سوره‌ی سجده
(الف) ۷۷۲- محمد بن عباس از علی بن محمد بن مخلد دهان از حسن بن علی بن احمد علوی گفته است: از ابی عبدالله÷به من رسیده است که او به داود برقی گفت: کدام یک از شما دستش به آسمان می‌رسد؟ ای داود، به خدا سوگند ارواح ما و ارواح پیامبران، هر شب جمعه به عرش دسترسی پیدا می‌کنند. ابی محمد بن علی÷(حم تنزيل من الرحمن الرحيم. كتاب فصلت آياته قرآناً عربياً لقوم يعلمون) سجده را قرائت نمود تا به: (فهم لا يسمعون) رسید. سپس گفت: جبرائیل÷بر رسول خداص نازل کرد که امام بعد از او علی است و بعد این آیه‌ها را خواند: ﴿حمٓ١ تَنزِيلٞ مِّنَ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ٢ كِتَٰبٞ فُصِّلَتۡ ءَايَٰتُهُۥ قُرۡءَانًا عَرَبِيّٗا لِّقَوۡمٖ يَعۡلَمُونَ٣﴾[فصلت: ۱-۳] تا به این آیه رسید: (فاعرض أكثرهم – عن ولاية علي – فهم لا يسمعون).
(ب) ۷۷۳- فرات بن ابراهیم از علی بن محمد جعفی از حسن بن علی بن احمد علوی، مانند آن را روایت کرده است.
(ج) ۷۷۴- و از علی بن اسباط از علی بن محمد از علی بن ابی حمزه از ابی بصیر از ابی عبدالله÷آمده است که گفت: خداوند فرموده است: (فلنذيقن الذين كفروا – بتركهم ولاية علي بن أبي طالب – عذاباً شديداً في الدنيا ولنجزينهم أسوء الذي كانوا يعملون).
(د) ۷۷۵- سیاری از ابن اسباط از علی، مانند آن را آورده است.
(ه( ۷۷۶- کلینی از حسین بن محمد از معلی بن محمد از علی بن ابی حمزه از ابی بصیر از ابی عبدالله÷آورده است که آیه‌ی فوق را اینگونه خواند: (فلنذيقن الذين كفروا – بتركهم ولاية علي بن أبي طالب - عذابا شديداً)تا آخر آیه.
(و) ۷۷۷- عیاشی به نقل از جابر گفته است: به محمد بن علی÷ گفتم: منظور از این آیه‌ی ﴿إِنَّ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ ثُمَّ كَفَرُواْ﴾[النساء: ۱۳۷] کیست؟ گفت: اول و دوّم آن دو و نفر سوّم و چهارم عبدالرحمن و طلحه بودند به اضافه هفده مرد دیگر. گفت: آنگاه که پیامبر علی بن ابی طالب و عمار بن یاسر را به سوی اهل مکه فرستاد، گفتند: این کودک را فرستاده است ای حذیفه، کاش غیر او را به مکه فرستاده بود، چون بزرگان در مکه هستند و آنان، علی را کودک می‌نامیدند؛ زیرا نام او در قرآن صبی – کودک – بود و خداوند می‌فرماید: (ومن أحسن قولاً ممن دعا الى الله – وهو صبي – وعمل صالحاً وقال إنني من المسلمين).