سوره‌ی عصر
(الف) ۱۰۴۶- علی بن ابراهیم می‌گوید: ابو عبدالله÷این سوره را تلاوت کرده است: (والعصر إن الإنسان لفي خسر -وإنه فيه الى آخر الدهر- إلا الذين آمنوا وعملوا الصالحات -وائتمروا بالتقوي وائتمروا- بالصبر).
(ب) ۱۰۴۷- طبرسی می‌گوید: ابن مسعود سوره‌ی عصر را به صورت ذیل خوانده است: (والعصر إن الانسان لفي خسر -وإنه فيه الى آخر الدهر-).و علی÷نیز، آن را به همین صورت قرائت کرده است، و در مصحف ابن مسعود به طریقی دیگر نیز، روایت شده است.
(ج) ۱۰۴۸- سیاری از خلف بن حماد از حسین از ابو عبدالله÷روایت کرده است: که ﴿وَٱلۡعَصۡرِ١ إِنَّ ٱلۡإِنسَٰنَ لَفِي خُسۡرٍ٢﴾[العصر: ۱-۲] تا آخر روایتی که قمی آن را ذکر کرده است.
(د) ۱۰۴۹- و امثال این از حماد از حریز از ربعی از ابو جعفر÷روایت شده است.
(ه( ۱۰۵۰- از ابن سیف از برادرش و او هم، از پدرش از ابان بن تغلب از ابو ابراهیم موسی بن جعفر÷از امیر المؤمنین÷روایت شده است که این آیه را خوانده است: (والعصر -ونوائب الدهر-).
(و) ۱۰۵۱- سعد بن عبدالله قمی در کتاب «ناسخ القرآن» از استادانش روایت کرده است که ابو عبدالله سوره‌ی عصر را به صورت زیر خوانده است: (والعصر إن الإنسان لفي خسر -وإنه فيه الى آخر الدهر-).