اسم و لقب و نسب امام نووی
او أبوزکریا یحیی بن شرف بن مری [۱۳]بن حسن بن حسین بن محمد بن جمعه بن حزام الحزامی النّواوی الشّافعی می‌باشد که پدرش شیخی زاهد و پرهیزگار و محبّ خدا بود.
در آنجا کسانی بودند که گمان می‌کردند نسبت «حزامی» به حزام أبو حکیم الصحابی می‌رسد، که خود نووی آن را تصحیح نموده آنجائی که ذکر می‌کند بعضی از اجدادش که گمان می‌کرده‌اند نسبت آن‌ها به حزام أبو حکیم الصحابی س [۱۴]می‌رسد گفتۀ آن‌ها نادرست می‌باشد [۱۵]. اما لقبی که امام به آن شهرت داشت محیی‌الدین بود. وی آن لقب را دوست نداشت و آن را ناپسند می‌دانست و این هم یا به خاطر تواضعی بود که به خاطر خدا داشت و یا اینکه معتقد بود که دین خدا زنده و ثابت قدم و همیشگی است و نیاز به کسی ندارد که آن را زنده کند تا حجتی آشکار و پابرجا برای کسانی که باشد که در مورد آن قصور و کوتاهی و یا نسبت به آن بی‌اعتنائی نموده‌اند. لخمی [۱۶]می‌گوید: به طور صحیح از او روایت شده که او گفته: نمی‌توانم ببخشم کسی را که چنین لقبی به من داده است [۱۷].
[۱۳] زبيدي در تاج العروس (مِري) را به كسر ميم و قصر آورده و در شرح الأربعين النووية تأليف ابراهيم بن مرعي (مُري) بضم ميم و كسر راء آورده و بسياري ديگر به ضم ميم و كسر راء مشدد آورده‌اند. [۱۴] حكيم بن حزام بن خويلد بن أسد، صحابي از قريش، كه او پسر برادر خديجه ام المؤمنين از بزرگواران قريش در جاهیلت و اسلام بود، كه در سال ۵۴ هجري وفات يافت. [۱۵] تحفة الطالبين تأليف ابن العطار. [۱۶] او احمد بن فرح بن احمد الأشبيلي محدث و صاحب منظومة غرامي صحيح في المصطلح متوفي سال ۶۹۹ مي‌باشد. [۱۷] زندگي‌نامه نووي تأليف سخاوي «۴».