دیدگاه‌ها و عقاید شریعت
شریعت توحید را اساس دین می‌دانست و هرچیزی را که مغایر با توحید و آلوده به شرک و خرافه و خلاف عقل می‌دانست، نادرست و محکوم می‌کرد. لذا بسیاری از عقاید را نادرست و افسانه و بدعت می‌خواند و پاره‌ای از اخبار و احادیث را که برخی از اعتقادات عوام بر اساس آنها بنا شده بود رد می‌کرد و دروغ می‌شمرد و خشم مخالفانش را بر می‌انگیخت.
شریعت تاکید می‌کرد که در بیان عقاید و آرای خود بر قرآن تکیه دارد و همواره به قرآن استناد می‌کرد. او معتقد بود در کتاب خدا آیه‌ای یافت نمی‌شود که خلایق از فهم آن عاجز باشند و تمامی آن قابل تدبر و فهم است. مهمترین نکته‌ای که از آرا و عقاید شریعت در تحکیم پایه‌های نوگرایی دینی و راه و روش روشنفکران مذهبی میتواند مؤثر واقع شده باشد، همین رجوعِ مستقیم به قرآن و تدبر و تفکر در آن بود‌ه است. به طور کلی اصلی‌ترین ویژگی روشنفکران مذهبی، بازگشت به قرآن بوده‌است [۲۱].
[۲۱] نک: محمود طاهر احمدی، درآمدی بر نوگرایی دینی در ایران (مقاله‌ایست در شبکۀ انترنت ، ویب‌سایت گنجینۀ اسناد، نشر شده بود). با تصرف.