مختصری در فقه امام شافعی رحمه الله

دین بهترین سرمایه است

بهترین سرمایه برای انسان دین است؛ زیرا دین بهترین واسطه میان بنده و پروردگارش می‌باشد. هر آنچه انسان را به سعادت دنیا و آخرت هدایت می‌کند، به انسان یاد می‌دهد. دین به انسان می‌آموزد که چگونه با خوشبختی زندگی کند؟ وی را به اخلاق و سرشت‌های نیکو امر می‌کند و از رذائل و بدی‌ها دور می‌سازد. جنید‌/می‌فرماید: سه چیز به من نفع رسانید که دایی ام، «سری» آن را به من یاد داد: خدا مرا می‌بیند، خدا با من است و خدا بر من اطلاع و آگاهی دارد؛ زیرا اگر انسان مسلمان به این‌ها یقین داشته باشد، از گناهان دوری می‌گزیند؛ زیرا خدا او را می‌بیند و پیداست که خداوند به معصیت و نافرمانی از خودش راضی و خوشنود نیست. و از ترس و بخل اجتناب می‌کند؛ زیرا کسی‌که احساس کند خداوند با وی است، از گفتن کلمۀ حق نمی‌هراسد و به خاطر خداوند از سرزنش هیچ ملامت کننده‌ای ترسی به دل راه نمی‌دهد و از ادای حقوق مالی یا نصیحت و خیر خواهی تا آنجایی که می‌تواند، دریغ نمی‌ورزد. و هرگاه با مشکلی مواجه شود، نا امید نمی‌شود؛ زیرا می‌داند که همانا خداوند بر وضع وی اطلاع و آگاهی دارد و او مهربان‌ترین مهربانان است و نسبت به وی از خودش و والدینش مهربان‌تر است.

این کلمات سه گانه، روح جهاد در راه خدا را در دل‌های انسان مسلمان بر می‌انگیزد. بدون شک بهترین سرمایۀ انسان در زندگی‌اش، عمرش است و بهترین چیزی که سرمایۀ انسان را حفظ می‌کند، همان دینش می‌باشد. پس دین بهترین سرمایه برای انسان است. این دین دارای اصولی است: