند که گفت: اما آن‌چه از کتاب خدا تحریف شده است ـ بعد مطلب را ادامه می‌دهد تا به این آیه می‌رسد (ثمّ يأتي عام فيه يغاث الناس وفيه يعصرون) است که به جای «يعصرون، يمطرون» بود و تحریفش کردند و گفتند: «يعصرون» و آن را با افشردن شراب معنی کردند و خداوند هم فرموده است: ﴿وَأَنزَلۡنَا مِنَ ٱلۡمُعۡصِرَٰتِ مَآءٗ ثَجَّاجٗا١٤﴾.
(ک) ۴۲۵- سیاری از ابن سیف از مردی به نقل از ابی عبدالله÷آیه‌ی فوق را چنین خواند: «ثمّ يأتي عام فيه يغاث الناس وفيه يعصرون»: با ضم یاء به معنی ُيمطروناست سپس گفت: مگر این آیه را نشنیده‌ای: ﴿وَأَنزَلۡنَا مِنَ ٱلۡمُعۡصِرَٰتِ مَآءٗ ثَجَّاجٗا١٤﴾.
(کا) ۴۲۶- عیاشی از محمد بن علی صیرفی از مردی به نقل از ابی عبدالله یعصرون را در آیه‌ی فوق، با ضم یاء به معنی يمطرونقرائت کرد. بعد گفت: مگر نشنیده‌ای این آیه را: و انزلنا تا آخر آیه.
کب) ۴۲۷- و از علی بن معمر از پدرش از ابی عبدالله÷روایت است که مانند این خبر را درباره‌ی آن آیه، اظهار کرده است.
(کج) ۴۲۸- سعد بن عبدالله قمی در کتاب «ناسخ القرآن» در باب تحریف آیات گفته که روایت شده است: مردی آیه‌ی فوق را نزد امیر المؤمنین چنین خواند: (ثم يأتي من بعد ذلك عام فيه يغاث الناس وفيه يعصرون الخمر)بعد آن مرد گفت: ای امیر المؤمنین، پس چگونه بخوانم. وی در جواب گفت: خداوند «يعصرون» را به معنی «يمطرون» نازل کرده است و خداوند فرموده است: ﴿وَأَنزَلۡنَا مِنَ ٱلۡمُعۡصِرَٰتِ مَآءٗ ثَجَّاجٗا١٤﴾که معصرات به معنی ابرهای باران‌زا است.
(کد)۴۲۹- سیاری از نضر از یحیی جلبی از شعیب عقرقونی از ابی بصیر از ابی عبدالله÷روایت کرده است که این آیه: (حتي إذا استيأس الرسل وظنوا أنهم قد كذَبوا): را با تخفیف كذَبواخواند.
(که) ۴۳۰- عیاشی از ابی بصیر به نقل از ابی جعفر و ابی عبدالله÷آیه‌ی فوق را با تخفیف ذال، «كذبوا» قرائت کرده است.
(کو) ۴۳۱- طبرسی در کتاب «الجوامع» گفته است: امامان «كذبوا» را با تخفیف، قرائت کرده‌اند.