۴. نفی حیات جاوید حضرت عیسى و خضر و الیاس†
شریعت در کتاب «محو الموهوم» برای ثابت کردن فوت حضرت عیسى و حضرت الیاس وحضرت خضر†و تمام پیغمبرانی که قبل از حضرت ختمی مرتبت جبدنیا آمده بودند، تعدادی از آیات قرآنی را آورده که دلالت صریح و قاطع بر فوت تمام خلایق قبل از پیغمبر اسلام جدارد، و اینکه هیچ یک از آنها جاودان نمانده‌اند. او بسیار عالمانه و هوشیارانه این آیات شریفه را تفسیر کرد و با نهایت زیرکی و فهم از آنها بر مطلب مورد نظر استدلال نمود، که دلالت بر تبحّر و دقت نظر و فهم عمیق وی به معانی قرآن و مسلط بودنش بر زبان و ادبیات عربی است.
او تاکید می‌کند که خداوند تبارک و تعالى واژۀ «توفَّى» را در جاهای مختلف قرآن به معنی میراندن استعمال کرده‌است، و ۱۹ نمونه از آیات قرآن ذکر می‌کند، وبعد از بررسی بسیار دقیق در مورد معانی «توفى» در قرآن و در حدیث و در زبان عربی، معنی کلمۀ «تَوَفَّيۡتَنِي» در آیۀ ۱۱۷ سورۀ مبارکۀ مائده با معنی همین کلمه که در حدیث مشهور پیغمبر جآمده، مقایسه کرده، و از این راه خیلی زیبا ثابت می‌کند که پیغبمر اکرم ججز معنی میراندن از آن کلمه در آن آیۀ شریفه استفاده نمی‌کرد. خلاصه، این کتاب یک تحقیق علمی ارزنده‌ای است که گرایش قرآنی شیخ شریعت سنگلجی و استقلال فکریش و جرأتش در بیان هر مطلبی که به نظرش درست باشد - و لو اینکه این مطلب مخالف عقیدۀ رایج میان مسلمانان باشد - را کاملاً روشن می‌کند.