مسأله تقریب بین اهل سنت و شیعه

٣) این ائمه و شیعیان آن‌ها هستند که می‌دانند و خردمندند

جابر جعفی از ابوجعفر ÷ درباره‌ی آیه‌ی: ﴿هَلۡ يَسۡتَوِي ٱلَّذِينَ يَعۡلَمُونَ وَٱلَّذِينَ لَا يَعۡلَمُونَۗ إِنَّمَا يَتَذَكَّرُ أُوْلُواْ ٱلۡأَلۡبَٰبِ﴾ [الزمر: ٩]. «آیا کسانى که مى‏دانند با کسانى که نمى‏دانند یکسانند؟! تنها خردمندان متذکر مى‏شوند». روایت می‌کند که وی گفت: و کسانی که می‌دانند ما هستیم، و کسانی که نمی‌دانند دشمنان ما هستند، و خردمندان شیعیان ما هستند[٧١٠].

کلینی روایت مشابه دیگری نیز نقل کرده است. و ما از این دو روایت این قاعده و اصل را استخراج می‌کنیم که مراد از کسانی که خدا در کتابش آن‌ها را صاحب علم دانسته است. امامانند و این چیز از بابی که تحت عنوان «باب أن من وصفه الله تعالى في کتابه بالعلم هم الأئمة» روشن است.

[٧١٠]- «الکافی» کتاب الحجة باب أن من وصفه الله تعالى فی کتابه بالعلم هم الأئمه (١/٢١٢).