د- مد و أمد
اگر سخن از نعمتهای خدا باشد از شکل مزید آن استفاده می‌شود.
مثل:
﴿وَأَمۡدَدۡنَٰكُم بِأَمۡوَٰلٖ وَبَنِينَ﴾[الإسراء: ۶].
«و شما را به وسیله داراییها و فرزندانى کمک خواهیم کرد.»
و مثل:
﴿وَيُمۡدِدۡكُم بِأَمۡوَٰلٖ وَبَنِينَ وَيَجۡعَل لَّكُمۡ جَنَّٰتٖ وَيَجۡعَل لَّكُمۡ أَنۡهَٰرٗا١٢﴾[نوح: ۱۲].
«و شما را با اموال و فرزندان فراوان کمک کند و باغهاى سرسبز و نهرهاى جارى در اختیارتان قرار دهد.»
و اگر در مورد عذاب باشد به صورت مجرد به کار می‌رود، مثل:
﴿كَلَّاۚ سَنَكۡتُبُ مَا يَقُولُ وَنَمُدُّ لَهُۥ مِنَ ٱلۡعَذَابِ مَدّٗا٧٩﴾[مريم: ۷۹].
«نه چنین است. به زودى آنچه را مىگوید، مىنویسیم و عذاب را براى او خواهیم افزود.»