علت پیدایش قربانی حیوانات
بعضی گفتهاند که اصل آن مهمانی بود که بعضی از امم برای خدایان میکردند؛ در بتکده جمع میشدند و حیوانات را ذبح مینمودند، و همچنین اسیرانی که در جنگ گرفته بودند برای بتان قربانی میکردند و گوشتش را میخوردند.
بعضی گفتهاند که قربانی دو سبب داشت: ۱- هدیه و تشریف برای خدایان بود. ۲- کفارۀ گناهان که خدایان را راضی کنند و غضبشان را تسکین دهند.
قربانی نزد وحشیها سه سبب داشت:
۱- قربانی را برای روح میت میکردند، چون میگفتند میت در قبر گرسنه میماند محتاج به غذاست؛ حتی اسب و غلمان میت را قربانی میکردند تا در قبر بـرای مردگان معاون و مدد باشند؛
۲- قربانی برای خدایان میکردند تا از آنان راضی شوند؛
۳- برای کفارۀ گناهان خود و قبیله قربانی میکردند، و اصل در این قربانی این بود که معتقد بودند به قربانی حیوان، مرض از شخص مریض منتقل به حیوان ذبح شده میشود، و از اعتقاد به نقل مرض از مریض به حیوان مذبوح اعتقاد دیگری پیدا شد که گناهِ امت منتقل میشود به حیوان مذبوح؛ چنانکه بعضی از قبایل آفریقایی هر سال یک مرد و زن را قربانی میکنند و میگویند گناهِ قبیله منتقل به این دو نفر میشود، و قبیله از گناه پاک میگردد، و آتنیها وقت وبایِ عام یا بلایای عمومی از قحط و غلا، یک نفر از بشر را قربانی میکردند و میگفتند از قربانی این شخص بلایا مرتفع میشود و امت نجات مییابند.
این عقیده مبنی و منشأ عقیدۀ نصاری است که میگویند عیسی فدا گردید تا مردم از گناه پاک شوند، و چنانکه در اراذل و جَهَله از شیعه مشهور است که «حسین بن علی شهید گردید و شیعیان را از گناه پاک فرمود».