سنگ‌پرستی
چون عقاید و آراء مردم وحشی بر اساس منطق و برهان نبود، هر خاطره‌ای که بر نفس ایشان خطور می‌کرد و بدان مدتی عمل می‌‌نمودند، جزو دین و عقیدۀ آنان می‌‌گردید، و اگر خلاف و بطلان آن را هم مشاهده می‌کردند، به هیچ‌وجه نمی‌‌توانستند از آن منصرف گردند، و بعد زمان و تکرار در عمل، آن موهوم را جامۀ قدس می‌پوشانید.
چنانکه بیان شد انسان وحشی، شخص میت را پرستش می‌کرد و طعام برایش پیشکش می‌نمود، و بسا که مرده را در خانۀ خود دفن می‌کرد تا آن را پرستش کند، و چون قبر را با سنگ می‌پوشاند و خوردنی‌ها را بر روی آن می‌نهاد، این عادت به تدریج سنگ را مقدس کرد، و بازماندگان میت خیال کردند که خصوصیتی در سنگ است، و ندانستند که سنگ به مجاورت مرده مقدس است؛ این تقدس را برای سنگ قائل شدند، و پرستش سنگ از اینجا پیدا شد، و منات و لات دو سنگ بود که عرب آن را می‌پرستید.