فصل دوم: در رابطه با آنچه به مذهب اهل سنت مربوط می‌شود
یکی از اصول بسیار مهم اهل سنت چنگ زدن به ریسمان الهی و عدم تفرقه است، و همۀ مبادی اهل سنت با این اصل بزرگ همخوانی و انسجام دارند. آن‌ها عقاید خود را از کتاب خدا، سنت پیامبر ص و اجماع امت می‌گیرند و اختلافات و نزاع‌های‌شان را نیز به همین اصول ارجاع می‌دهند، و به همه‌ی پیروان پیامبر ص اعم از صحابه، اهل بیت و تمام کسانی که تا به قیامت از ایشان به نیکویی پیروی کنند، عشق می‌ورزند.
اهل سنت به عداوت و دشمنی ساختگی‌ای که زاییده‌ی اندیشه‌ی شعوبیه و نژادپرستى بوده و هدف از آن ایجاد تفرقه و عداوت میان امت بوده، بین آل و اصحاب باور ندارد. پیش از این ما بخش اعتقادی مذهب اهل سنت را توضیح دادیم، لذا نیازی به اعاده‌ی آن نیست، اما می‌خواهیم بگوییم که اهل سنت بحمد الله منحرف نشده و عقایدی را که از رسوبات ادیان و عقاید بیگانه‌ای همچون؛ یهودیت، مسیحیت و مجوسیت به شمار می‌آیند، اختیار نکرده‌اند، بلکه عقایدشان برگرفته از کتاب خدا، سنت پیامبر ص و آنچه سلف و پیشینیان این امت بر آن بوده‌اند، می‌باشد. اگر در میان اهل سنت انحرافاتی هم بوده بزرگان اهل سنت و پرچم‌داران آن در برابر آن انحرافات ایستاده و آن‌ها را به نقد و چالش کشیده‌اند، و اهل سنت هرگز چون اهل بدعت و سایر فرقه‌های خارج از دایره‌ی حق بر گمراهی اتفاق نخواهد کرد[١٦٠٩]، لذا نیازی نیست که آنگونه که به بررسی آراء و دیدگاه‌های دعوتگران تقریب درباره‌ی انحرافات روافض پرداختیم برای اهل سنت نیز چنین بحثی در نظر بگیریم، اما تنها از جهت ایجاد توازن و تعادل در بحث، مسأله‌ی تقریب بین هر دو گروه به دیدگاه «تشیع» در این باب اشاره می‌کنیم، و آن‌ها بر دو قسم‌اند:
[١٦٠٩]- شیخ‌الاسلام ابن تیمیه می‌فرماید : «اهل سنت می‌گویند حق از میان آن‌ها خارج نیست و مدعی آن نیستند که هیچ یک از آن‌ها خطا نمی‌کند». « منهاج‌السنة»، (٢/١١٨) مکتبة الریاض الحدیثة. وی می‌فرماید : «ممکن است برخی از اهل سنت اشتباه کنند، اما همه‌ی آن‌ها جملگی گمراه نخواهند شد»، همان (٢/٩٣).