زندگینامۀ علمی نیکلسون
رینولد آلن نیکلسون (Reynold A. Nicholson) یکی از نامدارترین خاورشناسان انگلیسی در این قرن شمرده می‌شود. وی در اوت ١٨٦٨ میلادی در شهر کیلی (Keighley) در ناحیۀ یورکشایر انگلستان چشم به جهان گشود. پس از طی تحصیلات مقدماتی در سال ١٨٨٧ به ترینتی کالج، در دانشگاه کمبریج راه یافت و در آنجا بطور شبانه‌روزی اقامت گزید. در کالج مزبور به فراگرفتن زبان‌های کهن (یونانی و لاتین) مشغول شد و استعداد فراوانی از خود نشان داد و به دریافت جوایزی چند نائل آمد. در کمبریج به زبان عربی دلبستگی پیدا کرد و به آموختن آن همّت گماشت. سپس برای تکمیل معلومات عربی خود به لیدن و استراسبورگ سفر کرد و در آن دیار با دخویه Deigoeje و نولدکه Noldeke که بزرگ‌ترین خاورشناسان عصر به شمار می‌آمدند آشنا شد و از دروس آن دو بهره گرفت. در سال ١٨٩١ با ایرانشناس شهیر ادوارد براون E. G. Brown ملاقات کرد و به فرا گرفتن زبان پارسی روی آورد. در سال ١٩٠١ نیکلسون به استادی زبان پارسی در دانشگاه لندن برگزیده شد، و در سال بعد، تدریس همین زبان را در کمبریج به عهده گرفت، و این سمت را تا سال ١٩٢٦ حفظ کرد. نیکلسون در ١٩٢٢ به عضویّت فرهنگستان انگلیس پذیرفته شد، و پس از وفات ادوارد براون، در ١٩٢٦ به استادی کرسی زبان عربی در کمبریج رسید. در سال ١٩٣٣ در سن شصت و پنج سالگی دوران بازنشستگی را آغاز کرد و عنوان «استاد افتخاری دانشگاه» بدو داده شد. در ١٩٤٠ به شهر چستر Chester در شمال غربی انگلستان سفر کرد و چند سالی را در آنجا گذرانید و در اوت ١٩٤٥ رخت از جهان بربست.