زندگینامۀ علمی آربری
آرتورجان آربری (Arthur John Arberry) یکی از خاورشناسان پرکار و نام‌آور انگلستان است. وی در سال ١٩٠٥ میلادی در شهر پورت اسموت واقع در جنوب انگلیس به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایی و دبیرستانی خود را در همان شهر گذرانید و در سال ١٩٢٤ در دانشکدۀ پمبروک (از دانشگاه کمبریج) نام‌نویسی کرد و در فرا گرفتن زبان‌های یونانی و لاتین استعدادی فراوان از خود نشان داد. در همین ایام به تشویق دکتر منس (Minns) به آموختن زبان عربی و فارسی همّت گماشت، و در زبان عربی به خصوص از خاورشناس مشهور انگلیسی، رینولد نیکلسن (R. Nicholson) بهره گرفت. آربری در اثر تلاش‌های علمی در دانشگاه به جایزه‌هایی چند دست یافت و از جمله، جایزۀ درجه اول براون نصیب وی شد. در سال ١٩٣١ او را به عنوان پژوهشگر وابسته به دانشکدۀ پمبروک پذیرفتند. آربری با داشتن این سمت، به قاهره مسافرت کرد و در آنجا به دانشگاه مصر راه یافت و به عنوان رئیس گروه ادبیات قدیم (یعنی زبان‌های یونانی و لاتینی) مدتی به کار مشغول شد. هنگامی که در مصر اقامت داشت از فلسطین و سوریه و لبنان نیز دیدن کرد. در سال ١٩٣٤ او را به عنوان «معاون کتابخانۀ دیوان هند در لندن» انتخاب کردند. دو سال بعد آربری به دریافت دکترای ادبیّات از دانشگاه کمبریج نایل آمد. هنگامی که جنگ دوم جهانی در گرفت، آربری در وزارت تبلیغات انگلیس استخدام شد و مدت چهار سال در آنجا کار کرد. در سال ١٩٤٤ وی را به سمت «استاد زبان‌های شرقی» در دانشگاه لندن برگزیدند و در سال ١٩٤٧ دانشگاه کمبریج از او به عنوان استاد زبان عربی برای تدریس دعوت کرد و در این سمت باقی ماند تا در اکتبر ١٩٦٩ زندگی را وداع گفت. آرتور آربری عضو آکادمی انگلیس بود و نیز از اعضای مجمع علمی دمشق شمرده می‌شد.