سورۀ عادیات مکی و یا مدنی است، مورد اختلاف میباشد و شامل ۱۱ آیه میباشد
سورة العاديات (مكية وهي إحدى عشرة آية)
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ
﴿وَٱلۡعَٰدِيَٰتِ ضَبۡحٗا ١ فَٱلۡمُورِيَٰتِ قَدۡحٗا ٢ فَٱلۡمُغِيرَٰتِ صُبۡحٗا ٣ فَأَثَرۡنَ بِهِۦ نَقۡعٗا ٤ فَوَسَطۡنَ بِهِۦ جَمۡعًا ٥ إِنَّ ٱلۡإِنسَٰنَ لِرَبِّهِۦ لَكَنُودٞ ٦ وَإِنَّهُۥ عَلَىٰ ذَٰلِكَ لَشَهِيدٞ ٧ وَإِنَّهُۥ لِحُبِّ ٱلۡخَيۡرِ لَشَدِيدٌ ٨ ۞أَفَلَا يَعۡلَمُ إِذَا بُعۡثِرَ مَا فِي ٱلۡقُبُورِ ٩ وَحُصِّلَ مَا فِي ٱلصُّدُورِ ١٠ إِنَّ رَبَّهُم بِهِمۡ يَوۡمَئِذٖ لَّخَبِيرُۢ ١١﴾[العادیات:۱-۱۱].
ترجمه: به نام خدای کامل‌الذات و الصفات رحمن رحیم. سوگند به اسبان دونده در حال نفس‌زنان(۱) پس به آتش افروزان از سنگها با سمهایشان(۲) پس به تندروانی که در صبح شبیخون زنند(۳) که به آن گردی برانگیزند(۴) آن‌گاه در آن‌هجوم به میان جمعی (از دشمن) درآیند(۵) به راستی که انسان نسبت به پروردگارش ناسپاس است(۶) و او بر این کفران البته گواه است(۷) و حقا که او شدیداً مال‌دوست میباشد(۸) آیا نمی‌داند که چون خفتگان قبور بیرون شوند(۹) و آنچه در سینه‌ها باشد مشخص شود(۱۰) در آن روز پروردگارشان به احوال ایشان آگاه است.(۱۱)
نکات: این آیات راجع به قشون اسلامی است که خدا حتی به اسبان مجاهدین تندرو و حتی به قدم و سمِ اسبانی که در اثر تند رفتن از سنگهای بیابان آتش می‌افروند قسم خورده و این تجلیل از ایشان است و همچنین قسم یاد فرموده به شب‌روان مجاهدکه صبح سحر به دشمن شبیخون زده و متحداً وارد میدان نبرده شده و بی‌باکانه دشمن را مغلوب می‌کنند. و این آیات در بارۀ مجاهدین است که رفتند برای دفع قبیلۀ بنی‌کنانه و یا برای جنگ ذات‌السلاسل و دشمن سرسخت لجوجی را دفع کردند [۲۷۷]، ولی منافقین اخباری جعل کردند که مجاهدین مقتول و مغلوب گشته و مسلمین را پریشان می‌ساختند، خدا این خبر را به رسول خود نازل نمود که پریشان نباشد و مقصود از انسان کنود منافقین است و برای کنود معانی متعدده ذکر کرده‌اند که تمامش مذموم است.
[۲۷۷] طبرسی، مجمع البیان (۵/۵۲۸).