ب- شح و بخل
شح عبارت از بخل شدید همراه با حرص است. لذا بخیل کسی است که حاضر نیست مالی از خود جدا کند، اما شحیح کسی است که با آنکه حاضر نیست مالی از خود جدا کند همیشه مترصد جمع‌آوری مال بیشتر است، و از اینجاست که خدا عزوجل فرموده است:
﴿وَمَن يُوقَ شُحَّ نَفۡسِهِۦ فَأُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡمُفۡلِحُونَ٩﴾[الحشر: ۹].
«کسانى که از بخل و حرص نفس خویش باز داشته شدهاند رستگارانند.»
و رسول‌الله جدر جواب مردی که از او پرسید کدام صدقه‌ای پاداش آن بیشتر است فرمود: «أن تصدق وأنت صحیح شحیح تخشی الفقر وتأمل الغنی». [۲۲]
[۲۲] بخاری: کتاب الزکاة حدیث: ۱۳۳۰.