نام و نسب:
محمد بن یزید بن ماجه الربعی بالولاء القزوینی، ربعی منسوب به ربیعه است که عدهای از قبایل می‌باشد. و قزوینی منسوب به قزوین که شهری از شهرها ایران [۲۰۵]است که عدهای از علماء برجسته از آن برخاسته‌اند و این شهر مشهور بوده به باب الجنة.
محمد بن یزید مشهور به ابن ماجه یکی از ائمۀ رجال حدیث و اعلام حفاظ در قرن سوم هجری بود، او از کبار محدثین و صاحب کتاب ششم از صحاح سته است که به نام سنن ابن ماجه معروف می‌باشد.
فرید وجدی در دائرة العمارف خود گوید: او امام در حدیث بود و به علوم حدیث و مایتعلق به آن عارف و آشنا بود، به عراق، بصره، کوفه، بغداد، مکه، شام، مصر و ری ارتحال و مسافرت نمود و حدیث را نوشت، او را است تفسیر قرآنکریم و تاریخ جید و کتاب او در حدیث یکی از صحاح ستۀ مشهوره است.
مؤلف کتاب حبیب السیر می‌نویسد: در سنۀ ثلاث وسبعین ومائتین ابن ماجه که مؤلف یکی از صحاح سته است به عالم آخرت پیوست، و هو ابوعبدالله محمد بن یزید قزوینی. و چنانچه در تصحیح المصابیح سمت تصریح پذیرفته. ماجه لقب پدرش یزید است، و ابن ماجه در سنۀ خمسٍ ومائتین متولد شد و چون به سن رشد رسید در تحصیل علم حدیث متوجه اقطار آفاق گشته و در آن مساعی باب جمیله به تقدیم رسانید و او را استماع احادیثی که میان او و حضرت رسالت جسه کس واسطه‌اند میسر شد و به عرف محدثین آن احادیث را احادیث ثلاثیه گویند.
[۲۰۵] ابن خلکان گوید: «هذه النسبة إلى قزوين هي من أشهر مدن عراق العجم» جلد سوم صفحۀ ۴۰۸ چاپ مصر. به هرحال، قزوین شهری است از شهرهای ایران، شاید قدیم این قسمت را عراق عجم دانسته باشند.