سورۀ همزه مکی و شامل ۹ آیه می‌باشد

سورة الهمزة (مكية وهي تسع آيات)

بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ

﴿وَيۡلٞ لِّكُلِّ هُمَزَةٖ لُّمَزَةٍ ١ ٱلَّذِي جَمَعَ مَالٗا وَعَدَّدَهُۥ ٢ يَحۡسَبُ أَنَّ مَالَهُۥٓ أَخۡلَدَهُۥ ٣ كَلَّاۖ لَيُنۢبَذَنَّ فِي ٱلۡحُطَمَةِ ٤ وَمَآ أَدۡرَىٰكَ مَا ٱلۡحُطَمَةُ ٥ نَارُ ٱللَّهِ ٱلۡمُوقَدَةُ ٦ ٱلَّتِي تَطَّلِعُ عَلَى ٱلۡأَفۡ‍ِٔدَةِ ٧ إِنَّهَا عَلَيۡهِم مُّؤۡصَدَةٞ ٨ فِي عَمَدٖ مُّمَدَّدَةِۢ ٩﴾[الهمزة:۱-۹].

ترجمه: به نام خدای کامل الذات و الصفات رحمن رحیم. و ای بر هر عیجبوی طعن‌زن(۱) آنکه مالی را جمع کرد و شمرد(۲) خیال کرد مال او او را پاینده می‌دارد(۳) نه چنین است حتماً در حطمه افکنده شود(۴) و چه دانی که حطمه چیست(۵) آتش افروختۀ خداست(۶) آن آتشی که بر دلها مسلط شود(۷) به راستی‌که آن آتش بر ایشان دربسته است(۸) درمیان ستونهای کشیده شده.(۹)

نکات: ﴿وَيۡلٞ﴾لفظی است برای نکوهش و نفرین مانند وای و در وقت اندوه گفته شود و بر وزن آن است ویس که برای کوچک‌شمردن استعمال می‌شود و دیگر ویح که در جای دلسوزی و ترحم گفته می‌شود. و فرقهایی بین ﴿هُمَزَة﴾و ﴿لُّمَزَةٍ﴾گذاشته‌اند، از جمله آنکه ﴿هُمَزَة﴾عیجبویی با دست و ﴿لُّمَزَةٍ﴾با زبان و چشم، ﴿هُمَزَة﴾علانیه و ﴿لُّمَزَةٍ﴾پنهانی. و «ٱلۡحُطَمَةِ» از مادۀ حطم به معنی شکننده می‌باشد، گویا آتش دوزخ درهم می‌شکند اهل آن را. نعوذ بالله.