٤) مراد از «نعمه الله» [نعمت‌های خدا] که در قرآن ذکر شده‌اند امامان هستند
أ) کلینی با سندش روایت کرده است که امیرالمؤمنین ÷ این آیه را تلاوت کرد: ﴿۞أَلَمۡ تَرَ إِلَى ٱلَّذِينَ بَدَّلُواْ نِعۡمَتَ ٱللَّهِ كُفۡرٗا وَأَحَلُّواْ قَوۡمَهُمۡ دَارَ ٱلۡبَوَارِ٢٨ جَهَنَّمَ يَصۡلَوۡنَهَاۖ وَبِئۡسَ ٱلۡقَرَارُ٢٩﴾ [إبراهيم: ٢٨-٢٩]. «آیا ندیدى کسانى را که نعمت خدا را به کفران تبدیل کردند، و قوم خود را به سراى نیستى و نابودى کشاندند؟(سراى نیستى و نابودى، همان) جهنم است که آن‌ها در آتش آن وارد مىشوند؛ و بد قرارگاهى است».
سپس گفت: ما آن نعمتی هستیم که خدا به بندگانش ارزانی داشته است. در روز قیامت هر که به رستگاری برسد، به وسیله ما به رستگاری می‌رسد[٧١١].
أ) از ابو یوسف بزاز روایت شده است که ابو عبدالله ÷ این آیه را تلاوت کرد: ﴿فَٱذۡكُرُوٓاْ ءَالَآءَ ٱللَّهِ﴾ [الأعراف: ٧٤]. «بنابر این، نعمت‌هاى خدا را متذکر شوید».
آنگاه فرمود: آیا می‌دانی آلاء الله (نعمت‌های خدا) چیستند؟ عرض کردم: خیر. فرمود: مراد از آن بزرگترین نعمت خدا بر مخلوقاتش یعنی ولایت ماست[٧١٢].
[٧١١]- «الکافی» کتاب الحجة باب أن النعمة التی ذکرها الله عزوجل فی کتابه هی الائمه الأعلام (١/٢١٧).
[٧١٢]- منبع سابق.